เมื่อวาน เวลา 17:09 • นิยาย เรื่องสั้น

ตอนที่ 1 เสียงเพลงนำทางความฝัน

“รางวัลชนะเลิศอันดับที่ 1 ได้แก่ ทีม ทีม…….
มานูกะ (Manooka)”
พิธีกรประกาศรางวัลชนะเลิศอันดับที่ 1
“พะ พวกเราหรอ?!!!”
มอสยืนอึ้งไปสักพัก
“ห้ะ!!! สำเร็จแล้ว!!!!”
ไดม่อนกระโดดกอดมอส
“กรี๊ด!!! ดีใจด้วยย!!! มานูกะม้ามืดดด!!!”
เสียงผู้ชมด้านล่าง
“ก้าวมาอีกขั้นแล้วสินะ”
ไดม่อนพูดในใจก่อนจะยิ้มให้เพื่อนๆในทีม
“ตอนนี้เราก็ได้ตัวแทนประเทศ ทีมมานูกะ
จะเดินทางไปอเมริกาเพื่อชิงแชมป์ระดับโลกครับ!!!”
พิธีกรประกาศรางวัลด้วยความดีใจ
“หลังจากนี้พวกเราจะฝึกกันหนักขึ้นนะ
สู้เด็กๆ ความหวังและชื่อเสียงของประเทศ
อยู่ในมือพวกเราแล้ว!!!”
ครูฝึกหัวหน้าทีมมานูกะพยักหน้าบอกทุกๆคนในทีม
ณ ห้องออดิชั่น
“หมายเลขต่อไปเชิญค่ะ”
กรรมการพูด
“I Know…………….”
ดาวเริ่มร้องเพลง
ณ คลาสเรียนออดิชั่น
”เป็นยังไงบ้าง ในกลุ่มเรามีใครผ่านบ้างไหม?“
คุณครูสอนร้องเพลงถาม
ดาว พิม ดรีม ส่ายหน้าเบาๆ
”งั้น พวกเรามาซ้อมกันต่อดีกว่า“
คุณครูรุ้งเริ่มสอนร้องเพลง
”เห้ย!!! ทำแบบนี้มันหาเรื่องกันนี่หว่า“
ครีมพูดเสียงดัง
”ใครหาเรื่องไม่ทราบ!!!“
ดาวพูดกวนๆ
”อย่าทะเลกันเลยนะ ขอร้อง!!!!“
พิมเข้ามาเป็นกรรมการห้ามเพื่อนทั้งสอง
”เดี๋ยวๆๆๆ พิม หนูจะต้องรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนสิลูก
เพื่อนกำลังจะทะเลาะกันนะ ตอนนี้หนูยังไม่เชื่อว่า
เพื่อนทั้งสองทะเลาะกันจริงๆ เอาใหม่ลูก“
ครูลิลลี่สอนการแสดงกำลังสอนเด็กๆในคลาส
”ก็เพื่อนไม่ได้ทะเลาะกันจริงๆหนิคะ“
พิมถอนหายใจ
”หัวใจของการแสดงคือความเชื่อ
ถ้าหนูไม่เชื่อ แล้วคนดูจะเชื่อหนูได้ยังไงคะ เอาใหม่ค่ะ”
คุณครูลิลลี่พยักหน้าเบาๆ
“มันยากมากเลยนะคะ วิชานี้หนูคงไม่รอด”
พิมถอนหายใจเบาๆ
“ทำไม ทำไมต้องเป็นฉัน หื้อๆๆ”
ดาวร้องไห้ตามบทบาทการแสดง
“เก่งมากดาว หนูเหมาะที่จะเป็นนักแสดง
มากกว่านักร้องอีกนะ”
คุณครูลิลลี่ยิ้ม
“หนูไม่อยากเป็นแสดงค่ะ หนูอยากเป็นนักร้อง
ตำแหน่งสายร้อง High Note ค่ะ
หนูต้องการเป็นนักร้องเสียงหลักของวง
หรือไม่ก็ ศิลปินเดี๋ยวค่ะ”
ดาวพูดตามความรู้สึกที่แท้จริง
“ถ้างั้นก็ต้องเป็นให้ได้แล้วล่ะ!!!”
ครูลิลลี่หัวเราะให้กำลังใจ
“1 และ 2 และ 3 และ 4“
เสียงครูนนท์กำลังสอนเด็กๆเต้น
”ดาว!!! ไลน์เต้นครูขอสวยๆแบบผู้หญิงได้ไหม
แมนไปนิดนึง ขอจริตผู้หญิง อีกนิดนะ“
ครูนนท์กำลังสอนลูกศิษย์
”พยายามแล้วค่ะครู หนูทำไมไม่เป็นจริงๆค่ะ
วิชานี้ขอผ่านแล้วกันค่ะ หนูชอบร้องเพลงมากกว่าค่ะ“
ดาวถอนหายใจ
”นักร้อง ถ้าเต้นได้ด้วยจะยิ่งเพิ่มโอกาสในอนาคตนะ
เอาน่า ฝึกไปเรื่อยๆ“
ครูนนท์ยิ้มพร้อมส่ายหัวเบาๆ
ณ ห้องออดิชั่น
“หมายเลขต่อไปเชิญค่ะ”
กรรมการพูด
“I Know…………….”
