เมื่อเราอยู่ในมิติที่เป็นปรุงแต่งแล้วเข้าใจ
ความไม่ปรุงแต่งด้วยก็เหมือนยืนคล่อมประตูมิติ
ทั้งไม่ปรุงแต่งและปรุงแต่งก็จะเลือกทำทุกอย่าง
ที่อยากทำหากใครจะบัญญัติว่าล้มเหลวก็ไม่สนใจ
เพราะความจริงมันไม่เคยมีไม่เคยเป็นอะไร
มีแต่ความเป็นเช่นนั้นเองแต่เพราะเราเชื่อใน
ความหมายของภาษาและไหลไปตามความหมาย
ของการปรุงแต่งทำให้เป็นทุกข์