เมื่อรู้ตัวว่าเป็นผู้ป่วยมะเร็ง - Part III
ไม่กี่วันก่อนที่จะไปติดตามอาการปลายประสาทอักเสปอีกครั้ง ยาที่หมอสั่งมาจากครั้งก่อนหมด อาการใบหน้าซีกขวาชาและอาการหายใจติดขัดในโพรงจมูกด้านขวาเริ่มค่อยๆ กลับมา ผู้เขียนคิดแค่ว่าทนเอาหน่อยไม่กี่วันก็ไปหาหมอแล้ว แค่นี้ทนได้เพราะอาการไม่ได้รุนแรงเหมือนก่อนที่จะเจอหมอ จนถึงวันที่ต้องติดตามอาการอีกรอบ อาการตอนนี้ถามว่ามันรุนแรงเหมือนตอนแรกมั้ย ก็ไม่นะ นะ แต่อาการมันจะชาทำให้น่ารำคาญมากกว่า
แต่รอบนี้ ไม่ได้พบหมอท่านเดิม แต่เป็นศาสตรจารย์แพทย์หญิงท่านหนึ่ง ผู้เขียนเองก็เล่าอาการทั้งหมดให้ฟัง แต่คำตอบที่ได้มาจากศาสตรจารย์แพทย์หญิง “อาการมันอาจจะน่าเป็นห่วงกว่าที่คิดนะ” ถ้ากินยาตัวนี้แล้วยังไม่หาย เอาแล้วไง ไม่ใช่อาการปกติแล้ว และได้รับคำแนะนำให้ไปตรวจที่คลีนิคเฉพาะทางด้านระบบประสาท ในโรงพยาบาลของหน่วยงานที่สังกัดอยู่เอาง่ายๆ ไม่น่าจะจบง่ายและ วันนั้นผู้เขียนก็ไม่ต้องทำงานทำการกันแล้ววนเวียนกันอยู่ในโรงพยาบาลนี่แหละ
เมื่อพาตัวเองพร้อมเอกสารส่งตัวมายังคลีนิคเฉพาะทางด้านระบบประสาท สิ่งที่ผู้อ่านน่าจะคุ้นตาเมื่อต้องไปโรงพยาบาลของรัฐหรือในกำกับของรัฐก็คือ ผู้ป่วยที่มารอพอหมอจำนวนมาก ขนาดคลีนิคเฉพาะทางผู้ป่วยที่มารอพบแพทย์ยังมากมาย คงไม่ต้องพูดถึงแผนกอายุรกรรมทั่วไป เรียกว่ามหาศาลก็น่าจะไม่ผิดจากที่พูดเท่าไหร่นัก เมื่อยื่นเอกสารพยาบาลซักประวัติอะไรเรียบร้อย ก็มารอเรียกตรวจ
ระหว่างที่รอก็ได้พบกับเพื่อนร่วมงานที่อยู่หน่วยงานเดียวกันแต่คนละแผนกมารอตรวจเหมือนกับผู้เขียน แต่มาด้วยอาการออฟฟิศซินโดรม ได้พูดคุยกันสักพักหนึ่งเพื่อนร่วมงานก็ได้เข้าไปตรวจก่อน ส่วนผู้เขียนรอไปอีกประมาณยี่สิบนาที ก็ได้เรียกเข้าไปตรวจ สิ่งแรกที่หมอถามคือ “ไปทำอะไรมา ปล่อยอาการมาแบบนี้ได้ไง” เออ... คือแบบ หมอโมโหใครมาเนี่ย
ผู้เขียนก็ตอบไปตามอาการที่เป็น หลังจากนั้นก็มีการตรวจการได้ยิน ตรวจอาการทางด้านประสาท ใช้เวลาอยู่สักพักหนึ่ง “ใครส่งมาเนี่ย ทำไมไม่ส่งไปตรวจที่คลีนิคพิเศษ หู คอ จมูก” เออ... อารมณ์แบบต่อว่าผู้เขียนว่ามาผิดแผนก ออกมาจากห้องตรวจผู้เขียนก็แจ้งพยาบาลว่าหมอให้ไปตรวจที่คลีนิคพิเศษ หู คอ จมูก ทางพยาบาลก็แอบบอกว่า หมอท่านนี้ชอบพูดไม่ดีแบบนี้แหละ ชอบว่าผู้ป่วยประจำ ส่วนตัวก็ไม่คิดจะเจอเรื่องแบบนี้