ดาวเริ่มร้องเพลง
ณ เวทีประกวดทีมเต้นแห่งปี
“ตึก ตึกต๊ะ ตึกต๊ะตึกๆ แว๊วๆๆ หวีด!!!!
ต๊อกๆๆๆๆตึกๆต๊ะ ตึกๆ ตึกๆต๊ะ!!!”
ทีมเต้นกำลังแข่งขันกันอย่างดุเดือด
”ไม่เป็นไร แค่พวกเราได้มายืนที่นี่
ถึงจะไม่ได้ที่ 1 แต่ก็ภูมิใจมากๆแล้วที่ได้มาที่นี่“
ครูฝึกพูดปลอบใจทุกคน
ณ ห้องออดิชั่น
“หมายเลขต่อไปเชิญค่ะ”
กรรมการพูด
“I Know…………….”
ดาวเริ่มร้องเพลง
ณ ห้องออดิชั่น
“หมายเลขต่อไปเชิญค่ะ”
กรรมการพูด
“I Know…………….”
ดาวเริ่มร้องเพลง
ณ ห้องออดิชั่น
“หมายเลขต่อไปเชิญค่ะ”
กรรมการพูด
“I Know…………….”
ดาวเริ่มร้องเพลง
”เห้อ… ออดิชั่นมาเป็นปีแล้ว ไม่มีวี่แววสักนิดเลย“
ดาวถอนใจ
”เอาน่า อายุยังน้อยอยู่เลย มีโอกาสมากกว่าพี่อีกนะ“
ดรีมปลอบใจน้อง
”แล้ว ถ้าสมมุติว่าไม่เดินเส้นทางนี้ พี่จะทำอะไรต่อหรอ“
ดาวถามดรีมผู้ชายคนเดียวในคลาส
”ก็…คงจะไปทำตามความฝันของครอบครัวน่ะ
แต่ว่าตอนนี้ อยากลองให้สุดๆไปก่อน
ถ้าไม่ได้จริงๆ คงต้องเดินตามความฝันที่บ้าน“
ดรีมยิ้มพร้อมถอนใจเบาๆ
”สักวันคงจะมีที่เหมาะสมกับเรามั้ง“
ดาวยิ้มเบาๆ
“ครูมีงานแสดงทีมเต้น มีใครสนใจรับจ๊อบ
เป็นสต๊าฟไหม มีค่าจ้างให้ด้วยนะ”
ครูลิลลี่ถามเด็กๆในคลาส
“สนใจค่ะ อยากได้ค่าจ้างพอดีเลย คริคริ”
ดาวยิ้มดีใจสุดๆที่จะได้เงินค่าจ้าง
“เสียดายจัง วันนั้นมีนัดกับแม่แล้วครับ
ไว้รอบหน้านะครับครู ผมไปแน่นอน”
ดรีมแอบเสียใจเล็กน้อย
ณ ตึกลาโซ่ (Laso)
งานเทศกาล Dream Come True
เทศกาลดนตรีที่รวบรวมศิลปะด้านดนตรีทุกแขนง
ไม่ว่าจะเป็น ร้อง รำ เต้น หัตถกรรม และอื่นๆอีกมากมาย
แขกรับเชิญในงานวันนี้ เป็นทีมเต้น มานูกะ
ทีมเต้นชนะเลิศอันดับ 1 ของประเทศ
ที่พึ่งเดินทางกลับมาจากอเมริกาด้วยรางวัล
รองชนะเลิศลำดับที่ 3
“นี่บัตรสต๊าฟ หน้าที่ของดาว รับลงทะเบียน
รายชื่อของผู้ที่เข้ามาร่วมทำการแสดงในห้องนี้
วันนี้จะมีทีมมาทำการแสดงหลายทีม
หนูจะต้องทำหน้าที่ให้ทุกคนลงรายชื่อ
เพื่อรับของขวัญหลังจบการแสดง
รอบนี้รางวัลจะเป็น Gift Voucher
ของบริษัทที่เป็นสปอนเซอร์ให้กับงานนี้นะคะ”
ครูลิลลี่แจ้งรายละเอียดงานให้ดาว
“โอเคค่ะ!!!”
