บางแสนวันอังคาร/วันเฝ้าหวนคืน
บางแสนทุกวันอังคารปลอดสิ่งอีเหละเขะขระ ริมหาดตลอดแนวโล่งโต้งดูงามดูแพง บวกกับช่วงเดือนตุลาท้ายปีจนถึงเดือนกุมภาพันธ์ปีถัดไป น้ำทะเลจะใสกว่าทุกๆเดือนอื่น
บางแสน ชายหาดซึ่งอยู่ในความทรงจำแรกเริ่มของการไปทะเลของผู้คนหลายเจนเนอเรชั่นสืบมาหลายยุคหลายสมัย นับย้อนอนาล็อกไกลโพ้นจวบกระทั่งเด็กเกิดประเดี๋ยวนี้คลื่นยุคดิจิตอล ที่ม่ายรู้ บัดเนา กี่จีต่อกี่จีเข้าไปแล้ว
ทุกอังคารนั่นเป็นวันตกลงกันของผู้ทำกิจการริมหาดที่เลือกไอเดียวันหยุดพักหนึ่งวันในสัปดาห์ ไม่ทราบถือปฏิบัติกันมานานขนาดไหน แต่ก็นานพอควรแล้วหล่ะ ถ้านึกย้อนกลับไปตอนประชุมสรุปเลือกวันอังคาร วันสรุปวันนั่น ทีมบอลชลบุรียังอยู่บนลีกสูงสุด แหง๋หล่ะสิ ทีมบอลชื่อจังหวัดทีมนี้ ทีมที่มีอะคาเดมี่เป็นเรื่องเป็นราวจริงจังทีมหนึ่งในไม่กี่ทีมของวงการฟุตบอลไทยเคยยืนหยัดในไทยลีกหนึ่งมานานมากโขทีเดียวเชียวอ่ะ
ผลจากฤดูกาลที่แล้ว ปัจจุบัน ทีมชลบุรีร่วงมาอยู่ลีกรองเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีหลายฤดูกาลที่ยืนหยัดบนลีกหนึ่ง
ชายหาดสวยในวันไร้ซึ่งสิ่งรกหูรกตา เป็นชายหาดในฝันอย่างแท้ทรู
คู่รักจูงมือเดินกันหลายคู่ เด็กเล็กพี่น้องก่อปราสาททรายหลุดพันธนาการของผู้ปกครองที่เฝ้าแอบมองหลวมๆทิ้งห่างออกไปอย่างไว้วางใจ เมื่อมองสวนแดดอ่อนเหนือน่านน้ำสีคราม ชาวต่างชาติมาคนเดียว สามคน แช่น้ำทะเลทิ้งห่างระยะกัน หนึ่งในสาม ลอยตัวนอนหงายหวังเอาหน้ารับแดด เหมือนมีห่วงยางหนุนจากใต้น้ำ แต่แทร่จิง ข้างล่างเนื้อตัวม่ายมีอะไรหนุน! ท่านอนหงายกางแขนบันดาลจากความสบายอกสบายใจโดยแท้กับเวลาอันค่อนข้างเนิ่นนาน ท่วงท่านอนแสนชิลล์แสนบางนี่เอง ผืนน้ำสีครามเลยดูสงบเสงี่ยมยิ่งนักไปด้วยในคราวเดียว
หนึ่งโมเมนต์กับอารมณ์ที่ไม่ค่อยคุ้นชินมากนักบนทะเลริมหาดชื่อดังใกล้กรุงแห่งนี้ ดุจดังพลังพรวิเศษวันอังคารที่ช่วยดลให้ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกเรียงตัวอย่างสงบและเป็นระเบียบเรียบร้อย
ผู้บุกเบิกควบสถานะผู้ก่อตั้งร่วมกับครูใหญ่เจ้าของโครงการผู้ชอบถือตำราสไตล์โอซาก้าติดไม้ติดมือตลอดเวลา ไม่เว้นแม้กระทั่ง ก่อนเข้านอน สองคนเดินตีคู่เลียบชายหาด โดยท่าทีเหมือนกำลังปรึกษาหารือนอกรอบนอกกรอบ แต่ยังอิงลักษณะคล้าย การเดินพูดจาอันไม่มีความลับใดต้องปิดบังอำพราง
วันอังคารแบบเนี้ยะ บนหาดเปี่ยมมนต์ขลัง ปลอดโปร่งโล่งอากาศดีเหลือ ทั้งสองเดินเท้าเปล่าสวมกางเกงขาสั้น คนหนึ่งใส่แว่นใส่เสื้อทีมบาส อีกคนไม่ใส่แต่ใส่เสื้อบอลชื่อทีมตน สองคนต่างสูดลมชมทะเลพลางพูดคุยเรื่องงานเรื่องการนั่น บอกเลย บรรยากาศ สุโค่ย!
