“จุดเริ่มต้นของมุมเล็กๆ ของฉัน”
แม้วันนี้จะไม่ใช่วันจันทร์ แต่ทุกวันก็มีความวุ่นวายเหมือนกันใช่ไหมล่ะคะ? พนักงานบริษัทแสนธรรมดา นั่งทำงานตั้งแต่เช้าจรดเย็น ใช้ชีวิตประจำวันก็เหมือนลู่วิ่งที่ไม่มีวันหยุด... มุมเล็ก ๆ นี้จึงเกิดขึ้นมาเพื่อแบ่งปันเรื่องราว และเติมเต็มพลังในแต่ละวันของคุณ หวังว่าจะช่วยให้ทุกวันของคุณสดใสขึ้นนะคะ 😊😉
“เช้าวันใหม่เริ่มต้นด้วยเสียงปลุกของนาฬิกา และความจริงที่ว่า... การเริ่มทำงานในวันจันทร์ ก็เหมือนการเข้าสู่สมรภูมิรบ! ตื่นแต่เช้าฝ่าดงรถติด ฝูงชนในรถไฟฟ้าแน่นราวกับเรือที่ล้นน้ำ ทุกคนเร่งถึงฝั่งพร้อมกัน” โยกไปมาตามจังหวะการขับเคลื่อน เลี้ยวขวาบ้าง เลี้ยงซ้ายบ้าง แต่ก็ทำให้เรามาถึงอาคารที่ตั้งบริษัทของเราได้...
ก้าวแรกที่เหยียบออฟฟิศ ระบบร่างกายบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ “หาวววว!” 🥱 ไม่ทันเริ่มงานก็ง่วงเสียแล้ว...ไม่ได้การละ!
สมองตะโกนใส่ว่า “ดื่มกาแฟเดี๋ยวนี้!" แต่ขากลับเถียงว่า "นั่งก่อนสิ เดี๋ยวค่อยคิดเรื่องกาแฟ”
ฝีเท้าก้าวเท้าเร็วๆ ขึ้น! เพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงโต๊ะทำงาน กระเป๋าเป้สีแดงที่บรรจุเครื่องมือถูกวางบนโต๊ะสีไม้อ่อน Notebook, Mouse และAdapter กระจายตัวออกจากกระเป๋าอย่างรวดเร็ว เสียงในใจดังขึ้นถามว่า เช้านี้ทานอะไรดี? คำถามยอดฮิตประจำวันที่ทุกคนต้องพบเจอ...
อืมม...🤔 แถวนี้มีแต่อาหารแบบเดิมๆ จึงนึกไม่ออกว่า จะเลือกอาหารแบบไหนมาเป็นมื้อเช้า...
เสียงในหัวแซวขึ้นว่า “ถ้าคิดไม่ออกก็กินมื้อเย็นเมื่อวานซ้ำสิ!” แหม...ไม่ช่วยเลย
นั่งบนเก้าอี้ทำงาน แล้วหมุนตัวไปมาสักพักจึงเป็นสิ่งที่น่าจะช่วยให้หลายคนนึกออกว่า จะทานอะไรดี?
ระหว่างที่คิดไม่ออกว่าจะทานอะไรดี...สายตาฉันก็สะดุดเข้ากับไอร้อนที่ลอยขึ้นจากหม้อโอเด้ง🍲ที่มุมร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง อืม...โอเด้งกับมาม่าคัพ! 🍜 มื้อเช้าที่ง่ายแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น เส้นที่ต้มได้ที่ น้ำซุปหอมกรุ่น ร้อน ๆ ซึมซับความง่วงจนหายวับ เหมือนกำลังโอบกอดความสุขในชามเล็ก ๆและลูกชิ้นที่ละลายในปาก ช่วยเริ่มต้นวันใหม่ได้ดีเกินคาด 🤤
อาหารที่ทานมักจะอยู่กับเราไม่นาน... แต่งานที่กองอยู่ตรงหน้าสิ... คงทน!😩
“หลังจากอาหารเช้าที่เรียบง่าย ก็ได้เวลาลุยงานที่ท้าทายอีกครั้ง...” การนั่งทำงานมาราธอนก็เริ่มขึ้น... พิมพ์ๆ ส่งๆ รับโทรศัพท์...พิมพ์ๆ ส่งๆ งานใหม่แทรกเข้ามา... พิมพ์ๆ ส่งๆ งานใหม่กว่าแทรกเข้ามาอี๊ก!
