ความรู้สึกทั้งหมดหลังดู "วิมานหนาม"
ยอมรับว่าเป็นหนังไทย
ที่ดีอีกเรื่องหนึ่ง และได้รับคำ
ชื่นชมและมีความสำเร็จด้านรายได้
โดยโครงเรื่องไม่เหมือน
ละครไทยทั่วไปที่เรารู้กันดี
ส่วนเรื่องราวดูแล้วเหมือน
การผสมผสานกันระหว่า
งหนังเรื่อง "Brokeback Mountain"
กับ "หลานม่า" ประมาณนั้น
ส่วนตัวผมชอบชื่อเรื่องนี้
ที่ใช้ "วิมานหนาม" สื่อความหมาย
อย่างแรกคือวิมานที่มีขวากหนามอุปสรรค
อีกความหมายคือเป็นวิมานในสวนทุเรียน
ช่างสอดคล้องกันยิ่งนัก
ถ้าเป็นหนังจีนกำลังภายใน
ก็คงจะใช้ชื่อว่าศึกชิงสวนทุเรียน (ฮ่าา)
เรื่องคร่าวๆ คือ "แม่แสง (สีดา พัวพิมล)"
มีลูกชายคนเดียวคือ "เสก (เต้ย พงศกร)"
เป็นครอบครัวที่ยากจนมากบนดอย
มีลูกสาวบุญธรรมคือ "โหม๋(อิงฟ้า วราหะ)"
ผู้เป็นสาวไทยใหญ่ที่อยู่ด้วยกันมาร่วม 20 ปี
เสกจากบ้านไปหลายปีโดยทิ้งโหม๋
ให้ดูแลแม่แสงที่เป็นอัมพฤกษ์
ลำบากตรากตรำกันสองคนบนดอย
ขณะที่เขาไปร่วมทำสวนทุเรียน
ที่แม่ฮ่องสอนในพื้นที่ 5 ไร่เศษ
กับเพื่อนหนุ่มชื่อ "ทองคำ (เจฟ ซาเตอร์ )"
ซึ่งแท้จริงแล้วทั้งคู่เป็นคู่รักเพศเดียวกัน
ที่ร่วมลงทุนสร้างสวนทุเรียน
จนได้ครอบครองโฉนดที่ดินเป็นของตัวเอง
ทุกอย่างดูเหมือนจะดี
แต่วันหนึ่งเสกก็ประสบอุบัติเหตุ
เสียชีวิตกะทันหัน
และแฟนหนุ่มคือทองคำ
ซึ่งไม่ได้จดทะเบียน
สมรสเท่าเทียมตามกฎหมาย
สวนทุเรียนแปลงนี้เลยตก
เป็นกรรมสิทธิ์ของแม่แสงผู้เป็นมารดา
ทองคำที่ไม่มีอะไรจะเสีย
จึงใช้ทุกวิถีทางที่จะครอบครอง
สวนทุเรียนนี้เพราะตัวเอง
ได้ลงทุนลงแรงไปทั้งชีวิตจนไม่เหลืออะไร
แต่ก็มีก้างขวางคอคือโหม๋
ลูกบุญธรรมของแม่แสงนั่นเอง
มันเลยกลายเป็นวิมานแห่งขวากหนาม
แม่แสงคนกลางก็เหมือน
จะเอนเอียงไปทางทองคำ
ที่เอาใจและเก่งกว่าโหม๋ในการทำสวน
ทำให้โหม๋ไม่พอใจมากๆ
ซึ่งเธอก็อยากจะ
ครอบครองสวนทุเรียนแปลงนี้เช่นกัน
บทหนังได้หลอกคนดู
ให้รู้สึกเกลียดชังโหม๋ในช่วงแรกๆ
และเพิ่งจะเห็นใจในตอนหลังว่า
แท้จริงแล้วเธอก็เป็นเมียเสก
ที่โดนทอดทิ้งและไม่ได้จดทะเบียนสมรส
ระหว่างทางทั้งคู่ต่างห้ำหั่น
กันอย่างดุเดือดจนมาท้ายเรื่อง
ลูกทุเรียนกลายเป็นอาวุธชั้นดี
ตบตีกันด้วยทุเรียนจนเลือดสาด
แต่บทที่ไม่น่าจะสมจริงคือ
ทองคำที่ไม่ใช่ชายแท้
จะข่มขืนโหม๋ได้อย่างไร
ในความเป็นจริงทั้งกายภาพและอารมณ์?
หนังจบด้วยปลายเปิด
ทิ้งคำถามให้กับผู้ชมว่าเรื่องนี้
ใครคือคนที่น่าสงสาร
ใครคือคนที่เลวร้าย
ใครคือคนที่ใจดำ
อีกแก่นของหนังคือการโฟกัส
ที่ความจน ความอยากได้อยากมีของมนุษย์
โดยไม่คำนึงถึงสิ่งใดๆ
รวมทั้งกรณีความเท่าเทียมกันทางเพศ
การดำเนินเรื่องดีชวนติดตาม
ภาพสวยงามมาก
ทั้งทิวทัศน์และแสงเงา
ดารานำทุกคนแสดงได้ดีมาก
แต่ที่น่าชื่นชมเป็นพิเศษก็คือแม่แสง
ซึ่งแสดงโดยคุณสีดา พัวพิมล
แสดงได้เยี่ยมจริงๆ
นับเป็นหนังที่สะท้อนชีวิต
ในมุมหนึ่งได้ดีน่าประทับใจ
อีกข้อคือบทเรื่องนี้เกิดที่แม่ฮ่องสอน
แต่ตัวละครใช้ภาษาคำเมืองน้อยมาก
จนแทบจะไม่มี
ก็ถือว่าเป็นส่วนด้อยในส่วนดี
ซึ่งเป็นส่วนใหญ่ของเรื่องนี้
ขอให้คะแนน 7.5 /10
เป็นกำลังใจกับผู้สร้างและทีมงานนะครับ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
