โยมถาม : ควรวางใจอย่างไรให้ไม่คิดถึงเรื่องโรคประจำตัวของตนเอง ?
พระอาจารย์ตอบ :
เวลาที่คนเราเผชิญปัญหามักจะรู้สึกว่า
“ทำไมเราโชคร้ายอย่างนี้...”
“ทำไม่เราถึงมีร่างกายไม่แข็งแรง...”
“ทำไมสามีเราไม่น่ารัก...”
“ทำไมเรามีภาระมากมายนัก...”
ให้รู้ไว้อย่างหนึ่งว่า
“ทุกชีวิตล้วนเป็นทุกข์”
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า “การเกิดเป็นทุกข์” จนชาวต่างชาติบางคนสงสัยว่า ชาวพุทธน่าจะเป็นคนอมทุกข์ แต่ความจริงไม่ใช่เลย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสให้เราเข้าใจความเป็นจริงของชีวิต และไม่ประมาทเท่านั้น
จากคำสอนนี้อาจจะทำให้ชาวต่างชาติคิดว่า ชาวไทยที่นับถือพระพุทธศาสนาจะต้องมีหน้านิ่วคิ้วขมวด ดูอมทุกข์อย่างแน่นอน แต่พอเขาได้มาประเทศไทย กลับได้เห็นคนไทยมีใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสจนขนานนามให้ว่าเป็น “สยามเมืองยิ้ม”
ชาวต่างชาติที่มาท่องเที่ยวต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า มาประเทศไทยแล้วรู้สึกมีความสุข ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส เป็นเพราะชาวพุทธตระหนักถึงความจริงว่า การเกิดทุกข์เป็นเรื่องธรรมดา จึงทำให้เราผ่อนคลายลงได้
ดังนั้น มองให้กว้างออกไป อย่าไปนึกถึงแต่เรื่องของตนเองเท่านั้น มองไปที่คนอื่นในประเทศไทยก็ได้ คนอื่นทั่วโลกก็ได้ แล้วเราจะพบว่า มีคนอีกมากมายที่ลำบากกว่าเรา
ที่ผ่านมานี้ ทุกคนได้เห็นข่าวอัฟกานิสถานที่ถูกตาลีบันยึดครองอำนาจ ชาวอัฟกานิสสถานแห่กันไปสนามบินเพื่อหนีออกนอกประเทศ บางคนถึงกับปีนขึ้นไปบนปีกเครื่องบินเพื่อหวังจะได้ออกนอกประเทศ เพราะอยู่ต่อไปต้องตายแน่ๆ
แต่สหรัฐอเมริกาก็ไม่สนใจ อย่างไรก็ต้องเอาเครื่องขึ้นให้ได้ ทั้งที่มีคนเกาะอยู่นอกเครื่องบินมากมาย เกาะอยู่ที่ปีกบ้าง เกาะอยู่ที่ล้อบ้าง วิ่งตามเครื่องบินบ้าง แต่นักบินก็ต้องตัดสินใจเทคออฟนำเครื่องขึ้นทั้งที่มีคนอยู่นอกเครื่อง เป็นเหตุให้มีนักฟุตบอลเยาวชนทีมชาติตกลงมาตายหลายคนเลยทีเดียว
คนเหล่านั้นคิดว่าขอเพียงให้เขาสามารถหลุดออกไปจากประเทศของตนเองได้ก็เพียงพอแล้ว บางคนเอาลูก 4-5 ขวบ โยนให้ทหารสหรัฐฯ ที่อยู่ในเขตสนามบิน อนาคตไม่ได้คิดเลยว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ขอเพียงให้หลุดพ้นจากตรงนี้ไปก่อนเท่านั้น
ลองคิดดูว่า สภาพใจของเขาจะย่ำแย่ขนาดไหน ถ้าเปรียบเทียบกับเราตอนนี้ เขาเหมือนอยู่นรก ส่วนเราอยู่บนสวรรค์ เพราะเรายังมีบ้านอยู่ มีข้าวกิน และไม่ต้องกลัวว่าใครจะเอาปืนมาไล่ยิง
