เรื่องของ ธรรม นั้นเป็นเรื่องของการ ชี้ทางให้จิตนั้น ธรรมมีหน้าที่ชี้ให้จิตทุกคนพ้นจากความทุกข์ พ้นจากความโลภโกรธหลง ไม่ยึดติดในตัวตน ไม่ยึดติดในทรัพย์สินเงินทอง เหล่าบริวารต่่าง แม้แต่ยึดติดในกายของตัวเอง เมื่อมีปัญญาเกิดขึ้น จะมองเห็นกายนี้ มิได้เป็นกาย ที่ยึดถือได้ มีขันธ์ทั้งห้าที่มีการเปลี่ยนแปลง ไปทุกลมหายใจเข้าออก เดี๋ยว..กายใจอยู่ตรงนี้ ก็รูปร่างหนึ่ง หายใจอยู่ที่หนึ่ง ก็รูปร่างหนึ่ง รูปร่างเหมือนกับไม่มีการเปลี่ยนแปลง แต่จริงๆแล้วมีการเปลี่ยนแปลง มีความโลภโกรธหลงอยู่ภายในจิตในกายนั้นๆ
มีบางครั้งว่า อยู่ตรงนี้สร้างบุญสร้างกุศล พอขยับไปอีกที่หนึ่ง มีความเกลียด ความโมโห ไม่พอใจ กลับไปอีกที่หนึ่ง มีความยึดมั่นเชื่ิมั่นในสิ่งที่เห็นตัวเองดีแล้ว ขยับไปอีกที่หนึ่ง เปลี่ยนไปเรื่อยๆ แม้แต่ความโกรธความโมโห ก็มีลักษณะของดวงจิตที่อยู่ในเรือนกายที่ มีทุกข์
จะทำให้เรือนกายมีความสุขเกิดขึ้น จิตก็มีความสุขพร้อมกับกาย ฉะนั้น กายก็มีความสำคัญ สำคัญอยู่ที่อารมณ์ของธาตุทั้งสี่ ที่ส่งไปให้จิต ให้มีขยับขยาย เคลื่อนที่ ไปอยู่..ตรงไหนเท่านั้น
ฉะนั้นเมื่อเราไม่มีสติ ยับยั้งเรื่องราวต่างได้ จะเห็นว่า สติของเราไม่เกิด แม่ทั้งสี่ก็ส่งเป็นอารมณ์ ยับยั้งเรื่องราวต่างไม่ได้ ก็เลยนำ ว่า..ทำให่จิตเราเสียหายไปตาม แม่ทั้งสี่
คราวนี้ การต้องมาฝึก ฝึกให้รู้จักธรรม ให้มีจิตเข้มแข็ง ให้มีขันติเพิ่มขึ้น จึงจะได้มีความรู้เรื่องราวของความทุกข์ได้ ถ้าไม่มีขันติ ปล่อยไปตามอารมณ์ ก็ทำให้เราไปยึดเรื่องราวต่างๆขึ้น เรื่องของกรรม เพราะในโลกนี้ มีความบริสุทธิ์ แต่เราสร้างให้ ให้ไปเป็นกรรมขึ้น ไปยึดสิ่งต่างๆ ที่มันเกิดขึ้น จึดไปยึดมาเป็นความหลงเกิดขึ้น เป็นความเชื่อมั่น ในสิ่งที่มันเกิดขึ้น แล้วสิ่งเหล่านั้น หาเป็นของจริงไม่ เป็นสิ่งที่หลอกเรา ให้ไปเชื่อในสิ่งที่ มองเห็นว่า เหมือนกับว่า ของสิ่งนั้นเป็นของสิ่งที่ประเสริฐ
สมมุติขึ้นว่า เราเห็นว่า ผู้ที่ที่ปลุกปัก ตบแต่งเพชรนิลจินดา ว่าของสิ่งนี้ เป็นของที่ประเสริฐ เราก็พากันไปยึดถือว่า สิ่งนี้เป็นของประเสริฐ เหมือนกับ ว่า สิ่งเหล่านี้ ทำให้ไม่เจ็บ ไม่ป่วย ไม่แก่ ไม่เจ็บไม่ตาย ทั้งที่สิ่งเหล่านี้ ดึงจิตเรากายเราให้ไปเร็วขึ้น ทำให้แก่เร็วมีโรคภัยไข้เจ็บเร็ว เพราะไม่ไปทางไหน
มั่วหมกมุ่นอยู่กับการยึด ความโลภโกรธหลงมันก็เกิดขึ้น ใครจะมาเข้าใกล้บ้านเราไม่ได้นะ ใครจะมาเข้าใกล้สิ่งที่เรา ซ่อนเร้นไม่ได้ กลัวเค้ามา ยื้อแย่งสิ่งที่เราหวงแหนนักหวงแหนหนา ทั้งทั้งที่สิ่งเหล่านี้ ทำให้เราหลง หลงในสิางนั้น ก็มีความขุนคิด ไม่ปลดปล่อยเรื่องราวของอารมณ์
เมื่ออารมณ์ปลดปล่อยไม่ได้ มันก็มีความยึดไปทุกวัน มันหนัก แต่ของมันหนัก ไปๆมาๆ มันก็หนักขึ้นทุกวัน เหมือเพชรนิลจินดามันเพิ่มขึ้นไป ก้อนสองก้อนเพิ่มขึนไปทุกวันๆ มันก็หนักขึ้นๆ เหมือนใครมาเข้าใกล้สิ่งที่เราซ่อนก็มีปากมีเสียงกับผู้นั้น ก็เลย ทะเลาะเบาะแวงขึ้นเกิดขึ้น
ที่เค้าไม่รู้ ไปปล่อยรู้ว่า คนนี้หวงแหนสถานที่นี้เพราะอะไร ก็อยาจะรู้อยากจะเห็น ก็เรา ก็มีความยึดมากขึ้น ปกปิดมากขึ้น เสร็จแล้วของนั้น ก็อันตรธานหายไป เพราะไปเห็นสิ่งทีซ่อนเร้น เพราะกรรมของตนเอง ไม่สามารถจะปิดบังเรื่องของดินฟ้าอากาศได้ ก็ต้องเปิดเผยขึ้นมา
แล้วเราก็ต้องเจ็บป่วย แล้วมีความ ..สติสตัง ..หมดสิ้นไป เป็นโรคภัยไข้เจ็บ ในที่สุด ก็อาจถึงนอนอยู่บนเตียงไปไหนไม่ได้ หรือ แม้แต่มีเงินมีทอง มีข้าวของมากมายก่ายกอง ของเหล่านั้นเป็นกรรมทั้งหมด ก็ดึงเราลุกออกจากเตียวไม่ได้เหมือรกัน เพราะมันหนักหนาสาหัส ไม่ได้หนักหนาเรื่องอะไร เพราะ ความยึดติด เชื่อมันในสิ่งนั่น เป็นของเรา ยึดจนไม่สามารถจะคลี่คลายปล่อยวางได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
