8 ม.ค. เวลา 16:27 • ปรัชญา
โพธิใบเดียว..
มันมีอยู่คำหนึ่ง ที่ว่า .จิตแต่ละดวง นั้นที่เกิดมาอาศัยการมนุษย์สุดประเสริฐ ที่กายนนี้สามารถทำดีก็ได้ ทำชั่วก็ได้ โลภโกรธหลงทะเยอทะยาน อยากมีอยากเป็นอะไร ก็ใช้กายนี้ .
ไปหาเอามา .ไปหาปัจจัยมา เลี้ยงกาย ให้มีอะไรไปเลี้ยงสังขาร เวลาหิวไม่มีอะไร ใส่ลงไป ก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรง จิตอาศัยกาย ..ก็ไม่สามารถ ฝืนทนความอดอยากหิวโหยได้นาน ..นั้นเรื่องของกาย
คราวนี้ ก็มีเรื่องที่ยาก พอพูดคำว่าจิตมนุษย์นี้ มาครอบคุมไป เอาเฉพาะ เรื่องที่ว่า จิต..ที่มาอาศัยกายมนุษย์ นั้นรู้จักคำว่าจิตจริงหรือ แล้วจิตของผู้ที่..ที่อาศัยกายมนุษย์นั้น แท้จริง .นั้นเป็นอย่างไรบ้าง จิต..ที่อาศัยในกายมนุษย์นั้น อ่านจิตของตนเองออกมั้ย ไม่ต้องไปอ่านใครที่ไหน .อ่านจิตของตัวเองให้ออก .เหมือนกับหยิบใบไม้ในป่า มาใบเดียว เราก็หยิบใบไม้ใบเดียว คือกายที่จิตเราอาศัยอยู่ แล้วก็อ่านกายอ่านจิต นั้นให้ออก เราอ่านใบไม้ใบเดียว ก็จะเข้าใจเรื่องราวใบไม้ได้ทั้งป่า
มีเรื่องราวของพญามาร ที่กุม .บ่วงมายาต่างมากมาย มีเล่าให้ฟังว่า สมองของคนยุคนี้ ไม่สามารถรอดพ้น บ่วงมารไปได้เลย มีแต่จำนำพาชีวิต เข้าไปสู่ประตูที่กว้างใหญ่ เดินเข้าไปสบาย ๆ เข้าไปแล้วออกไม่ได้ ต้องไปอยู่อบายภูมิ เมื่อหมดความเป็นไปของที่ให้อาศัยชั่วขณะหนึ่ง..มีพระท่านก็บอกว่า จิตออกจากกายมนุษย์ ก็เดินลงเหว ไปนรก เป็นทิวแถว
โฆษณา