เพื่อนเลิฟคนหนึ่งของเราค่ะ ลูกชายคนโตเป็นเด็กพิเศษ (หนักกว่าออฯ) นางร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด ผ่านไปสามปี เพื่อนคลอดลูกสาวมาอีกคน ปกติดี
คนรอบตัวที่ไม่สนิท และวงศาคณาญาติบางคน แอบพูดลับหลังว่า "ไม่คิดว่านางจะกล้ามีลูกอีกคน"
เพื่อนมาเล่าเอาตอนที่ลูกๆโตแล้ว บอกว่าที่ตัดสินใจมีลูกอีกคน เพราะคาดหวังให้น้องดูแลพี่ โห!! ฟังแล้วอยากกระโดดงับหูเพื่อนจริงๆเลย มรุงคิดอะไรของมรุ๊งงง เด็กตัวนิดเดียว ต้องมาแบกพี่ชาย แบกความคาดหวังของพ่อแม่ ตอนนั้นคิดอย่างงี้จริงๆค่ะ
แต่ในฐานะ BFF ต้องรีบดึงสติ ไม่ว่าเพื่อนคิดอะไร ตัดสินใจอย่างไร เราเคารพในเหตุผลของเพื่อนทุกอย่าง สนับสนุนเพื่อนทุกอย่าง แม้ถ้าเพื่อนคิดผิด ตัดสินใจผิด ไหล่เราว่างเสมอให้เพื่อนมาซบ ช่วยซับน้ำตา
คนเราเกิดมา ทุกคนเคยเป็นลูก แต่ไม่มีใครเคยเป็นพ่อแม่จนกว่าตนจะได้เป็นพ่อแม่เองค่ะ จึงไม่มีทางที่เราจะเข้าใจพ่อแม่ได้หมดค่ะ
ในตอนที่ยังไม่เข้าใจ เราก็แค่มองว่าพ่อแม่ก็เป็นคนธรรมดาๆที่ ผิดบ้าง-ถูกบ้าง-พลาดบ้าง แถมโลกนี้ไม่มีอะไรผิด-ถูก 100% หรือดีไปหมด ไร้ที่ติ หรือแย่ไปหมดจนแก้ไขอะไรไม่ได้
เราแค่ควรรู้ว่า **ควรวางใจเราไว้ตรงไหนสำหรับเรื่องนั้นๆ** ถ้าไม่รู้ว่าจะวางใจไว้ตรงไหน ก็วางใจให้เป็นกลางๆและมองให้เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ
จะเรียกว่าโชคหรืออะไรก็แล้วแต่ เด็กสองคนเติบโตอย่างดีในวิถีของตัวเอง ดีที่สุดเท่าที่มนุษย์แม่จะสามารถคาดหวังได้
ขอฝากประโยคภาษาปะกิตนี้ค่ะ
God's gift of what you need may arrive
wrapped in a package that you don't recognize.
ของขวัญที่พระเจ้าประทานให้ อาจมาในรูปแบบที่เรา
ดูไม่ออก นึกไม่ถึง หรือกระทั่ง ไม่อยากได้ด้วยซ้ำ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
