[BeautyInvestor] 🖋️“คำสั่งประธานาธิบดีสหรัฐฯ: อาวุธลับปรับนโยบายได้ปุบปับ ที่นักลงทุนต้องรู้!” 🏛️ เมื่อทรัมป์เข้ารับตำแหน่งสมัยที่สอง

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

18 ม.ค. เวลา 02:57 • หุ้น & เศรษฐกิจ

🖋️“คำสั่งประธานาธิบดีสหรัฐฯ: อาวุธลับปรับนโยบายได้ปุบปับ ที่นักลงทุนต้องรู้!”

🏛️ เมื่อทรัมป์เข้ารับตำแหน่งสมัยที่สอง

โดนัลด์ ทรัมป์ หลังเข้าพิธีสาบานตนเป็นประธานาธิบดีสหรัฐฯ สมัยที่สอง มีรายงานว่าเขาจะลงนามในคำสั่งฝ่ายบริหาร (Executive Orders) และคำสั่งอื่นๆ อีกหลายฉบับภายในวันแรกๆ ที่เข้ารับตำแหน่งค่ะ โดยคำสั่งเหล่านี้อาจเกี่ยวข้องกับการเตรียมกระบวนการเนรเทศผู้อพยพจำนวนมาก การระงับการจ้างงานในหน่วยงานรัฐบาลกลาง และการอนุมัติให้มีการขุดเจาะบนที่ดินของรัฐบาลกลางเพิ่มขึ้น

นอกจากนี้ ยังมีการคาดการณ์ด้วยว่า คำสั่งหลายฉบับที่ทรัมป์จะออกมาอาจเป็นการล้มเลิกหรือลบล้างมาตรการต่างๆ ของ โจ ไบเดน ประธานาธิบดีคนก่อนหน้าอีกเช่นกัน ซึ่งจริงๆเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้งเมื่อมีการเปลี่ยนประธานาธิบดีสหรัฐฯค่ะ

🖋️ คำสั่งฝ่ายบริหาร: เปลี่ยนนโยบายโดยไม่ต้องผ่านสภาคองเกรส

“Executive Actions” คือชื่อเรียกรวมๆ ของเอกสารที่ประธานาธิบดีสหรัฐฯ เซ็นสั่งการให้หน่วยงานรัฐบาลกลางปฏิบัติตาม

ที่พบเห็นบ่อยที่สุดคือ “Executive Orders” ซึ่งเป็นรูปแบบทางการและมีผลผูกพันทางกฎหมาย โดยจะมีการกำหนดเลขกำกับและลงพิมพ์ใน Federal Register (สิ่งพิมพ์ทางการของรัฐบาลสหรัฐฯ)

“Memoranda” ก็คล้ายคลึงกัน แต่ไม่จำเป็นต้องส่งตีพิมพ์ใน Federal Register ขณะที่ “Proclamations” มักใช้ในเรื่องเชิงพิธีการหรือการประกาศให้ประชาชนรับรู้ เช่น การกำหนดวันหยุด หรือวันระลึกถึงเหตุการณ์สำคัญ ซึ่งโดยทั่วไปไม่ค่อยมีผลบังคับทางกฎหมายเหมือน Executive Orders

📜 อำนาจตามรัฐธรรมนูญและข้อจำกัด

ใน รัฐธรรมนูญสหรัฐฯ ไม่มีการเขียนระบุถึง “Executive Orders” หรือ “Executive Actions” ไว้แบบเจาะจงค่ะ แต่แนวทางปฏิบัติและการตีความทางกฎหมายเห็นตรงกันว่า ประธานาธิบดีสามารถออกคำสั่งในประเด็นที่ตนมีอำนาจอยู่แล้ว เช่น การบริหารงานประจำวันของรัฐบาลกลาง อย่างไรก็ดี คำสั่งฝ่ายบริหารไม่สามารถสร้างอำนาจใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อนขึ้นมาได้ หากเกินขอบเขตที่กฎหมายและรัฐธรรมนูญกำหนด ก็อาจถูกตีตกโดยสภาคองเกรส หรือถูกศาลวินิจฉัยว่าขัดต่อกฎหมาย

🧑🏼‍⚖️ กลไกการตรวจสอบถ่วงดุล: สภาคองเกรสกับศาล

สภาคองเกรส (Congress)

แม้สภาคองเกรสจะไม่สามารถ “ยกเลิก” คำสั่งฝ่ายบริหารได้โดยตรง แต่ก็มีวิธี “บล็อก” หรือตัดทอนประสิทธิภาพของคำสั่งเหล่านั้นได้ ตัวอย่างเช่น หากคำสั่งประธานาธิบดีสร้างโครงการใหม่ขึ้นมา หรือกำหนดมาตรการบางอย่าง สภาคองเกรสสามารถโหวต “ไม่อนุมัติงบประมาณ” ทำให้โครงการนั้นไม่สามารถดำเนินการได้จริง

