กานเดินทางของเด็กน้อย
บทที่ 2: เสียงกระซิบแห่งป่า
ยามเช้าที่หมอกขาวบางลอยอ้อยอิ่งในป่าใหญ่ ลิลาเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ ด้วยความตื่นเต้นที่ผสมปนเปกับความระแวดระวัง เสียงนกร้องประสานกันเป็นเพลงแห่งธรรมชาติทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีใครกำลังเฝ้าดูอยู่
ระหว่างเดิน เธอเจอกับต้นไม้ใหญ่ที่มีรากพันกันเหมือนเป็นเส้นใยของชีวิต ลิลาเอามือแตะที่เปลือกไม้ รู้สึกถึงความหยาบกระด้างที่เต็มไปด้วยร่องรอยของกาลเวลา ทันใดนั้น เสียงกระซิบเบาๆ ดังขึ้นราวกับสายลมพัดผ่าน
“เจ้ากำลังมองหาสิ่งใด?” เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น ลิลารีบหันไปมองรอบตัว แต่ไม่เห็นใคร มีเพียงลมที่พัดใบไม้ให้สั่นไหว
“ใครพูด?” ลิลาถามกลับ ด้วยความกล้าของเด็กที่ไม่กลัวต่อสิ่งที่มองไม่เห็น
“เจ้ามาที่นี่เพื่อค้นหาคำตอบ แต่บางทีคำตอบอาจซ่อนอยู่ในคำถามของเจ้าเอง” เสียงนั้นตอบ
ลิลาเริ่มลังเลว่าสิ่งที่เธอได้ยินเป็นเรื่องจริงหรือจินตนาการ แต่ก่อนที่เธอจะได้ถามอะไรเพิ่มเติม เสียงนั้นก็เงียบไป ทิ้งให้เธอยืนอยู่คนเดียวกลางป่าที่ดูเหมือนจะมีชีวิตของมันเอง
เพื่อนใหม่ในป่าลึก
ระหว่างเดินต่อ ลิลาสะดุดตากับบางอย่างที่เคลื่อนไหวอยู่ในพุ่มไม้ข้างทาง เธอหยุดชะงักและจับตามองด้วยความระมัดระวัง
“ใครน่ะ?” เธอถาม
ทันใดนั้น เจ้าสัตว์ตัวเล็กๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นสุนัขจิ้งจอกโผล่ออกมา มันมีขนสีขาวสลับน้ำตาล ดวงตาของมันเหมือนมีความเฉลียวฉลาดอยู่ในนั้น
“เจ้าจะกัดฉันไหม?” ลิลาถาม มันกลับส่ายหัวเหมือนเข้าใจคำพูดของเธอ
ลิลาและเจ้าสุนัขจิ้งจอกเริ่มเดินทางไปด้วยกัน โดยเธอตั้งชื่อมันว่า “วินด์” เพราะมันดูเหมือนสายลมที่เคลื่อนไหวอย่างอิสระ วินด์นำทางเธอไปยังที่ที่เธอไม่เคยคิดว่าจะพบ
การพบกับแม่น้ำแห่งความทรงจำ
ไม่นาน ทั้งสองก็เดินมาถึงแม่น้ำสายหนึ่งที่ใสจนเห็นก้อนหินด้านล่าง ลิลาลงนั่งริมฝั่งน้ำ ใช้มือแตะผิวน้ำเย็นๆ ทันใดนั้น ภาพบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในจิตใจ
ภาพของลิลากับแม่กำลังหัวเราะขณะทำขนมปังด้วยกันในครัว เสียงหัวเราะนั้นทำให้ลิลาเริ่มรู้สึกคิดถึงบ้านอย่างจับใจ
“วินด์ ทำไมน้ำนี้ถึงทำให้ฉันเห็นความทรงจำ?” ลิลาหันไปถามเพื่อนตัวน้อย แต่มันแค่เอียงคอและมองเธอเหมือนจะบอกว่า “บางสิ่งไม่ต้องการคำตอบ แต่ต้องการให้เจ้ารู้สึก”
บทเรียนแรกของการเดินทาง
ลิลาเริ่มเข้าใจว่าการเดินทางครั้งนี้อาจไม่ได้เกี่ยวกับการหาคำตอบให้คำถามทั้งหมดของเธอ แต่อาจเป็นการเรียนรู้ที่จะอยู่กับคำถามเหล่านั้น
“บางที...โลกนี้อาจไม่ได้ต้องการให้เราหาคำตอบ แต่ให้เรามองสิ่งรอบตัวด้วยความรู้สึกใหม่” เธอพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นและเดินทางต่อไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
