27 ม.ค. เวลา 11:49 • นิยาย เรื่องสั้น

บทเรียนจากความสูญเสีย

บทที่ 4: บทเรียนจากความสูญเสีย
หลังจากข้ามผ่านความกลัว ลิลาและวินด์เดินเข้าสู่ส่วนลึกที่สุดของป่า ต้นไม้รอบตัวเริ่มแปลกตา รากของมันสูงชูขึ้นราวกับสะพาน เสียงลมที่พัดผ่านให้ความรู้สึกเหมือนเสียงกระซิบของสิ่งมีชีวิตในป่า
ในระหว่างการเดินทาง ลิลาพบแสงที่วาบผ่านท่ามกลางต้นไม้ เธอรีบวิ่งตามมันไปโดยไม่ทันได้คิด วินด์เห่าเบาๆ เหมือนเตือนให้ระวัง แต่ลิลากลับยิ่งเร่งฝีเท้าตามจนกระทั่งเธอเจอทุ่งดอกไม้ที่สวยงามจับใจ
การพบกับความงดงามที่หลอกลวง
ดอกไม้ในทุ่งนั้นเปล่งประกายแสงอ่อนโยน สีของมันเหมือนมาจากโลกอื่น ลิลาหยุดมองด้วยความประทับใจ
“มันสวยจัง...” เธอพึมพำ และยื่นมือไปแตะดอกไม้ดอกหนึ่ง
ทันใดนั้น ทุกอย่างรอบตัวเปลี่ยนไป ความสวยงามถูกแทนที่ด้วยความว่างเปล่า ดอกไม้ที่เคยงดงามเริ่มเหี่ยวเฉา สายลมอ่อนโยนกลายเป็นลมพายุ ลิลาหันมองรอบตัวด้วยความตกใจ
“เกิดอะไรขึ้น?” เธอตะโกนถาม แต่ไม่มีเสียงตอบ
การสูญเสียที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ในความโกลาหล วินด์ที่อยู่ข้างเธอพยายามพาเธอออกจากสถานที่แห่งนี้ แต่มันกลับถูกลมพัดจนตัวลอยไป ลิลาตะโกนเรียกมันด้วยเสียงสั่นเครือ
“วินด์! อย่าไปนะ!”
แต่ไม่มีคำตอบ สายลมพัดพาร่างของเพื่อนตัวน้อยหายไปต่อหน้าต่อตา ลิลานั่งทรุดลง น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่อาจหยุดได้ เธอรู้สึกเหมือนหัวใจแตกสลาย
“ทำไมถึงต้องเกิดเรื่องแบบนี้? ฉันแค่ต้องการคำตอบ ไม่ได้อยากสูญเสียอะไรเลย...”
บทเรียนจากการสูญเสีย
ในความมืดมิดของจิตใจ เธอได้ยินเสียงของวินด์แว่วมา
“เจ้าต้องเรียนรู้ที่จะปล่อยวาง การสูญเสียเป็นส่วนหนึ่งของการเติบโต”
คำพูดนั้นทำให้ลิลาเริ่มนิ่งสงบลง เธอปาดน้ำตาและลุกขึ้นยืนอีกครั้ง แม้จะยังรู้สึกเจ็บปวด แต่เธอตระหนักได้ว่าชีวิตไม่ได้มีเพียงสิ่งที่ได้มา แต่ยังรวมถึงสิ่งที่ต้องจากไป
“ฉันจะเดินต่อไป เพื่อเธอ และเพื่อฉันเอง” ลิลาพูดกับตัวเอง
เส้นทางที่เปลี่ยนแปลง
เมื่อเธอตัดสินใจเดินหน้าต่อ ทุ่งดอกไม้ที่เคยแห้งเหี่ยวกลับเริ่มมีชีวิตอีกครั้ง แต่คราวนี้ ลิลาไม่ได้หยุดมองหรือหลงใหลในความงดงาม เธอเดินข้ามผ่านมันไปด้วยหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น
ลิลารู้ว่านี่คือบทเรียนอีกบทหนึ่งของการเดินทาง – ความงามอาจซ่อนความเจ็บปวด แต่ความเจ็บปวดก็สอนให้เราเข้มแข็งขึ้น
โฆษณา