กรณีตัวอย่างคือ เมื่อประธานาธิบดี บารัค โอบามา (Barack Obama) ออกคำสั่งให้ปิดเรือนจำของกองทัพสหรัฐฯ ที่ฐานทัพอ่าวกวนตานาโม (Guantanamo Bay) สภาคองเกรสก็ออกกฎหมายอุดหนุนงบประมาณ ให้ไม่สามารถโยกย้ายนักโทษขึ้นฝั่งสหรัฐฯได้ แผนปิดเรือนจำจึงล้มเหลวนั่นเองค่ะ

ตุลาการ (Courts)

หากคำสั่งฝ่ายบริหารส่งผลกระทบต่อบุคคลหรือกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ก็สามารถยื่นฟ้องต่อศาลได้ โดยศาลจะพิจารณาว่า คำสั่งนั้นขัดต่อกฎหมาย ขัดต่อรัฐธรรมนูญ หรืออยู่นอกเหนืออำนาจของประธานาธิบดีหรือไม่ หากศาลตัดสินว่าคำสั่งผิดกฎหมาย ก็จะเป็นโมฆะไม่อาจบังคับใช้ได้

‼️ ข้อถกเถียง: “ออกกฎหมายเอง” หรือแค่บริหารจัดการ?

เดิมที คำสั่งฝ่ายบริหารถูกมองว่าเป็นเครื่องมือในการกำหนดแนวทางบริหารงานของหน่วยงานรัฐบาลกลาง แต่หลายครั้งประธานาธิบดีบางคนก็ใช้วิธีออกคำสั่งฝ่ายบริหารเพื่อขับเคลื่อนนโยบายใหญ่ๆ ที่ไม่สามารถผ่านการอนุมัติของสภาคองเกรสได้ง่าย

ตัวอย่าง:

ทรัมป์ (Donald Trump) เคยเซ็นคำสั่งห้ามคนจากหลายประเทศที่ส่วนใหญ่เป็นมุสลิม (Muslim-majority countries) เดินทางเข้าสหรัฐฯ ในปี 2017 ซึ่งก่อให้เกิดกระแสวิจารณ์อย่างรุนแรง

โจ ไบเดน (Joe Biden) เคยออกคำสั่งเพื่อปกป้องการเข้าถึงบริการด้านอนามัยเจริญพันธุ์ในปี 2022 (หลังศาลฎีกาสหรัฐฯ พลิกคำตัดสินคดี Roe v. Wade ทำให้สิทธิการทำแท้งไม่ใช่สิทธิตามรัฐธรรมนูญอีกต่อไป)

📌 ข้อวิจารณ์หลักอยู่ตรงที่ คำสั่งฝ่ายบริหารยกเลิกได้ง่าย เมื่อมีประธานาธิบดีคนใหม่ ก็มักจะพลิกแนวทางกลับไปกลับมา ทำให้นโยบายไม่ต่อเนื่องและอาจกระทบต่อประชาชนและภาคธุรกิจ

ผลกระทบและตัวอย่างจริง: นโยบาย “Mexico City Policy”

Mexico City Policy คือกฎที่ห้ามองค์กรไม่แสวงหากำไรในต่างประเทศที่ได้รับทุนจากรัฐบาลสหรัฐฯ ใช้เงินทุนนั้นไปสนับสนุนบริการทำแท้ง โดยนโยบายนี้ถูกใช้เป็นเครื่องมือทางการเมืองและเปลี่ยนกลับไปมาทุกครั้งที่เปลี่ยนขั้วประธานาธิบดี เริ่มต้นในปี 1984 โดยประธานาธิบดี โรนัลด์ เรแกน จากพรรคริพับลิกัน แต่ต่อก็ถูกยกเลิกโดย บิล คลินตัน จากพรรคเดโมแครต เมื่อปี 1993 และนำกลับมาใช้ใหม่โดย จอร์จ ดับเบิลยู. บุช ในปี 2001

ก่อนจะถูกยกเลิกอีกครั้งโดย โอบามา ในปี 2009 และนำกลับมาใช้ และขยายขอบเขตเพิ่มขึ้นอีกโดย ทรัมป์ ในปี 2017 ส่วนล่าสุดก็ถูกยกเลิกอีกครั้งโดย ไบเดน เมื่อเข้ารับตำแหน่ง

เหตุการณ์นี้สะท้อนให้เห็นว่า คำสั่งฝ่ายบริหารเป็นเครื่องมือที่ทำให้เกิดความไม่แน่นอนในด้านนโยบายระยะยาว และอาจสร้างผลกระทบอย่างมากต่อภาคธุรกิจและประชาชนทั่วโลก ขึ้นอยู่กับว่าประธานาธิบดีเป็นใครนั่นเองค่ะ

🗓️ ประวัติการใช้งาน: ใครออกคำสั่งฝ่ายบริหารมากที่สุด?

