ความเศร้าที่สวยงาม
พื้นถนนตรงนั้นเปียก เป็นรอยฝนที่เพิ่งขาดเม็ดไปไม่นาน มีน้ำขังเป็นแอ่งอยู่ที่ขอบทางเท้า สะท้อนแสงไฟจากป้ายหน้าร้านอาหาร แม้เวลาใกล้เที่ยงคืนแบบนี้ จะมีร้านรวงที่ยังเปิดไฟหน้าร้านอยู่ไม่มากก็ตาม
เขายืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง ก้มหน้าลงเล็กน้อย ใช้เพียงสายตาที่ช้อนขึ้นมองหน้าเธอในระยะมือเอื้อมถึง
เธอยืนนิ่ง ปล่อยแขนลงข้างตัว มือข้างหนึ่งจับหูกระเป๋าสะพายจนตัวกระเป๋าห้อยลงเกือบถึงพื้น รองเท้าหุ้มส้นสีอ่อนคู่นั้นเลอะเทอะไปด้วยคราบน้ำจากพื้นถนน
คนสองคนไม่พูดอะไร มีเพียงเสียงของล้อยางที่เบียดพื้นถนนใกล้ ๆ ที่เปียกชุ่ม ดังสลับความเงียบมาเป็นระยะ ที่บางช่วงนั้นเงียบจนแทบจะได้ยินเสียงหายใจ
“ช่วงนี้ผมมีปัญหา อาจจะหลุดไปบ้าง คุณก็อย่าจับผิดผมนักเลย”
เขาพูดแล้วก็หลบตาลงมองพื้นเปียกตรงปลายเท้า
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันก็รู้ว่าเธอมีปัญหา ฉันเองก็มีเรื่องอยากจะปรึกษาเธอ แต่ก็คุยกับเธอไม่ได้ ตกลงเราเป็นอะไรกัน …”
เธอพูดเสียงดังกว่าเขา ด้วยน้ำตาคลอเบ้า ที่สะท้อนแสงไฟหน้าร้านวิบวับที่ขอบตาของเธอ
“คุณหมายความว่ายังไง เรารู้จักกันมาตั้งกี่ปีแล้ว แล้วผมก็ยังอยู่นี่ไง”
คราวนี้เขาตอบด้วยเสียงดังขึ้นกว่าเก่า พร้อมกับจ้องไปที่สองตาที่น้ำตาคลอเบ้าของเธอ
“ฉันรู้ เธอคิดว่าฉันน่าเบื่อ เป็นคนที่มีแต่ปัญหามาเล่าให้เธอฟังอยู่ตลอด … ฉันก็เหมือนไม่เคยเปลี่ยนไปเลย”
เธอนิ่งไปสักอึดใจ ก่อนจะพูดเบาลงกว่าเดิม
“ฉันคิดว่ามันจบลงแล้วล่ะ เราควรเลิกคบกัน”
“คุณพูดเหมือนคุณจะทิ้งผมเลยนะ”
เขาพูดช้าลงกว่าเดิม
“ก็อาจจะใช่นะ เธอไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว”
คราวนี้น้ำตาที่คลอเบ้าก็หยดไหลลงที่แก้มข้างซ้ายของเธอ
“ไม่เอาน่า ผมขอโทษคุณก็แล้วกันนะ … ได้โปรดเถอะ”
เขาพูดเสียงอ่อนลง
เสียงรอบข้างเหมือนจะเงียบลงชั่วขณะ เหมือนมีลมเย็น ๆ พัดมาวูบเบา ๆ ทิ้งช่วงเวลานั้นให้ว่างเปล่าลงชั่วครู่
เธอขยับเข้าใกล้ตัวเขา แล้วก็สวมกอดเขาแน่น น้ำตาที่แก้มเปื้อนเป็นรอยเปียกที่ปกเสื้อของเขา
เขากอดเธอเอาไว้แน่น หลับตาลงพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ ที่มุมปาก ได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่จากเขา
“ฉันรักเธอนะ รักมากเลย”
เธอพูดขึ้นเบา ๆ ขณะที่ยังสวมกอดกับเขา
“ผมก็รักคุณ …”
เขายิ้มกว้างขึ้น
แล้วเธอก็ผละออกมาจากอ้อมกอดนั้น มองหน้าเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาประกายสะท้อนแสงไฟ
“ฉันแค่ไม่ได้ชอบเธอแล้ว … ฉันขอโทษนะ”
แล้วเธอก็หันหลัง ออกวิ่งไปบนถนนที่ชุ่มน้ำ จนน้ำกระเซ็นเป็นทาง กระเป๋าสะพายในมือของเธอแกว่งไปมา ไกลออกไป ไกลออกไป
เขายืนนิ่ง มองเธอจนลับตาไป ...
…..
(แรงบันดาลใจจากการนอนป่วยดูหนัง One Day ในซีนที่เศร้าแต่สวยงาม)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
