7 ม.ค. เวลา 03:01 • ความคิดเห็น
เมื่อรู้ว่า เป็นคนอ่อนแอทางใจ อ่อนแอต่ออารมณ์ของตัวเอง ..เหมือนว่า เรามองดูต้นไม้ จิตก็ไปอยู่ที่ต้นไม้ ยึดเอาต้นไม้นั้น มาเป็นอารมณ์ต้นไม้นั้นสวย ต้นนี้งาม ..ก็เพลิดเพลินชมต้นไม้ คราวนี้ไปเจอะเจอ คนนั้นคนนี้ จิตเราก็..เป็นเหมือนที่ที่เราดูต้นไม้ ไปยึดรูปนั่นสวย รูปนั้นไม่ดี ยึดเข้ามา เกิดอารมณ์นึกคิดปรุงแต่ง สร้างอารมณ์กรรม ทับถมจิตของตัวเอง
.
..สร้างอารมณ์ต่างมากมาย วิตกวิจารณ์ กังวล ฟุ้งซ่าน ..ก็ไม่สร้างเปล่า ..ยังมีการเก็บบันทึกลงไปที่ธาตุทั้งสี่อีกจดจำ. เก็บเอาไว้ ..บางทีก็เก็บมาเผาจิตของตัวให้มันกลุ้มอกกลุ้มใจ นั่นก็เพราะเราไม่เคยฝึกหัด .เรื่องสติสัมปชัญญะ เรื่องสติของจิต ที่จะรู้จักอารมณ์ของตัวเอง
หากเรารู้จักว่าจิตเรามันอ่อนต่ออารมณ์ เราก็หันมา สวดมนต์กราบพระ ให้พระท่านช่วย ฝึกหัดเดินจงกรม ตีเส้นให้ตรง เป็นทางเดิน แล้วก็เดินไปบนเส้น เหยียบบนเส้นนั้น กากเราเผลอสติ .มันก็จะเซ เดินออกนอกเส้น ..ก่อนเดินก็กราบรอยของพระก่อน ที่ว่า รเนทั้งสี่ ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เดินกายนิ่งๆ จิตเฉยๆ ไม่นึดคิดอะไร หากมันชอบคิดขอบยึด ก็ภาวนาพุทโธ..ยึดพุทโธไปก่อน เพื่อให้จิตเราไม่ไปยึดอารมณ์นึดคิดที่ปรุงแต่ง
โฆษณา