เรื่องมารผจญ พระดลมา .พอเราเริ่มรู้จัก การนำกาย ที่จิตอาศัย มีเรียนรู้จัก ..ปฏิบัติธรรม สร้างบุญกุศลบารมี ตามรอยคำสอนของอารมณ์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ..ยิ่งมาเรียนรู้จัก การใช้กายนี้ให้เป็นประโยชน์แก่จิต ..ที่มาอาศัยกายนี้ชั่วขณะหนึ่ง .. ให้เกิดเป็นบุญกุศลเกิดเป็นกุศลเกิดขึ้น เพื่อจะได้ไม่ต้องมาเกิดบ่อยๆ
พอเราเริ่มสร้างบุญกุศล เพื่อจะหนีกรรม หนีการเกิด .เรื่องนั้นเรื่องเรื่องนี้เกิด มีอาอารมณ์พอใจ ไม่พอใจ..เกิดขึ้น อารมณ์โลภโกรธหลงเกิดขึ้น ..อารมณ์นั้นก็เป็นอุปสรรค.. ทำให้เราจมอยู่กับโลก ..พอเราจะนำกายนี้ ไปสร้างบุญกุศล ทำบุญให้ทาน สวดมนต์ อารมณ์กรรม ก็เข้ามา ขัดขวางไม่กระทำ เช่น ทุกวัน ตอนเย็น หกโมงเย็น ทุ่มสองทุ่ม ก็สวดมนต์ แต่พอถึงเวลา จะสวดมนต๋ ..มันง่วงเหงาหาวนอน ทนไม่ไหว ต้องไปนอนก่อน ..จนเลยเวลาสวดมนต์
คราวนี้ พอเวลาสวดมนต์ ถงเวลาก็กราบ พระสวดมนต์ แต่มาสวดด้วยอารมณ์ ..มารนั่น ก็คืออารมณ์นึกคิด ..ที่เกิดขึ้น เรื่องราวอารมณ์นั่นอารมณ์นี้เกิด เรื่องนั้นเกิดดับ เรื่องนี้เกิดับ มันเกิดดับ ไปจนแก่เจ็บตาย ก็ด้วยอารมณ์ที่นำมาเกิด เกิดมาก็ใช้อารมณ์ ..ไม่เคยรู้จักอารมณ์เลย เรื่องมาร..เค้าก็มีบัญชีกรรมอยู่ เคยใช้อารมณ์ของโลกไปสร้างเวรกรรม มารเค้าก็บันทึกให้ ..ส่งอารมณ์ตัณหาราคะต่างๆให้ ให่เกิดขึ้นที่กายนั้น จะว่ามารผจญ ก็ไม่ได้ ..เพร่ะที่แท้ก็กรรมของเราเอง ที่สร้างสะสมมาเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