“รู้สึกเหมือนเป็นนักเล่นเกมที่ต้องเคลียร์เควสต์ไม่จบสิ้น และหัวหน้าคือบอสใหญ่ที่รออยู่ปลายทาง”
Smartwatch เตือนให้เราลุกขึ้น ป้องกันการนั่งติดเก้าอี้... การลุกขึ้นบิดตัวไปมาเป็นสิ่งจำเป็นมากทีเดียว... หรือลุกขึ้นเดินไปมานิดหน่อยบริเวณโต๊ะทำงาน สัก 5 นาที หากนั่งติดต่อกัน ออฟฟิศซินโดรมคงจะรักเรากันน่าดู😅
“กินข้าวได้แล้วจ้า” เพื่อนร่วมงานเตือนด้วยเสียงดังฟังชัด😮 ได้เวลาสำหรับอาหารกลางวันแล้วสิ! กลางวันที่แดดแรง อากาศร้อน ฝุ่น PM2.5 ที่เป็นสีแดงเตือนว่า อันตรายกับสุขภาพ... ทานกลางวันในอาคารดีกว่า มื้อกลางวันผ่านไปแบบลวกๆ เพราะความเบื่อตัวเท่าบ้านทำให้เลือกอาหารแบบง่ายๆทานแค่พออิ่ม กะเพราะหมูสับไข่ดาว สิ้นคิดแต่อิ่มเหมือนเดิม
หากเวลายังเหลือ... ไม่ต้องรีบกลับไปที่โต๊ะทำงาน เดินเล่นเพื่อให้ร่างกายเพิ่มระบบการย่อยอาหาร เวลาแบบนี้พูดคุยกับเพื่อนร่วมงานกันหน่อย เรื่องที่คุยพยายามเป็นเรื่องสนุกสนาน การหยอกล้อให้มีเสียงหัวเราะ หรือเล่น Social ที่เราชอบ ผ่อนคลายจากเรื่องงาน 🤣🤣🤣
เวลาหนึ่งชั่วโมงมักจะหมดลงเร็วเสมอ...เก้าอี้ตัวเดิม และกองงานที่ต้องจัดการต่อ...พิมพ์ๆ ส่งๆ งานใหม่แทรกเข้ามา...พิมพ์ๆ ส่งๆ เพื่อนร่วมงานขอความช่วยเหลือ พิมพ์ๆ ส่งๆ รับโทรศัพท์ แผ่...ตัวสักนิด บิดตัวหน่อย ลุกเดินวนไปมา เพื่อคลายความตึงของกล้ามเนื้อ รับโทรศัพท์ทำงานต่อ 🤸♂️🚴
“นี่ถ้าเล่นโยคะพร้อมทำงานไปด้วยได้ ก็คงทำไปนานแล้ว เพื่อให้ร่างกายสุขภาพดี และออฟฟิศซินโดรมไม่ทักทายกัน”
“พอแดดร่มลมตก เวลากลับบ้านก็มาถึง...” 😏สายตาจะเหลือบมองที่มุมขวาล่างของ Notebook ตัวเลขไม่เคยโกหกเรา หากมันใกล้ก็คือใกล้ ถ้ามันยังห่างไกล ก็คือห่างไกล ทำได้แค่ “รอ” ช่วงระยะของการรอนั้น ใครหลายคนจะรู้สึกกระสับกระส่าย ความคิดหลากหลายจะโจมตีเราทันที เช่น เย็นนี้กินอะไรดี ไปแวะไหน เจอเพื่อนยังไง ปะปนกันไปหมด
นอกออฟฟิศเป็นเหมือนสวรรค์สำหรับพนักงาน...กระเพาะอาหารเริ่มทำงานทันที อาหารเย็นสำหรับวันนี้คือ เส้นใหญ่แห้งรวมลูกชิ้นปลา🍜, ยำวุ้นเส้นหมูยอกุ้งสุก และหอยนางรมทอดกรอบ ความหลากหลายที่รวมตัวกันตรงหน้า มือขวา และซ้ายที่หยิบช้อนกับส้อมตวัดสลับกันไปมา 🍴
พลันแอบมองโต๊ะข้างๆ...เด็กชายต่างชาติ นั่งทานไส้กรอกย่างเอร็ดอร่อย การมองอาหารที่โต๊ะของเด็กชายต่างชาตินี้ ทำให้สายตาเราได้ประสานกัน น้องคงมั่นใจว่า สายตาเรากำลังลักลอบขโมยอาหารจานนี้ของเขาเป็นแน่...
