การเปลี่ยนของสายลม ตอนที่ 2.1 พนักงานใหม่
เด็กหนุ่มมาถึงที่ทำงาน เข้าเริ่มเข้าออฟฟิส และดำเนินงานของเค้าที่นั่งหน้าจอคอม คุยกับลูกค้า ซึ่งก็เป็นงานส่วนใหญ่ที่เค้าต้องทำเป็นประจำอยู่แล้วในการปิดจ็อบงานที่เค้ามา เมื่อเวลาพักเที่ยง เด็กหนุ่มก็ได้ลุกไปทำทานเข้าที่เข้าแช่ตู้เย็นตามปกติ ขณะที่เค้าลุกออกจากโต๊ะ มีผู้ชายร่างสูงใหญ่ทักเค้าอย่างเป็นกันเอง .
”ไงวัด ทานข้าวคนเดียวอีกแล้วหรอ “
“อย่างเคยแหละครับพี่”
“เสียดายจังไม่ได้ไปกินข้าวกับน้องวัดเลย”
“ไว้คราวหน้าล่ะกันครับพี่นัท แล้วเดี่ยวเจอกันครับพี่”
ชายสูงใหญ่คนนั้น เป็นหนึ่งในพนังงานออฟฟิสที่มาทำหลังวัดได้ไม่นาน ประมาณสามเดือน เค้าเป็นคนที่ช่างพูดและสนิทคนง่าย วัดก็เป็นหนึ่งในนั้น อ้อ ลืมบอกไป วัด จริงๆเป็นคนเปิดใจคนอื่นยากมากเลย แต่เค้าก็ลองเปิดใจคุย แต่กลับเป็นสนิทอย่างรวดเร็วอย่างนั้น
ขณะที่วัด ทานข้าว อยู่ที่มุมใกล้กระจกที่แสส่องเค้า ไออ่วนนี้ช่วยคลายความหนาวและปรอบประโลมด้วยความอบอุ่นของแสงแดด ทันใดนั้นก็มีเสียงเข้ามาใกล้
“ขอโทษ น่ะค่ะมีใครนั่งไหมค่ะ ขอนั่งด้วยคนได้ไหมค่ะ”
“หืม อ่อ ได้เลยครับไม่มีใครครับ” มีผู้หญิงแปลกหน้ามานั่งข้างเค้า ซึ่งวัดมองแวบนึงและคิดในใจ
“คงจะเปป็นเด็กใหม่ที่มาทำงานวันนี้สินะ แต่อยู่แผนกไหนน้า ช่างเถอะ”
แวบนึง ผู้หญิงที่แต่งตัวเรียบร้อยมัดจุก กับหันมามองเข้าแวบนึง และ ยิ้มไห้ และ มีเสียงเรียกตามมา
“น้องริสา ค่ะ มาได้เลยค่ะ”
“ค่ะ” ผู้หญิงหันมาพูด“ไปก่อน่ะค่ะ”
เด็กชายก้มหน้าขานรับการลาอย่างเป็นมิตร ซึ่งคนที่เรียกตะกี้ เป็นผู้จัดการสาขา ซึ่งวัดก็พอเข้าใจว่าอาจจะไปสัมภาษ เค้าก็หน้าทานอาหารต่อ
ขณะที่ชั่วโมงพักหมดไป วัด ได้กลับมานั่งที่โต๊ะ เสียงเรียกวัดตามหลัง
“วัด พี่ฝากวัดสอนงานน้องใหม่หน่อยน่ะ ” เสียงนั้นคือ หัวหน้าของวัด ชื่อ พี่ กัน เป็นพี่สาวผมปอป ที่ดูสดชื่นไม่ว่าจะเดินไปที่ไหน ได้จูง ผู้หญิงคนนึงมานั่งข้างกับวัด แต่กลับไม่ใช่ใครอื่นเลยแต่กลับเป็น คนที่มานั่งข้างเค้าเมื่อนตอนพักทานข้าว
“พี่ฝากด้วยน่ะ” หลังจากนั้น พี่กันก็หายไป
“เออ ผมวัดน่ะครับมีอะไรถามได้เลยน่ะครับ “
“เราชื่อ ริสา น่ะ ฝากตัวด้วยน่ะ “
ขณะที่สอน วัดกลับรู้สึกเหมือนโดนจับจ้อง แต่ก็คิดว่าตนเองอาจจะคิดไปเอง
ขณะผู้หญิงที่นั่งข้างๆ ก็ยิ้มและดูสนใจ แต่วัดกับรู้สึกแปลกๆ ทันใดนั้นก็มีเสียงพุ่งอออกมา
“อ้าว วัดมีสาวๆ มาให้สอนงานด้วย คนนี่เก่งมาเลย ถามได้เลยน่ะ” นั้นคือ พี่นัท ที่นั่งฝั่งตรงข้ามเดินมาทักทาย
“ค่ะ” เสียงที่เรียบเฉยแต่กลับยิ้มอย่างสดใสแปลกพิกล
การที่มีอีกคนที่มาทักทาย บรรยากาศเลยดูผ่อยคลายขึ้นเห็นเลย
ขณะนั้นมีเสียงคนคุยกัน ว่าเมื่อคืนมีคนโดนทำร้ายที่หน้าตึกของบริษัท
พี่นัทก็พูดให้วัดว่า
“วัดได้ยินเรื่องที่เค้าคุยกันใน บริษัทแล้วใช่มั้ย จะกลับบ้านก็ระมัดระวังตัวด้วยน่ะ เดี่ยวนี้อันตราย”
“ครับพี่ วันนี้ผมเลิก ดึกด้วย “
“งั้นตะวันก็กลับบ้านพร้อมน้องเลยก็ได้น่ะ จะได้ปลอดภัย”
“ดีครับ งั้นริสาก็กลับพร้อมเราน่ะ เดี่ยวเราค่อยแยกที่ป้าย ริสาพักแถวไหนอ่ะ”
“อ้อใกล้ๆแถวนี้ล่ะค่ะ เดินแป็บเดดียวก็ถึงแล้วล่ะค่ะ”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
