คนต่อสู้กัน..คือคนป่วยหนักทั้งคู่
1 พงศ์กษัตริย์ 3:16-27 TH1971
[16] แล้วหญิงแพศยาสองคนมาเฝ้าพระราชา และยืนอยู่ต่อพระพักตร์พระองค์ [17] หญิงคนหนึ่งทูลว่า <<ข้าแต่เจ้านายของข้าพระบาท ข้าพระบาทและผู้หญิงคนนี้อาศัยอยู่ในเรือนเดียวกัน และข้าพระบาทก็คลอดบุตรคนหนึ่ง ขณะที่นางนั้นอยู่ในเรือน
[18] เมื่อข้าพระบาทคลอดบุตรได้สามวันแล้ว นางคนนี้ก็คลอดบุตรด้วย และข้าพระบาททั้งสองอยู่ด้วยกัน ไม่มีผู้ใดอยู่กับข้าพระบาททั้งสองในเรือนนั้น ข้าพระบาททั้งสองเท่านั้นอยู่ในเรือนนั้น [19] แล้วบุตรของหญิงคนนี้ก็ตายเสียในกลางคืน ด้วยเขานอนทับ [20] พอเที่ยงคืนนางก็ลุกขึ้น และเอาบุตรของข้าพระบาทไปเสียจากข้างข้าพระบาท ขณะที่สาวใช้ของฝ่าพระบาทหลับอยู่ และวางเขาไว้ในอกของเธอ และเธอเอาบุตรของเธอที่ตาย แล้วนั้นไว้ในอกของข้าพระบาท
[21] เมื่อข้าพระบาทตื่นขึ้นในตอนเช้าเพื่อให้บุตรของข้าพระบาทกินนม ดูเถิด เขาตายเสียแล้ว แต่เมื่อข้าพระบาทพินิจดูในตอนเช้า ดูเถิด เด็กนั้นไม่ใช่บุตรที่ข้าพระบาทได้คลอดมา>> [22] แต่หญิงอีกคนหนึ่งพูดว่า <<ไม่ใช่ เด็กที่เป็นเป็นบุตรของฉัน เด็กที่ตายเป็นของเจ้า>> หญิงคนที่หนึ่งพูดว่า <<ไม่ใช่ เด็กที่ตายเป็นของเจ้า และเด็กที่เป็น เป็นของฉัน>> เขาทั้งสองพูดกันดังนี้ต่อพระพักตร์พระราชา
[23] แล้วพระราชาตรัสว่า <<คนหนึ่งพูดว่า <คนนี้เป็นบุตรของฉัน คือเด็กที่เป็นอยู่ และบุตรของเจ้าตายเสียแล้ว> และอีกคนหนึ่งพูดว่า <ไม่ใช่ แต่บุตรของเจ้าตายเสียแล้ว และบุตรของฉันเป็นคนที่มีชีวิต> >> [24] และพระราชาตรัสว่า <<เอาดาบมาให้เราเล่มหนึ่ง>> เขาจึงเอาพระแสงดาบมาไว้ต่อพระพักตร์พระราชา [25] และพระราชาตรัสว่า <<จงแบ่งเด็กที่มีชีวิตนั้นออกเป็นสองท่อน และให้คนหนึ่งครึ่งหนึ่ง และอีกคนหนึ่งครึ่งหนึ่ง>>
[26] แล้วหญิงคนที่บุตรของตนยังมีชีวิตอยู่นั้นทูลพระราชา เพราะว่าจิตใจของเธออาลัยในบุตรของเธอ เธอว่า <<ข้าแต่เจ้านายของข้าพระบาท ขอทรงมอบเด็กที่มีชีวิตนั้นให้เขาไป และถึงอย่างไรก็ดีอย่าทรงฆ่าเสีย>> แต่หญิงอีกคนหนึ่งว่า <<อย่าให้ฉันเป็นเจ้าของ หรือของฉัน ขอทรงแบ่งเถิดเพคะ>>
