หอยทอดเจ้าเก่า แต่ไม่เหมือนเก่า
ในช่วงชีวิตในวัยเรียน จนถึงวัยทำงาน สิ่งที่บอกกับตัวเองอยู่เสมอว่า "อยากกินหอยทอดจังวุ๊ย" กลิ่มหอมๆมันลอยมาเตะจมูก "เมื่อไหร่จะเลิกเรียน / เมื่อไหร่จะเลิกงาน"
ตกช่วงเย็นรีบตรงไปร้านป้า "ขอเหมือนเดิมจานนึงค่ะ"
ด้วยความที่ชอบเมนูหอยทอดมากๆ จะผัดออกมาสไตล์ไหนทานได้หมด อร่อยถูกปากไปซะหมด ต่อให้แม่ค้าหอยทอดจะหน้าบูดให้เราก็ตาม แต่ก็เข้าใจแหละว่าทำคนเดียวมันเหนื่อยมากนะ แต่ก็ไม่ละความพยายามและใช้ชีวิตแบบนี้เป็นประจำอยู่เสมอ
แต่พอกาลเวลาช่วงหนึ่งไม่สามารถให้เราได้กลับไปทานอาหารที่เราชอบซ้ำๆได้อีก มันก็ช่างน่าเสียดาย ได้แต่รอคอยเวลาว่าเมื่อไหร่จนะได้ไปทานร้านเดิมอีกครั้ง จนกระทั่งมาถึงวันนี้ได้มาเจอป้า "ขอเหมือนเดิมจานนึงค่ะ" เราทานไปเรื่อยๆแต่ก็ทานไม่หมด ถ้าว่าความสุขอาหารมื้อนั้นหายไป เพราะในใจมันช่างเงียบเหงา ทั้งๆที่มีอาหารจานโปรดวางอยู่ตรงหน้า
บางครั้งอยากจะกลับไปใช้ชีวิตในช่วงเวลาที่เคยมีความสุขอีกครั้ง แต่มันไม่เหมือนเดิม จึงทำให้รู้ว่าอดีตไม่ใช่คำตอบหรือหนทางของการแก้ไขปัญหาความทุกข์ในใจ ถ้าไม่มองปัญหาปัจจุบันและก้าวต่อไปข้างหน้าเองได้ ไม่ว่าจะไปสถานที่แห่งไหนก็ไม่สามารถสร้างความสุขในใจให้กับตัวเราเองได้เช่นกัน
Zomwiploy
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
