95. แอนนา...แอน
แอนนา เป็นครูรุ่นน้องแต่มาบรรจุที่นี่ก่อนดิฉันหลายปี ดิฉันย้ายมาใหม่ มาช่วยงานครูบรรณารักษ์และสอนภาษาอังกฤษด้วย โรงเรียนนี้วิชาการดีหลายอย่าง เช่นให้ครูทุกคนต้องมีงานกลางคือช่วยงานโรงเรียนในส่วนใดก็ได้อย่างน้อย6-8คาบเรียนต่อสัปดาห์ บางคนช่วยงานทะเบียน งานแนะแนว งานปกครอง งานสิ่งแวดล้อม งานสหกรณ์แล้วแต่จะถนัด หมายความว่ามีหัวหน้างานเป็นหลักอยู่แล้ว
วิชาที่สอนก็ต้องมีสองระดับ สอนสองวิชาเป็นอย่างน้อยเช่น ภาษาอังกฤษหลัก ภาษาอังกฤษเพื่อการอ่านและเขียน เป็นวิธีที่จะให้ครูพัฒนาตน ปีไหนจะต้องสอนอะไรก็ต้องเรียนรู้ ขวนขวาย สักสองสามปีก็เปลี่ยนอีก สนุกดีแต่ครูบางคนก็ไม่ชอบ ชอบแบบเดิมๆ ด้วยประโยคเดิมๆ
" อย่ามายุ่งกับพี่"
พี่ไม่พัฒนาตนเขาก็เลยไม่ให้สองขั้นพี่เป็นสิบปี
ย้ายมาปีแรกๆดิฉันต้องอยู่ในห้องสมุด ชอบมากค่ะ ใหญ่โต กว้างขวาง แอร์กระหน่ำ มีครูบรรณารักษ์ใจดีสามคน แต่แอนนาไม่ชอบดิฉัน อันนี้ไม่แปลกสังเกตดู แอนนาไม่ชอบทุกคนที่มาอยู่ในห้องสมุด แรกๆไม่เข้าใจว่าเธอหวงอะไร วันหนึ่งเธอว่าดูหมอดูให้นะ ดูจากลายมือ เพื่อความสัมพันธ์ที่ดีดิฉันก็ยื่นมือให้เธอดู เธอครุ่นคิดสักครู่ก็เตือนว่า
"สามีเจ้าชู้มากนะ ระวังดีๆเขาจะมีใหม่ อย่าให้อะไรเขาไป อย่าไว้ใจเชียว เลิกกันก็อย่าให้เขาเอาลูกไป..."
ดิฉันทำหน้าตกใจ อะไรจะมาเท่าบอกหมอดูไปว่า แม่นมาก...ในใจก็นึก อีบ้า ไม่มีมารยาท แต่ก็นั่นแหละแม่หมอก็หาผัวไม่ได้จนชรากาล
แม่หมอไปดูให้อาจารย์อีกคู่หนึ่งที่มาทำงานด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ทายว่าเขารักกันมาก รักกัน ซื่อสัตย์ต่อกันจนหาใดเปรียบ...แม่นมากค่ะ อยู่มาไม่นานอาจารย์ผู้ชายก็เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุพากิ๊กไปส่งที่ชลบุรีตายพร้อมกิ๊ก
ปีที่สองที่สามความสัมพันธ์ของแอนนากับดิฉันก็ยังไม่ดีขึ้น มีเรื่องเล็กน้อยก็ต่อว่าเราแรงๆ เข้าข้างเด็กนักเรียน เราไปแตะไม่ได้เลยนะ อันนี้ชิน เพราะครูบางคนกลัวนักเรียนไม่รัก รึเพราะเป็นคนโสดรักใคร ใครก็ต้องรักฉัน
แอนนามีความหวง เธอหวงหัวหน้างานห้องสมุดซึ่งพี่เขาคงเข้าใจจึงให้ใจกับแอนนามาก
ครั้งหนึ่งดิฉันต้องช่วยงานวารสารของโรงเรียนด้วย
แอนนาไม่ร่วมงานด้วย ขอลาออกจากงานนี้เป็นคนแรกๆซึ่งส่วนใหญ่เป็นครูภาษาไทย แอนนาต้องทำงานนี้ด้วยเป็นครูบรรณารักษ์ เธอบอกว่าไม่อยากร่วมงานกับดิฉัน ร่วมงานกันคงยากเพราะไม่ใช่ครูภาษาไทยแต่มาจับงานวารสาร
คนใจแคบ!