[27] แล้วพระราชาตรัสตอบเขาว่า <<จงให้เด็กที่มีชีวิตนั้นแก่หญิงคนแรก อย่าฆ่าเสียเลย นางเป็นมารดาของเด็กนั้น>>
ในโบสถ์ตอนนี้ก็มีสมาชิกซิสเตอร์สองคนที่ต่างกำลังพยายามจะเอาชนะกันด้วยการแย่งชิงจิตใจของคนใหม่ให้มาเป็นของตนครับ
เหมือนหญิงแพศยาสองคนนี้ที่พยายามจะเอาเด็กที่เป็นๆของตน และปฏิเสธเด็กที่ตายว่าไม่ใช่ของตน
แต่สุดท้ายคนที่ยอมแพ้ ยอมรับว่าเด็กที่ตายต่างหากที่เป็นของตน กลับได้รับเด็กที่เป็นอยู่
หลายคนยังไม่รู้และไม่เชื่อว่าชีวิตของตนนั้นได้จบไปแล้วเพราะบาปผิดที่เกิดขึ้นตั้งแต่บรรพบุรุษอาดัมได้ทำผิดต่อพระเจ้า ผลของมันได้ทำให้จิตใจของผู้คนผิดปกติใช้การไม่ได้ เหมือนเครื่องยนต์ที่เสียแล้ว ฝืนใช้มีแต่จะนำความเสียหายร้ายแรงถึงชีวิตมาสู่เจ้าของได้เลยครับ
กับคนที่เชื่อจึงได้แต่ต้องทิ้งกับตัวเอง เลิกเชื่อวางใจตัวเองหันมาเชื่อพระเจ้าหรือพระคำ จึงจะได้ชีวิตรอด เหมือนหญิงแพศยาที่ยอมทิ้งความถูกต้องของตัวเอง แต่กลับได้ลูกที่ยังเป็นอยู่ การยืนยันความถูกต้องของตนมีแต่จะฆ่าลูกเท่านั้นครับ
เช่นกันครับ กับคนที่กำลังเชื่อวางใจตัวเอง ก็กำลังฆ่าจิตวิญญาณของตนเองอยู่ กับคนที่ยังมีความหวังกับบางสิ่งของโลกนี้ สิ่งนั้นจะกลับมาทำร้ายตัวเองเท่านั้นครับ
ซิสเตอร์สองคนนี้ก็กำลังทำร้ายตัวเอง จากการที่พวกเขาพยายามแย่งชิงจิตใจของคนใหม่ให้มาเป็นของตน มันเป็นเรื่องที่ผิดปกติ เป็นบ้าอยู่ กับการที่มนุษย์พยายามจะครอบครองหรือควบคุมบางสิ่งของโลกนี้ให้ได้ดั่งใจ เพราะทุกสิ่งล้วนขึ้นกับพระเจ้า ไม่ใช่ตัวเองครับ กับการพยายามจะทำเรื่องนี้ สุดท้ายได้แต่ต้องเป็นบ้าและไม่ได้อะไรเลยนอกจากความว่างเปล่าเท่านั้นครับ
ตอนนี้บนโลกพระเยซูเป็นสิ่งเดียวที่เป็นความจริงที่พระเจ้าส่งลงมาให้กับมนุษย์ครับ แพ้ชนะ เกียรติ ศักดิ์ศรีหน้าตา ความรักจากมนุษย์ เป็นสิ่งหลอกลวงมีแต่หลอกให้ออกห่างจากความจริงเท่านั้นครับ การมีความหวังหรือหาความสุขจากมันก็เป็นเหมือนกับคนที่กำลังหาความสุขจากความฝัน เหมือนไอ้มากในหนังที่อยู่กินกับผีอีนาค ก็ได้แต่ต้องใช้ชีวิตแบบคนบ้าคุยกับตัวเองและแห้งตายไปแบบไม่รู้ตัวเท่านั้น เพราะความจริงคืออยู่คนเดียวและไม่ได้กินอะไรเลยครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
