13 ม.ค. เวลา 02:18 • ความคิดเห็น
เมื่อเกิดมา มีกาย มีขันธ์ห้าที่เปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา มีอารมณ์โลภโกรธหลง มีความยึดถืออะไรต่างๆ นำเจ้ามาเก็บสะสมในธาตุทั่งสี มีน้ำเลือดน้ำหนองที่ไปกินเค้ามาเอร็ดอร่อย น้ำเลือดน้ำหนองนั้นก็เป็นกรรม มีธาตุกรรมหล่อเลี้ยงกาย ไปจน ถึงเวลากายนั้นเปลี่ยนแปลง มีความแก่เฒ่าชรา ก็ยังมีความยึดถือ ยึดกาย ยึดทรัพย์สินเงินทอง ยึดชื่อเสียงเกียรติยศ ถือตัวถือตน ก็ยังยึดอยู่อย่างนั้น แม้ว่าเวลาใกล้เข้ามาเวลาเหลือน้อยที่จะอยู่ในโลก
เรื่องของกายที่มีกรรม เค้าแนะนำให้สร้างบุญกุศลบารมีขึ้นมา ให้กายนั้นเป็นกายบุญ แล้วก็นำกายบุญนั้น ไปสร้างให้เกิดปัญญา ทิ้งเรื่องราวต่างๆ ด้วยจิตที่มีขันติเป็นบารมี
การทิ้งเรื่องราวต่างๆ ทรัพย์สินเงินทอง ยศฐานบรรดาศักดิ์ ลาภยศต่างๆ ข้าทาสบริวาร ต้องละออกไป เพราะสิ่งเหล่านี้ ทำให้ต้องเกิด เกิดแก่เจ็บตายอีก ..เรื่องการทิ้งเกิดแก่เจ็บตาย ทำไมต้องเกิด ทำไมต้องตาย ท่านเข้าไปกระทำในป่า บางองค์ก็ นั่งแช่น้ำแข่ฟังเป็นวันๆ มันหนาวเหน็บที่กาย จิตไม่ได้หนาวเหน็บไปด้วย จิตมีความขันติ ขัดธาตุนั้นให้เป็นแก้วเจียรไน .(พระมาจากหิมาลัย ท่านเล่าให้ฟัง)
เมื่อเรายังไม่มีปัญญา ไม่มีบารมี เราก็สะสมสร้างบุญกุศลของเราไปเรื่อย หมั่นพิจารณา ลดละความยึดถือ ความหลงนั้นไป ทำให้กายเป็นบุญ สะสมกายบุญ สะสมไว้กับธาตุทั้งสี่ ที่จะนำพาจิตไป .ไปเจอะเจอในสิ่งที่ดี.ๆ การสร้างบุญกุศลบารมี จิตต้องมีความขันติอดทน เพื่อที่จะรู้จักทุกข์ แล้วก็ละทุกข์นั้นออกไปจากจิต
..จิตนั้นเป็นธาตุของกรรมเป็นธาตุของอารมณ์ กลัวความทุกข์ยากลำบาก แต่ก็ยึดเป็นอารมณ์อยู่อย่างนั้น ปลดเปลื้องทุกข์ไม่ได้ พ้นทุกข์ไม่ได้เลย เพราะไม่มีปัญญาธรรม ไม่ผู้ที่ที่ชี้แจงเรื่องราว การทำให้พ้นทุกข์ ว่าต้องทำอย่างไร แสงสว่างของปัญญาธรรม ไม่ส่องลงมาที่จิต ..จิตนั่นก็มืดมนไปด้วยอารมณ์กรรมที่ห้อมล้อมจิต ต้องเกิดตายๆ หนีการเกิดแก่เจ็บตายไม่ได้เลย
เรื่องราวของการมีความเพียร มีความขันติ ขันติเป็นบารมี นั้นได้ ก็มาจากเรื่องราวของการบำเพ็ญ อาศัยเรื่องราวของธาตุพ่อธาตุแม่ อาศัยธาตุทั้งสี่ . ทิ้งเรื่องราวความทุกข์ที่จิตนั้นยึด ต้องปลดเปลื้องออกไปให้หมด . จึงจะยุติการเกิดได้ จึงเป็นเรื่องราวของคำว่า สร้างบุญกุศลบารมี หนีกรรม หนีการเกิด
. หากเกิดมามีกายเป็นบุญมนุษย์ ขี้เกียจขี้คร้าน จะสร้างคำว่า บุญก็บารมี ไม่พาเรือทวนน้ำ มันก็ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อย ใช้ความขันติอะไรเลย ..ปล่อยเรือตามน้ำไป ..ถึงเวลา เรือก็แตกอสลาย นั่นก็ ยอมจำนน อยู่กับทุกข์ เกิดตายๆ ไม่สิ่นสุด
โฆษณา