แต่ช้าก่อน เพียงทว่า การเดินริมหาดของพวกเขานั่น ไร้ซึ่งสุ้มเสียงสนทนาต่อกัน หรือแม้ กระทั่ง มิมีหันสบหน้าสบตากันเลยตลอดทาง
พวกเขาเดินออกกำลังกายริมหาดทดแทนการเดินบนลู่ในยิม ไม่ได้มาเดินคุยธุระกัน
ทั้งคู่ เดินเลียบหาดทรายเหม่อมองความว่างเปล่าข้างหน้าเฉยๆ ไร้ซึ่งความตั้งใจส่งสารใดต่อกัน หากมวลสารนึกคิดของพวกเขาแต่ละคนคลายความอ้อยอิ่งลอยเด้งค้างเติ่งบนอากาศเหนือศรีษะชั่วแป๊บขณะนึง
เด็กในโครงการค่อนชุดใหญ่ขนาดเนี้ยะ ทำงานร่วมกับตัวเก๋าที่เราเอามาจากทั้งในและนอกนั้น ทำได้ดีและลงตัว ปรากฏการณ์นี้เป็นไปตามแนวคิดมุ่งมั่นพัฒนาแรกเริ่มของเรา ใช่ไหมอ่ะ!?
อ้า ..คือ ..อ้า เสียงตอบฉบับเงียบงันคลุมเครือปกคลุมริมหาด...
ม่ายรู้สิ น่าจะพอไหว ในสถานการณ์ยังงี้ อย่างน้อย .. ก้อ-อ้า เอ้าตามกระแสทั่วไปของวงการ บ้านๆไทๆ อย่าง...
ทีมทั่วไปเจอสถานการณ์ส่วนใหญ่ชอบทำแร้วกัน แต่คิดดูดีๆ ของเราแตกต่าง ตรงที่...
เด็กในโครงการของเราแทบทุกคนสามารถขึ้นเล่นชุดใหญ่ได้อยู่เกือบจะเต็มทีม ไม่ใช่ขึ้นมาอย่างเดียว เล่นกับระบบทีมชุดใหญ่ได้ดีอีกด้วย เด็กโครงการของเรา นับรุ่นต่อรุ่น สืบทอดกันมาหลายรุ่น เข้าให้แล้ว นี่ ไม่นับไม่รวม ตัวเด่นตั้งแต่เด็กที่ย้ายไปเป็นตัวหลักในทีมอื่นๆ อีกเพียบ
ไม่เหมือน ทีมอื่นส่วนใหญ่ไม่มีโครงการเด็กสักน้อยนิดไว้คอยสนับสนุนยามจำเป็นพึ่งพิง แก้ปัญหาคราวเจอสถานการณ์ด้วยวิธีเดียวยอดฮิต เที่ยววิ่งหาปัจจัยจนหัวหมุนติ้ว ซื้อตัวเก๋ามากประสบการณ์เข้ามายกทีม ใช้งาน เผอิญ บังเอิญ ได้ผลเสร็จสรรพ บางครั้ง เกินคาด เกินเลยจนเกิดนึกอยากเลิกราทันที ซื้อมาขายไปชั่วขณะดีก๋า เปิดร้านปุ้บ เรียงของไม่เสร็จที หาช่องโปรโมทเซ้งร้านปั้บ พอหลุดรอดหวุดหวิดไม่ทันไร คิดสร้างใหม่ บางที โชคประทานถูกหมายตา ถูกจังหวะเลยเปลี่ยนเจ้าของใหม่ วนลูป บิส-ซิ-เนส จ๊ะจ๋าาา แทร่จิงๆ เน้อ ...
