ความคิดที่ว่าความรักไม่มีจริง แต่เป็นเพียงผลจากฮอร์โมนและสารเคมีในสมองที่มีเป้าหมายเพื่อการสืบพันธุ์นั้น มีรากฐานมาจากวิทยาศาสตร์และจิตวิทยาวิวัฒนาการ ซึ่งเน้นให้เห็นถึงบทบาทของ ฮอร์โมน
เช่น ออกซิโทซิน (ฮอร์โมนแห่งความผูกพัน), โดปามีน (ความสุข) และ เซโรโทนิน (ความสงบ) ที่ทำให้เรารู้สึก “รัก” และ “ผูกพัน” กับผู้อื่น
แม้ว่าความรักจะมีรากฐานทางชีววิทยาและฮอร์โมนช่วยขับเคลื่อน แต่การลดทอนความรักให้เหลือเพียง “การหลอกตัวเองเพื่อสืบพันธุ์” ดูเหมือนจะเป็นการมองข้ามมิติอื่น ๆ ที่ทำให้ความรักเป็นสิ่งพิเศษและมีความหมายในชีวิตมนุษย์
@ ความรักอาจเป็น “มายา” ในบางมุม แต่ในขณะเดียวกัน มันก็เป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงจิตใจของเราให้เข้มแข็งและมีชีวิตชีวาครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
