25 ม.ค. เวลา 12:59 • ปรัชญา

ดอกลีลาวดีระหว่างทางที่เรียบง่าย...

"เราเคยเงยหน้ามองดอกไม้ริมทางบ้างไหม? แล้วถ้าเงยหน้าแล้ว...เราเคยรู้สึกว่ามันมีความหมายอะไรกับใจเราบ้างหรือเปล่า?"
วันนี้ระหว่างทางไปวิ่ง ฉันหยุดมองต้นลีลาวดีที่ปลูกไว้ริมทางเดิน ฉันเห็นช่อดอกสีขาวบริสุทธิ์เบ่งบานอยู่ใกล้มือจนอดไม่ได้ที่จะยกมือสัมผัส ฉันเอื้อมมือไปแตะกลีบเนื้อนุ่มนั้นอย่างแผ่วเบา มันช่างอ่อนโยนเหมือนความรู้สึกที่เพิ่งผลิบานในหัวใจตัวเอง...
.
.
"แม้น้อยนิด ความอ่อนหวานแห่งดอกไม้
ชูสีขาวสะอาดใส ไม่ซ่อนเร้น
มองให้ลึก ยิ่งเห็นเป็นดั่งเช่น
หนึ่งบทเรียน บนเส้นทางแห่งชีวี"
ระหว่างที่มองดอกไม้ ฉันอดคิดไม่ได้ว่าในทุกวัน เราเดินผ่านสิ่งงดงามมากมาย โดยไม่เคยหยุดมองหรือรู้คุณค่าของมัน อาจเพราะความรีบเร่ง อาจเพราะใจเราเองไม่เคยอยู่กับปัจจุบันเสียที
"ดอกไม้ริมทางยืนยงในความนิ่ง
เราแค่เดินผ่านไป...แต่เขายังอยู่ที่เดิม
เหมือนชีวิตเราเอง บางทีอาจเป็นเหมือนลีลาวดี
ที่พร้อมเผื่อแผ่ความงามให้โลกนี้โดยไม่ขออะไรกลับมา"
การหยุดมองดอกไม้เพียงไม่กี่นาทีนั้นทำให้ฉันตั้งคำถามกับตัวเองว่า ทำไมเราถึงต้องเร่งรีบเพื่อไปยังจุดหมายที่ไม่เคยแน่นอน ทำไมเราไม่ปล่อยใจให้ชื่นชมความงามที่แสนเรียบง่ายตรงหน้า
ถ้าคุณอ่านมาถึงตรงนี้ ฉันอยากชวนคุณลองหยุดมองต้นไม้ ดอกไม้ หรืออะไรก็ได้รอบตัวในขณะนี้ ลองสัมผัสมันด้วยใจ แล้วถามตัวเองว่า...วันนี้เราได้ขอบคุณธรรมชาติที่มอบสิ่งงดงามให้เราหรือยัง?
"ดอกไม้ยืนยิ้มรอ ให้คนมอง
แต่ใจเราต่างหาก ที่ไม่เคยหยุดรอจะรับรู้"
ถ้าระหว่างทางไปวิ่ง คุณพบดอกไม้เหมือนฉัน คุณจะหยุดหรือจะเดินผ่าน...คุณคือคนตัดสิน.
ปลายดาวอินฟินิตี้
โฆษณา