เมื่อมีกายเป็นมนุษย์ อยู่อาศัยโลก โลกเค้าก็ให้ส่งเสริมให้มีอารมณ์กรรม มีความโลภโกรธหลง มีราคะตัณหาเกิดขึ้นที่กาย แล้วก็ใช้กายนั้นไปตามอารมณ์ ทำมาหากินทะเยอทะยาน จมอยู่กับกรรม นิ่งเป็นใหญ่เป็นโต แลดูทางโลก ก็ว่าดี แต่ก็หนีแก่เฒ่าชราตายไม่ได้ กายนี้ .
มันก็เป็นอย่างนั้น เกิดมาก็แก่เฒ่าชราตายกันทุกคน กฏหมายอะไรกันบังคับกายไม่ให้แก่ไม่ให้เจ็บ ไม่ให้ตายได้ เมื่อมีกายเกิดขึ้น จิตก็มีสิทธิ์อยู่ในกายนี้ เป็นไป๖ามวันเวลาที่กำหนด แต่จิตที่มีกรรม ก็ไม่มีสิทธิที่จะล่วงรู้สถานที่ วันเวลาตายได้