อ้างอิงข้อมูลจาก American Presidency Project มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ซานตาบาร์บารา (University of California-Santa Barbara)

โดนัลด์ ทรัมป์ ในสมัยแรก (4 ปี) ออก 220 ฉบับ หรือเฉลี่ยประมาณ 55 ฉบับต่อปี ขณะที่ โจ ไบเดน ในช่วงดำรงตำแหน่งถึงตอนนี้ ออก 159 ฉบับ หรือเฉลี่ย 38 ฉบับต่อปี ส่วนคนอื่นๆเช่น บารัค โอบามา, จอร์จ ดับเบิลยู. บุช และ บิล คลินตัน (Clinton) เฉลี่ยออก 35, 36 และ 46 ฉบับต่อปี ตามลำดับ

แม้ทรัมป์จะมีอัตราการออกคำสั่งสูงถึง 55 ฉบับต่อปี แต่ยังห่างไกลจากสถิติที่สูงที่สุดในประวัติศาสตร์ ซึ่งเป็นของ แฟรงกลิน ดี. รูสเวลต์ ที่ออกคำสั่งถึง 3,721 ฉบับ หรือเฉลี่ยถึง 307 ฉบับต่อปีค่ะ (แทบจะวันละฉบับเลยทีเดียว)

⚠️ สิ่งที่นักลงทุนควรระวังคือ

1️⃣ ผลกระทบต่อเศรษฐกิจและการลงทุน

คำสั่งฝ่ายบริหารเกี่ยวกับการค้าระหว่างประเทศ การลงทุนด้านพลังงาน หรือนโยบายย้ายถิ่น อาจส่งผลต่อสภาพเศรษฐกิจโดยตรง ตัวอย่างเช่น คำสั่งอนุมัติให้ขุดเจาะน้ำมันและก๊าซบนที่ดินรัฐบาลกลาง เพิ่มโอกาสธุรกิจพลังงาน แต่ก็อาจกระทบสิ่งแวดล้อมและแรงกดดันด้านความยั่งยืน (ESG) จนอาจทำให้หุ้นพลังงานผันผวน

2️⃣ ความไม่แน่นอนของนโยบาย

เมื่อประธานาธิบดีใหม่เข้ามา เขาอาจยกเลิกหรือกลับทิศนโยบายจากประธานาธิบดีคนก่อนหน้าได้ทันทีผ่านคำสั่งฝ่ายบริหาร ทำให้เกิดความเสี่ยงในการวางแผนธุรกิจระยะยาว ดังนั้นนักลงทุนจึงควรติดตามทิศทางนโยบายและคำสั่งใหม่ๆ อย่างใกล้ชิด เพื่อปรับกลยุทธ์และคาดการณ์ความเสี่ยงได้อย่างเหมาะสม

3️⃣ ความเสี่ยงในการถูกคัดค้าน

การออกคำสั่งบางฉบับอาจถูกต่อต้านโดยสภาคองเกรส หรือถูกฟ้องร้องในศาล แม้จะประกาศใช้ไปแล้วก็อาจถูกระงับหรือยกเลิกได้ในภายหลังค่ะ

👉🏻 คำสั่งประธานาธิบดีสหรัฐฯ (Executive Orders) เป็นอาวุธลับของผู้นำในการเปลี่ยนเส้นทางนโยบายได้อย่างรวดเร็ว แม้ไม่ต้องผ่านกระบวนการทางสภาคองเกรส แต่ก็มีข้อจำกัดและความเสี่ยงที่อาจถูกคานอำนาจหรือถูกยกเลิกได้ง่ายเมื่อเปลี่ยนผู้นำประเทศ นี่จึงเป็นเหตุผลที่นักลงทุนและประชาชนทั่วไปต้องจับตาดูว่า แต่ละคำสั่งจะส่งผลต่อภาพรวมเศรษฐกิจและสังคมอย่างไร หากเราเข้าใจและทันต่อสถานการณ์ ก็จะช่วยให้บริหารความเสี่ยงได้ดีขึ้น รวมถึงมองหาช่องทางโอกาสได้เร็วกว่าใครในโลกที่นโยบายการเมืองพร้อมเปลี่ยนได้ตลอดเวลา

ดังนั้น “เมื่อไหร่ก็ตามที่สหรัฐฯ ออกคำสั่งฝ่ายบริหารใหม่ เราทุกคนควรตั้งคำถามว่า มันกระทบกับการลงทุนหรือชีวิตของเราอย่างไร?” ค่ะ

โฆษณา

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน

🖋️“คำสั่งประธานาธิบดีสหรัฐฯ: อาวุธลับปรับนโยบายได้ปุบปับ ที่นักลงทุนต้องรู้!”

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน