หลายคนมีปัญหาเรื่องการผัดวันประกันพรุ่ง
กล่าวคือ
พวกเขามีความตั้งใจอยากจะทำอะไรบางอย่าง
(เช่น เขียนรายงานให้เจ้านาย อ่านหนังสือสอบ)
แต่พอถึงเวลาที่พวกเขาจะลงมือทำจริงๆ
พวกเขาก็จะพูดกับตัวเองว่า “เอาไว้ก่อนก็แล้วกัน”
หลายคนที่มีปัญหาผัดวันประกันพรุ่ง
มักจะถูกคนอื่นมองว่าพวกเขาเป็นคนขี้เกียจ
อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริงนั้น หลายคนไม่ได้ขี้เกียจ
แต่พวกเขามีความเป็น perfectionist ในระดับสูงมากกว่า
พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ
เวลาที่พวกเขาตั้งใจจะทำอะไรสักอย่าง
พวกเขาจะคาดหวังให้ตัวเองทำสิ่งนั้น
ให้ได้ “ดีเลิศ” “มีคุณภาพ” “สมบูรณ์แบบ” ฯลฯ เสมอ
ดังนั้น เมื่อพวกเขาตั้งใจจะทำอะไรบางอย่าง
ที่พวกเขาไม่มั่นใจ 100% ว่าตัวเองจะทำมัน
ได้ “ดีเลิศ” “มีคุณภาพ” “สมบูรณ์แบบ” ฯลฯ ชัวร์ๆ
พวกเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่ทำมัน
ส่งผลให้เกิดปัญหาผัดวันประกันพรุ่งตามมา
แต่ตลกร้ายก็คือ พอพวกเขาผัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยๆ
เวลาที่พวกเขาจะมีให้กับการทำสิ่งๆนั้นก็จะน้อยลงเรื่อยๆ
จนกระทั่งพวกเขาถูก deadline บีบ
ให้ต้องลงมือทำสิ่งๆนั้นแบบเร่งรีบ
ทำให้ผลลัพธ์ออกมา “แย่” “ไร้คุณภาพ” “ด่างพร้อย” ฯลฯ ในที่สุด
(ซึ่งมันสวนทางกับความเป็น perfectionist อย่างแรง)
เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ความเป็น perfectionist ระดับสูง
เข้ามาทำให้เกิดปัญหาผัดวันประกันพรุ่ง
(ซึ่งนำมาสู่ผลลัพธ์ที่ “แย่” “ไร้คุณภาพ” “ด่างพร้อย” ฯลฯ)
หลายคนจึงนำเสนอ “กฎ 70%” ขึ้นมา
“กฎ 70%” นี้เรียบง่ายมากๆครับ
มันคือกฎที่บอกว่า เวลาเราตั้งใจจะทำอะไรบางอย่าง
เราไม่จำเป็นต้องรอให้ตัวเองมั่นใจ 100% แล้วค่อยทำ
ขอแค่เรามั่นใจสัก 70%
นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะเริ่มต้นลงมือทำได้เลย
“กฎ 70%” อาจจะไม่สามารถการันตีได้ว่า
ผลลัพธ์ของเราจะออกมา “ดีเลิศ” “มีคุณภาพ” “สมบูรณ์แบบ” ฯลฯ ก็จริง
แต่อย่างน้อย มันก็จะให้ผลลัพธ์ที่ดีกว่า
“แย่” “ไร้คุณภาพ” “ด่างพร้อย” ฯลฯ แน่นอนครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
