ผมเคยเป็นนกกระจอกเทศ
โยบ 39:13-18 TH1971
[13] <<ปีกของนกกระจอกเทศกระพือไปด้วยความภาคภูมิ แต่ปีกและขนของมันเหมือนของนกกระสาดำหรือ [14] เพราะมันละไข่ของมันไว้กับดิน ให้มันอบอุ่นอยู่ในดิน [15] ลืมไปว่าตีนหนึ่งอาจจะเหยียบมันแหลก และสัตว์ป่าทุ่งจะย่ำมัน [16] มันรุนแรงต่อลูกอ่อนของมันอย่างกับว่าไม่ใช่ลูกของมัน ถึงมันจะเหนื่อยเปล่า มันก็ไม่ไยดี [17] เพราะพระเจ้าทรงกระทำให้มันลืมสติปัญญา และมิได้ทรงให้มันมีความเข้าใจ [18] เมื่อมันเร่งตัวเองให้หนี มันหัวเราะเยาะม้าและคนขี่
ก่อนได้มารู้จักความจริงผ่านทางพระเยซูคริสต์ ผมใช้ชีวิตมาเป็นเหมือนนกกระจอกเทศครับ คือในสายตาพระเจ้ามันเป็นสัตว์มลทิน หรือเป็นคนบาปครับ
เพราะเป็นนกแต่กลับใช้ชีวิตที่แตกต่างจากนก เน้นการเดินวิ่งบนพื้นดิน ไม่สามารถบินได้ ขาของมันจึงใหญ่ล่ำผิดธรรมชาติของนกทั่วไปที่ขาเล็ก เพื่อไม่ให้เกะกะหรือหนักมากตอนบินครับ แต่ปีกมันเล็กมากหากเทียบกับขนาดลำตัวและไม่สามารถใช้ปีกบินเพื่อพาตัวเองให้ลอยขึ้นได้เลยครับ
ที่ผมบอกเคยใช้ชีวิตเป็นเหมือนนกกระจอกเทศมาก่อนกำลังหมายถึงใช้ชีวิตมาด้วยจิตใจแบบนกกระจอกเทศครับ คือมีพระเจ้าให้พึ่งแต่ไม่เอา กลับใช้กำลังความสามารถของตัวเอง ปีกกำลังเปรียบเหมือนพระเจ้าส่วนขากำลังเปรียบเหมือนความรู้สึกนึกคิดหรือจิตสำนึกและกำลังความสามารถของตัวเองครับ เอาเรื่องพระเจ้ามาเป็นแค่เครื่องประดับ เอาไว้อวดเพื่อตั้งตัวเหมือนกับความรู้สาขาต่างๆ ที่ร่ำเรียนมาจนเต็มสมอง
ก็ใช้เวลาชีวิตหมดไปกับการพัฒนาตัวเองให้เก่งดีร่ำรวยมากขึ้นๆยังไง นกกระจอกเทศไม่ค่อยจะสนใจระมัดระวังกับลูกของมัน คือไม่ให้ความสำคัญกับโลกของจิตวิญญาณเลยซึ่งเป็นแหล่งชีวิตแท้จริง สนใจแต่สิ่งที่จับต้องมองเห็นได้แค่เปลือกนอกเท่านั้นครับ
นกกระจอกเทศภาคภูมิใจมากกับขาของมันเพราะวิ่งแข่งกับม้ายังได้ เหมือนกับผมที่ภาคภูมิใจปลื้มมากถ้าสามารถทำอะไรได้แล้วมีคนชมคนยอมรับครับ ก็รับสิ่งนี้มาจากครอบครัวเยอะมากครับ พอโตขึ้นเริ่มรู้สึกว่ามันยากขึ้นกับการจะทำอะไรให้ผู้คนมากมายยอมรับ เริ่มเหนื่อยเริ่มท้อแท้กับการจะทำอะไรเพื่อให้ได้รับการยอมรับจากสังคมครับ ดีว่าได้มาพบกับพระเจ้าพระเยซูเสียก่อนจะบ้าหรือฆ่าตัวตายไปเสียก่อน
มาวันนี้จึงเปลี่ยนแล้วกับจุดสนใจครับ มาสนใจกับจิตใจของพระเจ้าแทนซึ่งเป็นความจริงและกำลังนำไปสู่ชีวิตครับ เพราะกับโลกเนื้อหนังวัตถุนี้มันเป็นโลกที่ถูกสาปแช่งไปแล้วเพราะความบาปที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่สมัยอาดัมต้นตระกูลมนุษย์ ไม่มีอะไรจะให้คาดหวังได้จริง เหมือนทรากศพที่กำลังเสื่อมย่อยสลายไปตามกาลเวลาไม่มีวันกลับฟื้นคืนมาได้อีกครับ
มีเพียงจิตวิญญาณเท่านั้นครับตอนนี้ ที่มนุษย์สามารถจะคาดหวังได้ครับ พระเจ้าก็กำลังทำงานและพาก้าวไปบนเส้นทางของข่าวประเสริฐคือมีพระคำกับคริสตจักรที่กำลังพาไปในแต่ละก้าวกับวันเวลาที่เหลือบนโลก จนกว่าจะถึงวันสุดท้ายได้กลับคืนสู่สวรรค์บ้านแท้แบบนี้ครับ
ได้รู้จักกับชายคนหนึ่งซึ่งได้รู้จักกับคริสตจักรมาร่วมยี่สิบปี ตอนนั้นยากจนมากมาตอนนี้ฐานะดีขึ้นแล้วแต่ภรรยาเป็นโรคซึมเศร้า ลูกชายมีลูกสามคนแต่ภรรยาก็หนีไปแล้ว เพราะตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมาไม่สนใจจะเรียนรู้เรื่องความเชื่อจากคริสตจักร มาเชื่อพระเจ้าอยากแต่จะรวยขึ้นยังไง ก็เลยสอนหรือจูงนำกับภรรยาลูกไม่ได้แบบนี้ครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