ดาวยิ้มพร้อมเริ่มทำหน้าที่สต๊าฟ
“ลงทะเบียนได้ยังครับ”
ไดม่อนถามพร้อมอมยิ้มเบาๆ
“อีก 10 นาทีค่ะ ยังไม่ถึงเวลา!!”
ดาวยิ้มตามมารยาทพร้อมยื่นนาฬิกาให้ดู
“งั้นยืนรอตรงนี้และกันครับแค่ 10 นาทีเอง”
ไดม่อนรู้สึกสนุกอย่างบอกไม่ถูก
ดาวมองหน้าผู้ชายคนนี้แบบงงๆ
“อาหารว่างค่ะน้องดาว!!!”
พี่ทีมงานเดินหยิบขนมปังและน้ำ
มาวางไว้บนโต๊ะลงทะเบียน
“ขอบคุณค่ะกำลังหิวพอดีเลยค่ะ”
ดาวยิ้มขอบคุณก่อนจะรีบกินก่อนเวลา 10 นาที
”ครบ 10 นาทีแล้วครับ ตรงเวลาเป๊ะ
ไม่เกินแม้แต่ 1 วินาที“
ไดม่อนยิ้มกวนๆ
”อ๋อ…. ไม่เกินจริงๆด้วย“
ดาวงงว่าเขาต้องการอะไร
”อ๋อ พอดีว่าจะถาม… ไม่ดีกว่า
เอ่อ… งั้นไม่มีอะไรแล้วครับ ขอโทษทีครับ“
ไดม่อนตัดสินใจไม่ถามบางอย่าง
ก่อนจะเดินไปอย่างรวดเร็ว
“สวัสดีทุกๆท่านที่มาร่วมงานในวันนี้นะครับ
วันนี้มีโชว์พิเศษจากทีมมานูกะ ทีมที่ชนะเลิศ
จากเวทีการประกวดเต้น OHP INTERNATIONAL
เป็นตัวแทนประเทศไปแข่งที่อเมริกา
ได้ข่าวว่าพึ่งเดินทางกลับมาก็มุ่งตรงมาที่งานนี้เลยครับ
รู้สึกเป็นเกียรติมากๆเลยนะครับ ตอนนี้ทีมมานูกะ
พร้อมแล้ว ไปชมการแสดงการเลยครับ!!!!”
พิธีกรส่งต่อเวทีให้นักแสดง
“ตึก ตึกต๊ะ ตึกต๊ะตึกๆ แว๊วๆๆ หวีด!!!!
ต๊อกๆๆๆๆตึกๆต๊ะ ตึกๆ ตึกๆต๊ะ!!!”
ทีมมานูกะกำลังทำการแสดง
“เอ๊ะ!!! คนนั้นหนิ อยู่ทีมนี้หรอเนี้ย
เท่จัง จำท่าหมดได้ยังไงเต้นเร็วขนาดนี้
ใช้เวลาฝึกนานมากแน่ๆเลยว่าจะเป๊ะขนาดนี้”
ดาวพูดในใจเธอกำลังนั่งชมการแสดงของทีมมานูกะ
“ตึก ตึกต๊ะ ตึกต๊ะตึกๆ แว๊วๆๆ หวีด!!!!
ต๊อกๆๆๆๆตึกๆต๊ะ ตึกๆ ตึกๆต๊ะ!!!”
ทีมมานูกะกำลังทำการแสดง
“โอ้โห้!!!! ตีลังกา ต่อด้วยบีบอย
ทำได้ยังไงเนี่ย!!! เก่งชะมัดเลย!!!”
ดาวกำลังชื่นชมนักแสดงบนเวที
“นี่ซองค่างานวันนี้นะคะ”
ครูลิลลี่ยื่นซองค่าจ้างให้ดาว
“ขอบคุณค่ะ วันนี้สนุกมากเลยค่ะครู
ได้แรงบรรดาลใจใหม่ๆเยอะมากๆเลยค่ะ
อย่างที่ครูนนท์บอก ถ้านักร้องเต้นได้ด้วย
คงจะเท่มากๆเลยนะคะ”
ดาวยิ้มดีใจก่อนจะเดินตามครูลิลลี่กลับบ้าน
ณ ห้องเรียนออดิชั่น
“ครูค่ะ อยากเรียนบีบอยค่ะ”
ดาวยกมือบอกครูนนท์
“เอางั้นหรอ?”
ครูนนท์ยิ้ม
“ใช่ค่ะ บีบอยเท่ดีนะคะ”
ดาวรู้สึกสนุกสนานมากๆ
“ได้!!! งั้นคลาสหน้า ครูจะมาสอนบีบอยให้ทุกคน”
ครูนนท์ยิ้ม
ณ ห้องนอนดาว
“นักร้องที่เต้นได้ด้วย”
ดาวเขียนแปะกระดานอนาคต (vision board)
โฆษณา