มีเรื่องราวกันรุนแรงตอนที่ครูแอนนาเขียนคอลัมน์ซุบซิบนักเรียนของเธอสามสี่คน แล้วดิฉันไม่ได้ลงตีพิมพ์ให้ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ได้ร่วมงานนี้แล้วเราปฏิเสธ แต่สาระสำคัญอื่นๆมีมากกว่าจะมาเขียนแซวนักเรียน แอนนาปรี๊ดใส่ดิฉันอย่างเสียจริต...
ดิฉันย้ายขึ้นมาอยู่บนกลุ่มสาระภาษาต่างประเทศด้วยการเลื่อนตำแหน่งทางวิชาการเป็นครูชำนาญการพิเศษและเป็นหัวหน้ากลุ่มสาระฯ โอกาสที่จะได้เจอกับแอนนาน้อยลง ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็จะทักทายยิ้มแย้มกับเธอก่อนเสมอ
มีวาจาลอยลมมาเข้าหูว่าแอนนา กระแหนะกระแหนเราว่าทำผลงานได้ก็เพราะมีตำราให้แอบลอกเยอะเลยในห้องสมุด กระดาษ หมึกพิมพ์ เครื่องปรินซ์ก็ใช้ของหลวงในห้องสมุดนั่นแหละ แรกๆก็เคืองแต่คิดได้ว่ามันไม่ใช่ความจริง ดิฉันได้เลื่อนตำแหน่งเป็นคนแรกของจังหวัดในสาขาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารจะไปลอกใครได้
กรรมการที่ตรวจก็ไม่ใช่ธรรมดา ก็แปลกใจอยู่ครามครัน ทำไมแอนนาหาเรื่องได้ทุกเรื่องราว แล้วเราก็ไม่เอาเรื่องมาขึ้งเครียด ปล่อยวางได้ทั้งที่ไม่ใช่นิสัยเราเลย
ปีหลังๆมาแอนนาไม่แต่งตัวสวยแล้ว พูดน้อยลง คุยเรื่องเดียว เรื่องหมา...กริยาเหม่อลอยบ่อยครั้ง จำคนไม่ค่อยได้ แอนนาลาออกก่อนเกษียณ
ไม่ได้พบเจอกันเป็นเวลานาน ก็ให้บังเอิญไปพบกันที่โรงพยาบาลเมื่อต้นปีที่ผ่านมา
แอนนานั่งรถเข็น มีหลานสาวดูแล เธอจำดิฉันไม่ได้แม้จะทำท่านึกอยู่นาน ทานข้าวเองก็ไม่ถนัดต้องป้อน ถามไถ่จากหลานได้ความว่าเธอป่วยด้วยโรคสมองส่วนหน้าทำงานผิดปกติ เธอเครียด เธอคิดมากอยู่เป็นประจำ เจ้าคิดเจ้าแค้น เรื่องเก่าๆเธอก็ยังเก็บไว้ให้รกใจ อยู่คนเดียว คิดคนเดียว น่าสงสารจัง...
ไม่มีเรื่องราวจะบอกเล่ามากไปกว่า ทุกอย่างที่เกิดขี้นจะดีจะร้ายต้องค่อยๆผ่านไปให้ได้ อย่าทุกข์นาน
ปล่อยวาง...
"Richy"
2กุมภาพันธ์ 2568
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
