เมื่อวาน เวลา 02:48 • นิยาย เรื่องสั้น

สูงชัน

เคยมีคนบอกผมว่า ช่วงเวลาต่อสู้ของชีวิตนั้น ก็เปรียบได้กับการเดินขึ้นสะพานที่สูงชันสักแห่ง ที่แหงนหน้ามองไปก็เห็นความลาดชัน และคาดเดาได้ไม่ยาก ว่าคงจะต้องเสียแรงเดินไต่ตามเส้นทางนั้นขึ้นไป เพื่อข้ามขวากหนามเบื้องล่าง ที่อาจเป็นแม้น้ำกว้างใหญ่ หรือหุบเหวที่อันตราย
และเมื่อวันใดที่เราฝ่าฟันไปจนถึงโค้งบนสุด ยอดที่สูงสุดของสะพานแล้ว รางวัลที่จะได้รับก็คือ มุมมองที่กว้างไกลออกไปข้างหน้า มองเห็นทุกสิ่งอย่างที่รออยู่ สิ่งที่เราจะไม่มีวันได้เห็นเลย ถ้าไม่ดั้นด้นพาตัวเองขึ้นมาด้วยความเหน็ดเหนื่อย
นึกภาพตามไปก็ดูจะเห็นตามนั้นนะครับ ผมก็เชื่อว่าความตั้งใจ และอดทนต่อปัญหาอุปสรรคใด ๆ ในชีวิต เมื่อเราข้ามพ้นมันไปได้ เราก็น่าจะมีรางวัลอย่างใดอย่างหนึ่งรออยู่ และปัญหาเหล่านั้นก็น่าจะสอนให้เราแข็งแกร่ง จนเมื่อพิชิตอุปสรรคเหล่านั้นได้ เราก็จะมีสายตากว้างไกล ที่มองเห็นความเป็นไปข้างหน้า เหมือนได้รับรางวัล
ผมเชื่อมาตลอดว่า ถึงจะต้องฝ่าฟันกับอุปสรรคใด ๆ ในชีวิตก็ตาม สักวันหนึ่ง เมื่อเราไต่ขึ้นไปจนสุด บนยอดโค้งสุดของสะพานที่สูงใหญ่ เราจะเต็บโต และมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ที่รอเราอยู่ข้างหน้าจริง ๆ ดั่งคำที่เคยได้รับรู้มา
แล้วเมื่อผ่านวันเวลามาประมาณหนึ่ง ฝ่าฟันสารพันปัญหาอุปสรรคทั้งน้อยใหญ่มาจนวันนี้ วันที่ผมมั่นใจว่ากำลังยืนอยู่บนยอดของสะพานสูงชัน อย่างมั่นใจ
ทว่า เมื่อมองออกไปข้างหน้า ตามเส้นทางลงจากสะพาน สิ่งที่รออยู่นั้น กลับกลายเป็นความว่างเปล่า ที่ไม่มีอะไรรออยู่เลย ...
โฆษณา