1 ก.พ. เวลา 20:37 • นิยาย เรื่องสั้น

การเปลี่ยนของสายลม ตอนที่ 3 ความจริงและเวทมนต์

ความตอนที่แล้ว
วัดตื่นมาในห้องที่ไม่ทราบว่าเป็นที่ไหน ขณะที่ดาบที่จ่อคอหอยของเค้า หญิงที่อยู่ตรงหน้าเค้าคือ ริสา มองด้วยตามที่จ้องเขม้ง
ก่อนที่ทั้งคู่จะมานั่งที่โต๊ะญี่ปุ่น ซึ่ง ริสานั่งฝั่งประตูราวกลับป้องกันไม่ให้วัดหนีออกไป วัดเหงื่อแตกพลัก พร้อมก้มมองไม่กระพริบเพราะกลัวเกิดเหตุอะไรขึ้นระหว่างคุยในครั้งนี้
ริสา:จริงๆฉันมาเพื่อฆ่านายน่ะ
วัด:ห่าา เนี่ยน่ะ อถิบายว่า ฆ่าผม
ริสา:ก็เรื่องมันซับซ้อนนิน่า
ริสาทำหน้าบึ้งตึงก่อนจะชี้ไปที่ วัด
ริสา:นายคือความผิดแปลกของมิตินี้
วัด:ฉันเนี่ยน่ะ เหตุผลที่จะฆ่าผม
ริสา:จริงๆฉันไม่ใช่คนของที่นี่หรอก ฉันมาจากต่างมิติในโลกของฉัน ฉันคือจอมเวทย์ต่างมิติ ฉันมีหน้าที่มอบหมายที่ได้รับจากเทพพยากร ว่านายไม่สิคนแบบนายที่มีอีกมากมากจะทำให้โลกเกิดหายนะ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือโลกของฉัน ฉันได้จัดการกับนาย และโลกคืนสภาย ฉันก็ไปทุกมิติตาม ชะตาของฉัน ซึ่งนายในมิตินี้ต่างออกไป จริงอยู่นายไม่ได้เป็นบอสที่ทำให้โลกชั่วร้าย เหมือนหลายมิติที่ชั้นจำกัด
แต่ฉันก็ต้องกำจัดนายเพื่อไม่ให้นายกลายเป็นจอมมารในสักวัน แต่ทันทีที่ฉันกำจัดนาย โลกและมุมมองก็จะเปลี่ยนไป ซึ่งฉันฆ่านายมาได้สามหนแล้วมั้ง แต่กลับมาเป็นแบบนี้ทุกที
วัด:ห่าแล้ว เธอจะฆ่าฉันอีกหรอ
วัดถอยห่างอกมาด้วยความตกใจ
ริสา:ใจเย็นก่อนฉันไม่ฆ่านายแล้วล่ะ เพราะว่า
ฉันทำการฆ่านายครั้งแรก และกลับมาที่จุดเดิมแต่มุมมองเปลี่ยนไป นั้นคือ นายจำไม่ได้แต่สภาพแวดล้อมเปลี่ยนไป นายเป็นคนใหม่
ฉันทำการฆ่านายครั้งที่สอง และกลับมาที่จุดเดิมแต่มุมมองเปลี่ยนไป แต่ที่เพิ่มคือ นายกลับเปลี่ยนอาชีพนาย และ ผู้คนรอบข้างรอบตัวนาย
ฉันทำการฆ่านายครั้งที่สาม ครั้งนี้ กลับมีสัญญาณ บอกนาย ตามที่นายได้ข่าวเรื่องการฆ่าบริเวณที่ทำงานนาย ราวกับมีบางอย่างบอกนายว่าเป็นสัญญาณเตือน
และล่าสุด นายกับรักษาความจำ และ ยังจำฉันได้อยู่ หากฉันฆ่านายไปจะมีผลต่อฉันยังไงอีก สำหรับนายคือความผลิกแผลกของโลกนี้ หลังจากนั้น ฉันลองตัดสินใจข้ามมิติไปเลยแต่กลับข้ามไม่ได้เหมือนถูกรั้งให้อยู่ในมิตินี้
โชคดีหน่อยที่ฉันมีเวทย์คุ้มครองกายไม่งั้นฉันก็คงถูกเปลี่ยนความเป็นจริงไปด้วยไม่ต่างกับคนรอบกายนาย เพราะฉะนั้นฉันกำลังมองหาทางออกอยู่
ริสากอดอก อย่างคุ้นคิด
วัด:นี่ฉันมีพลังถึงขนาดนั้นเลยหรอ แต่ฉันไม่รู้สึกอะไรเลยน่ะ แล้วถ้าที่เธอพูดเป็นความจริง เธอคิดจะทำไงต่อ
วัดพูด ทั้งที่ยังสั่นไป
ขณะนั้นเองก็มีเสียงกลิ้งที่หน้าห้องดัง
กริ้ง ๆ ๆ
ริสา:ใครน่ะ
ริสาส่องดู
มาส่งของครับ
ริสา:เปิดประตู
เธอเล่นตามบทของเธอต่อไป
ทันใดนั้น เสียงปืนก็ดังขึ้นมายิงที่ ท้องของริสา ริสารีบกระโดด หลบ
วัดมองด้วยความตกใจ
วัด:นั้น…….พี่นัท
พี่นัท: อย่ายุ่งกับเค้าเขาคือเหยื่อของฉัน
โฆษณา