การลาออกมันยากเสมอเพราะคนรู้จัก(ที่อายุ 40+) และพ่อแม่ จะให้ “อดทน” และโน้มน้าวด้วยคำว่า “ช่วงนี้เศรษฐกิจแย่ เกาะงานประจำไว้ก่อน ทนไปก่อน” และด้อยค่าว่าไม่อดทน
ทั้งที่เราแบบ ‘ป่วย’ ทั้งใจและกายไปหมดแล้ว
เรากล้าออกเพราะ
1. ไม่มีงาน‘ประจำ‘อื่นรองรับ แต่มีงานอิสระที่คิดว่าพอหารายได้ให้รอดได้ ของเราคือสอนพิเศษ
2. มีเงินเก็บฉุกเฉินว่างงาน 6 เดือน ที่พอเป็นกันชนให้เรามีเวลาลองผิดลองถูก หาทำอะไรได้
3. ความจริงที่ว่า แค่ลาออก ก็รู้สึก ‘รักตัวเอง’ มากขึ้นแล้ว ไม่ยอมอยู่ในที่ๆทำให้เราป่วยอีกต่อไป
เราคิดว่าคนที่บอกให้อดทน เขาโตมาในสังคมที่“ไม่มีทางเลือก” ถึงต้องอดทน แต่คนที่ทำได้หลากหลาย เรียนรู้สิ่งใหม่ ศึกษาการใช้โลกโซเชียลให้เป็นประโยชน์ มีทางเลือกเสมอนั่นแหละ
ใช้ชีวิตของตัวเอง ไม่ใช้ชีวิตตามความคิดเห็นของคนอื่น
เราลาออกมา 20 วันก็หารายได้ใหม่ได้ครอบคลุมรายจ่ายแล้ว ชม.การทำงานก็น้อยมาก เสียดายเลยที่เสียเวลาชีวิตให้กับบริษัทอยู่ตั้งนาน
แต่ตอนก่อนออกก็กลัวไปหมดว่าจะไม่รอด เราไม่เก่ง กลัวจะหารายได้ไม่ได้ ด้อยค่าตัวเอง
แต่เราไม่มีทางรู้หรอกจนกว่าจะได้ออกมาทำจริงๆ ต้องรักตัวเอง ถึงออกมา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