“ถ้าสายตาฆ่าได้ เด็กน้อยคงยื่นไส้กรอกมาให้ฉันทันที... หรือไม่ก็คงวิ่งหนีออกจากร้านไปเลย!”🤣🤣🤣
ความจริง...ที่เราอยากเอื้อมไปสัมผัสไส้กรอกในจานน้องเขาสักชิ้น หากอร่อยก็จะได้ไปสั่งมาทานบ้าง เป้าหมายที่มองอยู่ ถูกทำลายลงด้วยของกินอื่นที่ผ่านหน้าไป และถูกดึงกลับมาอีกครั้งด้วยเสียงหนักแน่น “Swensen’s 1 แถม 1 ไหม? ต้องกินนะ” เสียงรุ่นน้องทำลายสติที่กำลังฟุ้งซ่านกลับมายังของหวานที่คุ้นเคย
เมื่อเอ่ยออกมาแล้ว ก็ต้องทำตามที่ต้องการกันหน่อย ด้วยการเปลี่ยนที่นั่งจากร้านอาหาร ไปยังร้านของหวานต่อ ไอศกรีมหนึ่งถ้วยมันช่วยให้จิตใจสงบลงได้ดี
“ไอศกรีม 🍨คือความสุขที่ค่อย ๆ ละลายในปาก ความเย็นหวานชุ่มฉ่ำที่ทำให้วันเหนื่อย ๆ หายวับไป แต่ละลายหยดลงเสื้อผ้า... อืม ดีที่เสื้อไม่ใช่สีขาว!” 😆
หลังถูกเยียวยาด้วยอาหาร และของหวานแล้ว หนังท้องตึงมาก กับหนังตาหย่อนเยอะ ทำให้อยากข้ามขั้นการเดินทางกลับบ้าน ว๊าบหายตัวไปถึงบ้านเลย แต่ชีวิตจริง...ไม่มีใครทำได้หรอก
“ถึงถนนจะเต็มไปด้วยรถจนเหมือนลานจอดรถเคลื่อนที่ แต่ใจฉันบอกว่า... 'แค่ถึงบ้านได้ ทุกอย่างก็จะจบ!”
สองขาที่ก้าวฉับๆ อย่างว่องไว ถึงจุดหมายอย่างรวดเร็ว ประตูรั้วสีแดงถูกเปิดออก ฉันก้าวขาเข้าไปยังสถานที่ที่เรียกว่า บ้าน จุดเริ่มต้น และจุดหมายปลายทางในแต่ละวันของฉัน ในคืนที่อากาศไม่ร้อนอบอ้าว กลับเย็นสบาย ความสุขที่มาเยือนทุกค่ำคืน คือ ที่นอน ผ้าห่ม และหมีหมอบตัวโปรด
“ถ้าเดินช้าๆได้ ก็เดินช้าๆนะเวลา ค่ำคืนแห่งความสุขไม่มีใครอยากให้มันผ่านไปอย่างรวดเร็วหรอกนะ...” 😪😴😴😴
ครืดดด...ครืดดดด...การสั่นเตือนของ Smartwatch เริ่มขึ้น “และแล้ว...เช้าวันใหม่ก็เริ่มต้นอีกครั้ง ในลู่วิ่งแห่งชีวิตที่ไม่มีวันหยุด แต่ตราบใดที่ยังมีมุมเล็ก ๆ ให้พักใจ ฉันเชื่อว่าทุกคนจะก้าวต่อไปได้เสมอ 😊
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
