Blockdit Logo (Mobile)
Conclusor
•
8 มี.ค. เวลา 13:15 • หนังสือ

You Sadly Smile In The Profile Picture

เขียนโดยธนชาติ ศิริภัทราชัย เจ้าของผลงาน New York 1st Time สำนักพิมพ์ Salmonbooks
ขอยกตัวอย่างส่วนหนึ่งของตอนที่ชอบมาให้ลองอ่านกันดูครับ ชื่อตอนว่า A hungry dad
ธัยธัญเป็นเด็กชายอายุ 8 ขวบ
ธัยธัญกำลังนั่งดูทีวีกับพ่อของเขา
อยู่บนโซฟาในห้องรับแขก
ธัยธัญเคยถามพ่อ
"คุณพ่อครับ ทำไมนางเอกคนนี้
ที่เมื่อก่อนแสดงแต่หนังอินดี้และละครเวที
ตอนนี้เธอมารับงานแสดงละคร
พิธีกรรายการบุกบ้านดารา
หรือกระทั่งรายการขายสินค้าไดเรคเซลล์
ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนนะครับ"
คุณพ่อนิ่งไปสักพักจึงตอบธัยธัญ
"เพราะเขาหิววววไงลูก"
"คุณพ่อครับ ทำไมวงดนตรีโพสต์ร็อกอินดี้
ที่แต่ก่อนไม่รับงานในผับบาร์
เล่นตามเทศกาลดนตรีเฉพาะกลุ่มเท่านั้น
แต่มาสมัยนี้เขารับเล่นตามงานกลางคืนทั่วไป
ทั้งผับ ทั้งบาร์ ทั้งร้านหมูกระทะ
แถมรับเล่นเพลงโฆษณาด้วย
ไม่ว่าจะโฆษณาผ้าอ้อม นมถั่วเหลือง
หรือเครื่องสุขภัณฑ์
ทำไมพวกเขาเปลี่ยนไปหรือครับ"
คุณพ่อนิ่งไปสักพักจึงตอบธัยธัญ
"เพราะเขาหิววววไงลูก"
"คุณพ่อครับ ทำไมสำนักพิมพ์สายแข็ง
ที่เน้นพิมพ์หนังสือตั้งคำถามกับสังคม
และวิถีเสรีของอิสรชน
ตอนนี้ถึงเปิดรับต้นฉบับทุกประเภท
มีการพิมพ์โฟโต้บุ๊กของวงไอดอลยอดนิยม
หรือออกหนังสือแนวเพ้อ ๆ
กับความสัมพันธ์ subtle relationship
เน้นขายกลุ่มวัยรุ่นผู้ต้องการระบาย
สิ่งที่อยู่ในใจออกไปแต่ ไม่อยากตั้งสเตตัสเอง
พวกเขาทำหนังสือแนวนี้ออกมาให้พรึ่บ
พิมพ์ขายกันแทบไม่ทัน
คุณพ่อว่าทำไมสำนักพิมพ์นี้ถึงเปลี่ยนไปหรือครับ"
คุณพ่อนิ่งไปสักพักก็ตอบธัยธัญ
"เพราะเขาหิวววววววววไงลูก"
"คุณพ่อครับ..."
"ธัยธัญ..."
คุณพ่อจุ๊ปากหยุดประโยคคำถามของคุณลูก
"จำไว้นะครับ
เวลาคนเราหิวเงิน หิวข้าวเนี่ย
ความเท่จะเป็นสิ่งแรกที่เขายอมสละ
เพราะงั้นถ้าลูกเห็นสิ่งใดที่เคยคูล เคยฮิป
เคยมี branding ชิคๆแต่ตอนนี้ไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว
ก็ให้ตั้งสมมติฐานไว้ก่อนเลยนะลูกว่า
เพราะเขาหิววววววววว"
คุณพ่อถือโอกาสขยายความต่อ
"ลูกเห็นโฆษณายาฆ่าแมลงในทีวีนี่ไหมลูก
พ่อเป็นคนกำกับเองแหละ
แต่ก่อนนะ พ่อก็เคยกำกับหนังอินดี้ส่งตามเทศกาล
มีรับทำ MV ให้วงดนตรี alternative บ้าง
แต่หลายปีมานี้พ่อรับงานหมดนะ
ทั้งละครตบกัน งานวีดีโอองค์กร
งานโฆษณายาฆ่าแมลง โฆษณาเหล้าเบียร์
โฆษณาน้ำยาปรับผ้านุ่มกลิ่นลาเวนเดอร์
รู้ไหมลูกว่าทำไมพ่อทำอย่างนั้น"
ธัยธัญวิ่งไปสักพัก
"เพราะพ่อหิวววววว ใช่ไหมครับ"
"เก่งมาก ลูกรัก"
คุณพ่อก้มลงหอมหัวธัยธัญ
"ไป ๆ ไปเตรียมตัวเรียนพิเศษได้แล้ว"
คุณพ่อพาคุณลูกขึ้นรถ Mercedes-Benz GLC 250d ก่อนจะกลับออกจากหมู่บ้านจัดสรรแถวบางนา จุดหมายของพวกเขาคือ โรงเรียนสอนเปียโนที่คอมมูนิตี้มอลล์ในละแวกใกล้เคียง
ธัยธัญนั่งทำเพลงโฆษณายาฆ่าแมลงที่พ่อเขากำกับอย่างเพลิดเพลิน
"ตาย ตาย ตาย ไม่เหลือสักราย
แมลงที่เคยร้ายก็ต้องตายโดยพลัน~~~"
เป็นยังไงกันบ้างครับ นี่เป็นแค่ตอนเดียว จากเรื่องสั้นทั้งหมด 25 ตอน ในหนังสือเล่มนี้
กัดจิก เสียดแทง แรงทุกคำ555+
แนะนำครับ ยังมีเรื่องเด็ดๆ อีกหลายตอน
โฆษณา