ขอเล่าเรื่องของเพื่อนรักค่ะ ยาวหน่อยนะคะเพราะเล่าสั้นๆจะไม่ได้ใจความ เรื่องนี้คือเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว หลังเทศกาลปีใหม่หมาดๆเพื่อนนอนพะงาบๆอยู่ใน ICU อัดคลิปตัวเอง สั่งเสียก่อนตาย ลำดับเหตุการณ์เป็นแบบนี้ค่ะ
1) สองสัปดาห์ก่อนหน้านั้น คือปลายธค.ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของการทำงาน เพื่อนไปหาหมอเพราะท้องอืด หมอจับตรวจนั่นนี่ชุดใหญ่แล้วบอกว่าโอกาส 80% เป็นมะเร็ง
2) รอคอนเฟิร์มผลแล็ป แต่ใจก็ยังโฟกัสที่ 20% ว่าไม่ใช่มะเร็ง
3) หมอนัดฟังผลวันสิ้นปี ก็ไม่ไปฟัง ขอไปเคาท์ดาวน์ก่อน เรานับถือใจมันจริงๆเลยนะ ปล่อยจอยเต็มที่เหมือนไม่แคร์เวิร์ล เรียกว่า "อยู่กับปัจจุบัน" ของแทร่
4) รอหลังปีใหม่ค่อยไปฟังผล เตรียมใจมาเรียบร้อย ทิ้งความหวัง 20% หันมา ยอมรับด้วยใจสงบนิ่งและเข้าสู่กระบวนการรักษา
5) คีโมครั้งแรกคือ 10 วันหลังการวินิจฉัย คีโมเสร็จกลับบ้าน หน้ามืดหกล้มซี่โครงหัก ยังพอมีสติ มีแรงฮึด โทรหากู้ภัยนำส่งรพ.
6) ในห้องฉุกเฉิน จังหวะที่บุรุษพยาบาลกำลังยกตัวข้ามเตียง ได้ยินหมอ ER พูดว่าตับแตกป่าววะ นั่นแหละเพื่อนถึงได้มีแว๊ปแรกที่นึกถึงความตาย
7) หลังจากนั้นก็ช็อค สติดับวูบ อยู่ ICU 3 คืน 4 วัน มีสัญญาณชีพ แต่สติรู้ตัว มีบ้างไม่มีบ้าง สลับไปมาเพราะโดนบอมด้วยยาสารพัด
เรารู้ข่าวก็ตอนวันที่ 4 ที่ได้รับคลิปสั่งเสีย เพื่อนโนหนึ่งอย่างเราร้องไห้สติแตก ทำอะไรไม่ถูก คนไข้ที่นอนพะงาบๆต้องมาปลอบใจเราซะงั้น น้ำหูน้ำตาท่วมจอ แต่ยังไม่วายต่อรองกับเพื่อนว่า แกอย่าเพิ่งตาย คลิปสั่งเสียแบบนี้ ไม่มีผลทางกฎหมาย แกมาทำพินัยกรรมเป็นลายลักษณ์อักษรเหอะ!!
ผ่านไปสิบกว่าปี เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องตลกของเรากับเพื่อน แต่ตอนนั้นมันบีบหัวใจสุดๆ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