มีคนมากมายบนโลกที่ยากลำบากกว่าเรา พอมองให้กว้างจะพบว่า ความจริงแล้วเราโชคดีเหลือเกิน ถ้าเทียบกับมนุษย์ด้วยกันแล้วเราดีกว่าผู้คนอีกตั้งมากมาย ยิ่งถ้าเปรียบเทียบกับสัตว์ทั้งหลายในโลก ไม่ว่าจะเป็นหมูหมา กา ไก่ ล้วนเป็นอดีตมนุษย์ทั้งนั้น เราเกิดมาดีกว่าเขามาก
เมื่อครั้งที่อาตมภาพเคยไปสหรัฐอเมริกา ที่เมืองซีแอตเทิล นั่งรถผ่านทางสายหนึ่งเป็นประจำ เห็นคนไร้บ้านนอนตากฝนอยู่ที่มุมถนน ใครผ่านไปผ่านมานึกสงสารก็ให้ข้าวให้น้ำ บางคนให้เศษเงินแก่เขา แต่บางวันอาตมภาพผ่านไปก็เห็นเขาเอาข้าวให้นกพิราบกิน
คนไร้บ้านคนนั้นอยู่ที่เดิมมาตลอด ฝนตกก็ไม่หลบไปไหน เขาต้องการให้คนอื่นรับรู้ว่าเขายังอยู่ตรงนี้ คนที่อยากช่วยเหลือเขา นำข้าวมาให้เขาต้องได้เจอเขาแน่นอน
อากาศเมืองนอกหนาวกว่าบ้านเรามาก แต่เขาก็ยังไม่หลบไปไหน แต่ถึงแม้ว่าเขาจะแย่ขนาดนี้ ก็ยังมีน้ำใจเอาเศษข้าวไปเลี้ยงนกพิราบนับร้อยตัว เพราะฉะนั้น มนุษย์แย่แค่ไหนก็ยังดีกว่าสัตว์ ตลอดจนนกพิราบ หมู หมา กา ไก่ แย่แค่ไหนก็ยังดีกว่าสัตว์ในนรกมากมายนัก
พอเราเห็นความจริงอย่างนี้แล้วจะพบว่า ถึงเราจะลำบาก แต่เราก็ยังดีกว่าชีวิตอื่นอีกมากมายนัก โดยเฉพาะยังดีที่เราอยู่ในเมืองพุทธ ได้รู้จักกับพระพุทธศาสนา รู้จักการสวดมนต์ นั่งสมาธิ รู้จักการสร้างบุญ ทาน ศีล ภาวนา
พอเรามีโอกาสสร้างบุญ บุญก็จะส่งให้เรามีชีวิตที่ดีขึ้น พอเข้าใจอย่างนี้แล้วใจเราจะคลาย ทำให้เรามีพลังใจในการแก้ไขปัญหาชีวิตแล้วเดินหน้าต่อไป
สำคัญที่สุดคือกำลังใจ ตราบใดที่เรายังมีกำลังใจฮึดสู้ ปัญหาต่างๆ ก็จะกลายเป็นเรื่องเล็ก แต่เมื่อใดใจเราท้อ มัวแต่เอาใจมาจรดที่ปัญหา มองว่าตนเองแย่กว่าคนอื่น น้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาชีวิต ท้อถอยห่อเหี่ยว ทุกอย่างก็จะแย่ตามกันไปหมด ไม่หลงเหลือพลังใจที่จะเดินหน้าต่อไป
ดังนั้น เราควรเปลี่ยนมุมมองของใจตนเองก่อน มองให้เห็นความจริงของโลกและชีวิต แล้วเสริมกำลังใจเราขึ้นมาว่า เรายังดีกว่าคนอื่นอีกมากมาย มองด้านบวกแล้วเดินหน้าไปทีละก้าว พอสภาวะใจดี กำลังใจดี ร่างกายก็จะดีขึ้นตามไปด้วย
เมื่อใจอยู่กับบุญ บุญส่งผล ปัญหาก็จะค่อยๆ คลี่คลายลงไปทีละเรื่องจนกระทั่งหมดไปในที่สุด ต่อจากนี้ไปมองให้เห็นความจริง เสริมกำลังใจตนเอง แล้วให้ใจอยู่ในบุญ มีชีวิตที่ดียิ่งๆ ขึ้นไป ละโลกแล้วได้ไปดุสิตบุรี
เจริญพร
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