แต่ด้วยความที่ผู้เขียนไม่อยากจะคิดอะไรมากก็เลยปล่อยผ่าน วางสิ่งไม่ดีไว้ตรงนั้นไป แล้วก็เดินไป คลีนิคพิเศษ หู คอ จมูก ที่อยู่ไม่ไกลกันมาก แต่พอไปถึง พักเที่ยง!!! คือต้องรอช่วงบ่ายสินะ เลยแจ้งกับพยาบาลไว้ว่า ถูกส่งต่อมาจาก คลีนิคเฉพาะทางด้านระบบประสาท แล้วผู้เขียนเองก็ไปรับประทานอาหารเที่ยงและก็กลับมารอที่ คลีนิคพิเศษ หู คอ จมูก เพื่อรอตรวจในช่วงบ่าย
หลังจากที่รออยู่ที่ คลีนิคพิเศษ หู คอ จมูก อยู่สักพักหนึ่ง ประมาณสองชั่วโมง ผู้เขียนก็ได้เข้าไปตรวจรอบนี้เป็นแพทย์หญิง ก็ซักถามอาการตามที่ผู้เขียนเป็น เคยมีน้ำในหูชั้นกลาง แน่นจมูกเวลาหายใจโพรงด้านขวา มีอาการชาหน้าซีกขวา อาการหูอื้อแน่นหู ทางหมอได้ใช้อุปกรณ์สำหรับทำหัตถการโดยการส่องเข้าไปในรูหูเป่าลมเข้าไป ปรากฏว่าแก้วหูไม่ขยับ เบื้องต้นน่าจะเกิดจากการบวม ต้องส่องกล้องผ่านโพรงจมูก เมื่อส่งกล้องกลับไม่พบอาการบวมแต่สิ่งที่พบกลับเป็น "เนื้องอกในโพรงจมูก"
สาเหตุที่ทำให้หน้าซีกขวาชา และอาการแน่นจมูกเวลาหายใจโพรงด้านขวา แต่สิ่งที่น่าตกใจกว่าคือ ความตื่นตกใจของหมอที่อยู่รอบๆ ซึ่งน่าจะเป็นกลุ่ม แพทย์อินเทิร์น ที่พูดกันว่าต้องเป็นนั่นนี่แน่ๆ ด้วยความตื่นเต้น ถ้าเป็นผู้ป่วยที่สภาพจิตใจไม่แข็งพอจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นและสภาพจิตใจของผู้ป่วยจะเป็นยังไง
เอาจริงผู้เขียนเองก็คิดไม่ดีไปพักนึงเหมือนกันแต่ก็ยังเรียกตัวเองกลับมาได้ และสิ่งที่ต้องทำต่อมาคือต้องนำตัวอย่างชิ้นเนื้อไปตรวจ และทำ CT SCAN แต่เนื่องจาก โรงพยาบาลที่ผู้เขียนมาตรวจไม่ใช่โรงพยาบาลในสิทธิประกันสังคมกับผู้เขียน ผู้เขียนเลยเลือกที่จะไปทำ CT SCAN กับโรงพยาบาลในสิทธิประกันสังคม ซึ่งเป็นโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง
โดยการตรวจตัวอย่างชิ้นเนื้อจะทำการกับโรงพยาบาลที่มาตรวจครั้งนี้โดยรอผลการตรวจชิ้นเนื้อเป็นเวลาสองสัปดาห์ หลังจากจัดการค่าใช้จ่ายและออกจากโรงพยาบาล ย้อนไปจากการไปตรวจที่คลีนิค หู คอ จมูก ที่พบอาการ น้ำในหูชั้นกลาง จนเวลาผ่านมาร่วมหกเดือน กลับตรวจพอเจอ เนื้องอกในโพรงจมูก สุขภาพของผู้เขียนมันคงไม่ปกติจริงๆ และน่าจะมีอะไรร้ายแรงตามมา ถึงจะยังไม่ชัดเจนว่าเป็นอะไร แต่ครอบครัวต้องรับรู้เป็นลำดับแรกตามด้วยที่ทำงาน เพื่อที่จะได้วางแผนต่อไปหากผลที่ออกมามันร้ายแรงกว่าที่คิด
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
