เรื่องของการที่จะประพฤติปฏิบัติธรรม เดินตามรอยองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ท่านก็สะสมคำว่า ทาน บุญ บารมี มีการสะสมมาเป็นขั้นเป็นตอน
มีคนที่เรารู้จัก เค้าก็ดู..มักหงุดหงิด บ่อยๆ เราก็ชวนน้องอีกคน ..ชวนเค้า .ฝึกหัดให้ ให้รู้จักจักการให้ทาน ก็ให้เค้าไปซื้อปลา .ที่เค้ากำลัง .ถึงที่ตาย เอาไปปล่อย หาที่ดีๆ ที่ปล่อย ก็ทำอยู่เกือบๆสามสี่ปี เค้าก็ค่อยๆเปลี่ยน เริ่มมาสนใจ ทำบุญใส่บาตร เริ่มที่จะเข้าไปกราบพระในบ้าน เริ่มสนใจ ตอนหลังก็ค่อย่ ทยอยเอาของขลังอะไรออก จัดห้องพระใหม่ มีแต่รูปพระพุทธไว้ กราบพระสวดมนต์ จากนั้นก็สนใจเรื่องการทำบุญมาขึ้น เริ่มท่่จะกราบพระสวดมนต์ แต่ก็ยังไม่สามารถที่จะฝึกหัด ปฏิบัติธรรมได้ นั่งสมาธิภาวนาได้
เรื่องราวการสร้างทานบุญกุศล นั่นมันมี..จิต ..ใข้กายนี้ สร้างทาน สร้างบุญ สร้างบารมี ลดละอารมณ์โลภโกรธหลงออกไป มันมีการสร้างเป็นขั้นเป็นตอน เราก็เปรียบเทียบดูได้ในชาดกขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ..ท่านก็สะสมมา .ในคำว่า ทานบุญบารมี มาเป็นอสงไขยชาติ ..ชาติพระเวสสันดรยังไม่สำเร็จ ท่านก็มาทำต่อในชาติพระสิทธัตถะ ..ในการที่จะสละตัดขาดเรื่องราวต่างๆ ให้จิตหลุดพ้น ..พ้นไปจากเรื่องราวอารมณ์กรรมตัวกระทำต่างๆ
..รอยของท่าน ..รอยยืนเดินนั่งนอน ไม่ยึดถืออะไร .พระบางองค์ท่านก็เล่า เรื่องไปอยู่ป่า ..ไปปลดเปลื้องอารมณ์กรรม ..นั่งทำกายนิ่ง จิตนิ่ง…มีอะไรก็ ..กายนิ่ง จิตนิ่ง ท่านก็ด้วยขันติเป็นบารมี ท่านนั่งพับเพียบ นอบน้อมต่อธรรมที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านฝากไว้กับดินฟ้าอากาศ
..พระสาวก .บางองค์ท่านก็เล่าว่า ท่านต้องใช้ความเพียรพยายาม ความขันติ อาหารการกินท่านก็ ขบฉันใบไม้ ผลไม้ .ทำอยู่กว่า ห้าสิบปี กว่าที่จะ เข้าไปถึงธรรม ตัดขาดเรื่องราวต่างได้ มองที่กายข้างนอกก็เหมือนคนทั่วไป แต่ข้างในท่านเป็นแก้วไปหมด ผิวพรรณท่านก็เหมือนเด็กเพิ่งคลอด ..บริสุทธิ์ผุดผ่อง
เรื่องราวของการเข้าถึงธรรม นั้นจิตต้องมีขันติเป็นบารมี ..ต้องอาศัยความขันติความเพียรเป็นหลัก พระบางองค์ เค้าป่า ..บุญกุศลบารมี ไม่เพียงพอ ที่จะตัดขาด ..ก็อยู่ระยะหนึ่ง ก็องค์จากป่า . ส่วนผู้ที่สำเร็จบรรลุธรรม..ท่านอยู่ป่า ไม่ออกมาวุ่นวาย กับโลก เหมือนอาหารการกิน เค้าก็ต้องมีอารมณ์ปรุงแต่ง รสนั้นรสนี้ ..กลิ่นนั้นกลิ่นนี้ มันมีพิษในอาหารที่เค้่าปรุงแต่งด้วยอารมณ์
เมื่อบรรลุธรรม กายก็บริสุทธิ์ เป็นแก้วเจียระไนไปทั้งหมด ..บริสุทธิ์ผุดผ่อง ท่านจะไปไหน ก็ไม่มีอะไรขัดขวางท่านได้ .จิตของผู้ที่มีกรรมมาก ก็เข้าใกล้ท่านไม่ได้ ..เพราะแสงธรรทที่จิตท่านนั้น เมื่อจิตมีกรรม ไปอยู่ใกล้ กเร่าร้อน ร้อนเวรกรรมที่ตนเองสะสมมาเอง
บางคนก็เอาแต่อ่านหนังสือ ..ว่าเป็นธรรมะ ..ถามหน่อย เห็นผ้าเหลือที่นักบวชครองมา .เดืนมา มองเห็นรอยขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า มองเห็นเป็นเครื่องหมายธรรมมั้ย ..แล้วอ่านหนังสืหนังหาธรรม กราบพระ สวดมนต์ ทำทานทำบุญ นั่งสมาธิ ให้จิตเป็นสมาธิ .มีการสะสมการประพฤติปฏิบัติธรรม ..ในคำว่า มีกาย ..ใช้มาสร้างบุญกุศลบารมี ..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
