”คนเราจะไม่มีวันตาย ตราบใดที่ใครคนหนึ่งยังรักเรา“ | ตาผมเป็นต้นเชอร์รี่ — book review
ตาผมเป็นต้นเชอร์รี่เป็นหนังสือรักที่สวยงามที่สุดสำหรับเราเลย เราชอบตั้งแต่ที่ตาปลูกต้นเชอร์รี่ในวันที่แม่เกิด สอนแม่ปีนต้นไม้ ไปจนถึงวันที่ตากับยายสวมชุดแต่งงานของตัวเองไปร่วมงานแต่ของแม่ที่เป็นลูกสาวเพียงคนเดียว
เราชอบความรักของตากับยายที่ถูกเล่าผ่านมุมมองของหลานชายอย่างโตนีโน่ ความรักที่ต่อให้อีกคนจะไม่อยู่ตรงนี้แล้วก็ยังคงเหมือนเดิม เรื่องเล่าของยายที่ถูกถ่ายทอดผ่านตามายังเด็กชายโตนีโน่คือเรื่องเล่าที่อบอวลไปด้วยความสุข ไม่ใช่ความทุกข์โศกที่คนรักไม่อยู่ตรงนี้แล้ว TT ทั้งหมดยิ่งทำให้เรารักทุกอย่างของเล่มนี้มาก ๆ
อีกประเด็นที่สะกิดใจเราได้ไม่แพ้เรื่องความรักเลยก็คือความต้องการของคนคนนึงในช่วงสุดท้ายของชีวิต เราว่าหลายคนเองก็คงเคยได้ยินคนแก่พูดบอกถึงความต้องการที่จะกลับไปสิ้นใจที่บ้านของตัวเองในช่วงบั้นปลาย แต่ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่างที่ทำให้เป็นไปในแบบที่พวกเขาต้องการไม่ได้ กับคุณตาก็เหมือนกัน ความปรารถนาของคุณตาคือการกลับไปอยู่บ้านของตัวเอง แต่สุดท้ายแล้วมันก็เป็นแบบนั้นไม่ได้แบบคนอื่น ๆ
ตรงนี้เราอ่านแล้วร้องไห้หนักมากเลย เราเข้าใจแม่ที่อยากให้ตาอยู่ในความดูแลของหมอเพราะอาการป่วย และเราก็เข้าใจตาอีกเหมือนกันว่าสิ่งที่ตาต้องการมันไม่ใช่แบบนี้ มันเจ็บหัวใจไปหมดเวลาที่เห็นบรรยายภาพคุณตาในช่วงท้าย ๆ ของเล่ม ❤️🩹
เรายังคิดกับตัวเองอยู่เลยว่าดีที่หนังสือเล่มนี้ถูกเล่าผ่านมุมมองที่ใสซื่อของโตนีโน่ เพราะความคิดของเด็กไม่ได้ซับซ้อนเลยทำให้เรารู้สึกเองและตกตะกอนได้เองโดยไม่ได้ซึมซับความรู้สึกที่ซับซ้อนพวกนั้นผ่านตัวละครอีกทอด
ใด ๆ ขอยกให้เป็นหนังสือเล่มแรกของปีที่ดีที่สุดของเราเลย
01:01:2025
#รีวิวหนังสือ #แนะนำหนังสือ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
