ในแต่ละช่วงเวลาจะมีคุณครูหนึ่งคนที่มีผลกับชีวิตเราเสมอ
มีบางเรื่องที่อยากเล่า
17 มกราคม 2568
เมื่อเช้ามืดวันครู 16 มกราคม
ผมออกไปวิ่งยามเช้าตอนออกไปวิ่ง ได้ค่อยไล่ลำดับความคิดถึงคุณครูที่เคยสอนในช่วงชีวิตที่ผ่านมา
เป็นภาพที่ค่อยๆผุดขึ้นมาในแต่ละช่วงวัย
แต่ภาพและชื่อของคุณครูที่สะดุดมากในห้วงคิดเมื่อเช้านั้น
คือ คุณครูผู้หญิงท่านหนึ่ง ชื่อ คุณครูทัศนีย์ สระศรีรัตน์
ท่านเป็นครูประจำชั้นและครูสอนคณิตศาสตร์ของพวกเรา นักเรียนม.ศ.5 รุ่นสุดท้ายของระบบการศึกษาประเทศไทย
และในช่วงเวลานั้น
ระบบการศึกษานอกโรงเรียนยังมีระบบสอบเทียบชั้น ม.ศ.5 เพื่อเปิดโอกาสให้คนนอกระบบการศึกษาปกติ ได้เข้ามาสอบเทียบวุฒิ
แต่ก็ไม่ได้ห้ามไม่ให้คนในระบบการศึกษาปกติมาสอบด้วย
ทำให้เด็กมัธยมชั้นม.ศ.4 ในสมัยนั้น ที่อยากจบเร็ว ก็มาสอบกันไม่น้อย
ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น
เป็นการสอบ 5 วันเต็ม และจะรูัผลประมาณต้นปี หรือปลายเทอม ม.ศ.4
ปรากฎว่าผมสอบได้ในจำนวนคนไม่เกิน 25 คนทั้งจังหวัด
แปลว่า ด้วยวุฒิการศึกษาผมได้เรียนจบมัธยมปลายล่วงหน้าแล้ว 1 ปี
ด้วยความล้าประกอบกับความเป็นเด็กวัยรุ่นที่ยังคิดแบบตื้นเขิน
ผมหยุดความสนใจในการเรียนในชั้น ม.ศ.5
จากที่ตั้งใจ กลายเป็นเรียนแบบประคอง
สุดท้าย ที่หนักมากคือ พอเทอมสองก่อนเวลาที่จะเรียนจบ ผมตัดสินใจไม่ไปสอบวิชาสุดท้าย 1 วิชา คือ วิชาคณิตศาสตร์ของคุณครูทัศนีย์ เพราะถือว่า ตัวเองจบแล้ว ช่างมัน
แล้วนอนเล่นอยู่ที่บ้านพักที่อยู่ในเมืองห่างจากโรงเรียนประมาณ 2-3 กิโลเมตร อ่านหนังสือโดเรมอนที่ยืมข้างบ้านมาอ่าน เป็นบ้านเล็กชั้นเดียว ที่ผมอยู่กับลูกพี่ลูกน้อง 2 คน
ตอนนั้นเป็นเวลาเกือบ 18.00 น แล้ว
ระหว่างกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการอ่านการ์ตูน
ก็มีเสียงรถมอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าบ้าน
ผมออกมาดูว่าใคร ก็สะดุ้ง เพราะที่กำลังจอดมอเตอร์ไซด์อยู่หน้าบ้านแล้วมองมาที่ผม คือ คุณครูทัศนีย์ ที่เป็นคุณครูประจำชั้น และสอนคณิตศาสตร์ ที่ผมไม่ยอมไปสอบในบ่ายวันนั้น
คุณครูเดินเข้าด้วยสายตาที่เมตตา แล้วบอกผมว่า “ตอนบ่าย เห็นเธอไม่เข้าไปสอบ ครูเป็นห่วงว่าเป็นอะไรหนือเปล่า เลยถามเพื่อนว่าบ้านอยู่แถวไหน เลยขับรถมา ถ้าไม่เป็นอะไรดีแล้ว เดี๋ยวไปด้วยกัน ไปสอบให้เสร็จๆ วิชาสุดท้ายแล้ว”
ผมก้มหน้านิ่ง ไม่พูดอะไร
คว้าจักรยานปั่นตามคุณครูไปที่โรงเรียน
แล้วไปนั่งสอบ 2 ต่อ 2 กับคุณครูตอน 18.00 น
ที่เวลาแบบนั้นโรงเรียนมีคนอยู่ไม่กี่คน
เป็นการนั่งสอบในบรรยากาศที่เงียบเชียบจนเกือบจะวังเวง
แต่ผมกลับมีความอบอุ่นลึกซึ้งอยู่ในใจ
ขอบคุณคุณครูครับ
#วันครู
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