ของเรานั่น! ครูใหญ่ย่อมรู้อยู่แก่ใจดีที่ผ่านมา เราม่ายช่ายยังงั้น!...
วิถีเรายืนหยัดยึดมั่น จริงจัง แต่ไหนแต่ไร แม้ห้วงเวลาไม่เป็นผลต่อใจเราบ้าง ทำให้หล่นมายืนบนตำแหน่งที่ผิดเพี้ยนผิดทางนิดหน่อยในตอนนี้
แต่ สไตล์ที่เราเค้นสู้คละเคล้าผสมผสานในห้วงนี้ก็ยังใกล้ชิดไม่หนีห่างสไตล์โอซาก้าในมือท่านสักเท่าไรหรอก ถึง-ไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ก้อ เลียบๆเคียงๆแหละ ทำไงด้ายหล่ะ!? วงการมันเปลี่ยนย้อนเกิ๊นนน์ไป๊ละเนี่ย แม้กับตัวเราที่ยึดมั่นปรัชญาการทำงานชัดเจน ก็ไม่ได้รับการละเว้น ต้องปรับตัวสู้ ปุ้ดๆ จนบางครั้ง เราก็เผลอ ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน จะเอายังไงดี?!...
อ่า..เด๋วเนี้ยะ! ใช้วิธีพื้นๆยอดนิยม ไปก่อนนะ ครูใหญ่ไม่ต้องห่วงเด็กจากโครงการ ยังไง ครูประจำชั้นชุดใหญ่ต้องใส่ใจวันยันค่ำ เราฟูมฟักของเรามาทั้งที ไม่มีทางหนีหายจากกันไปเฉยๆหรอก ส่วนตัวเก๋าเข้ามาร่วมก็ต้องเทคแคร์ซุ้ดๆเหมือน อุตส่าห์มีใจมาช่วย ดีต่อใจ ใจก็ต้องย่อมดีตอบ ทัม-มะ-ดา สา มัญ
'โครงการ!' ครูใหญ่ต้องลุยมุ่งมั่นต่อไป อย่าให้ขาด อย่าให้เกิน ประคองเอาไว้ สิ่งนี้ อาจเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เราและพวกสนับสนุนตลอดกาลของเรามีพลังอยากไปกันต่อในยุทธจักรเดือดพล่านยุทธจักรนี้ก็ได้ ส่วนชุดหลักตอนเนี้ย เราจะพยายามหาทุกวิถีทาง เพื่อกลับสู่ตำแหน่งยืนบนที่สูงเดิมก่อนแร้วกันนะ ท่าน..คุณครูผู้ชอบถือตำราสไตล์โอซาก้าติดไม้ติดมือตลอดเวลา
มวลสารนึกคิดอ้อยอิ่งโต้ตอบไปมากลางอากาศระหว่างความเงียบที่มีต่อกัน นานเท่าเศษเสี้ยวชิ้นเล็กที่สุดชั่วขณะหนึ่ง ก่อนทั้งคู่จะหายวับไปตรงปลายท้ายใกล้ๆเขตสิ้นสุดหาดอีกซีกนึงลับตาในทุกๆเช้าค่อนสายวันอังคารที่ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกเรียงตัวสงบและเป็นระเบียบเรียบร้อย
วันอื่นนอกเหนือวันอังคารของชายหาดบางแสน กลิ่นอายทะเลคลาสสิก เสียงผสมผสานก้องของคลื่นและผู้คน แม่ค้าพ่อค้าเร่หาบของขาย สปีดโบ๊ท ที่เช่าห่วงยาง ขาเตียงผ้าใบซึ่งเรียงรายหน้ากระดานหนาแน่นคล้ายกำแพงทึบคอยกั้นเศษเสี้ยวปราสาททรายของเด็กๆที่ถูกคลื่นทลายลง และ!..สิ่ง โครต สำมะคัญ!...ขาดเสียมิด้าย
ส้มตำไก่เหลือง อันเป็นเอกลักษณ์โชยสะพัดทั่วหาดยังคงยืนหยัดให้เห็นดุจดังภาพเสียงกลิ่นรสแสนบางอมตะนิรันดร์กาลของบางแสน.
บางแสนวันอังคาร
- 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
