ประกายความหวังเล็กๆ
ผู้วินิจฉัย 6:13-16, 25-32 TH1971
[13] กิเดโอนจึงทูลท่านผู้นั้นว่า <<ท่านเจ้าข้า ถ้าพระเจ้าทรงสถิตกับพวกเราแล้ว ไฉนเหตุเหล่านี้จึงเกิดขึ้นแก่เราเล่า และการอัศจรรย์ต่างๆ ของพระองค์ซึ่งปู่ย่าตายายเคยเล่าให้เราฟังว่า <พระเจ้าทรงนำเราออกจากอียิปต์มิใช่หรือ> แต่สมัยนี้พระเจ้าทรงทอดทิ้งเราเสียแล้ว และทรงมอบเราไว้ในมือของพวกมีเดียน>>
[14] และพระเจ้าทรงหันมาหาเขาตรัสว่า <<จงไปช่วยคนอิสราเอล ให้พ้นจากเงื้อมมือพวกมีเดียนด้วยกำลังของเจ้านี่แหละ เราใช้เจ้าให้ไปแล้ว มิใช่หรือ>> [15] กิเดโอนจึงกราบทูลว่า <<ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์จะช่วยอิสราเอลได้อย่างไร ดูเถิด ตระกูลบิดาของข้าพระองค์ต่ำต้อยที่สุดในเผ่ามนัสเสห์ และตัวข้าพระองค์ก็เป็นคนเล็กน้อยที่สุดในครอบครัวของ ข้าพระองค์>> [16] พระเจ้าตรัสกับเขาว่า <<แต่เราจะอยู่กับเจ้าแน่ และเจ้าจะได้โจมตีคนมีเดียนอย่างกับตีคนคนเดียว>>
[25] อยู่มาในคืนวันนั้นพระเจ้าตรัสสั่งกิเดโอนว่า <<จงเอาโคผู้ของบิดาคือโคผู้ตัวที่สองที่มีอายุเจ็ดปีมา ไปพังแท่นพระบาอัลซึ่งบิดาของเจ้ามีอยู่นั้นลงเสีย จงโค่นอาเชราห์ซึ่งอยู่ข้างๆแท่นเสียด้วย [26] และสร้างแท่นบูชาถวายแด่ พระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้าที่บนป้อมนี้ ใช้ก้อนหินก่อให้เป็นระเบียบ แล้วนำโคตัวที่สองนั้นฆ่าเสีย ถวายเป็นเครื่องเผาบูชา เผาด้วยไม้รูปอาเชราห์ซึ่งเจ้าโค่นมานั้น>>
[27] กิเดโอนจึงนำคนใช้สิบคนไป กระทำตามที่พระเจ้าตรัสสั่งแก่เขา แต่เพราะกิเดโอนกลัวครอบครัวของตน และกลัวชาวเมือง จนไม่กล้าทำกลางวัน จึงกระทำในเวลากลางคืน [28] เมื่อชาวเมืองตื่นขึ้นในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ดูเถิด แท่นบูชาพระบาอัลพังทลาย และอาเชราห์ที่อยู่ข้างๆก็ถูกโค่นลง และมีโคผู้ตัวที่สองวางบูชาอยู่บนแท่นที่สร้างขึ้นใหม่นั้น [29] เขาจึงพูดกันและกันว่า <<ใครทำอย่างนี้นะ>> เมื่อเขาได้สืบถามแล้ว เขาทั้งหลายจึงกล่าวว่า <<กิเดโอนบุตรของโยอาชได้กระทำสิ่งนี้>>
[30] แล้วชาวเมืองจึงบอกโยอาชว่า <<จงมอบลูกของเจ้านั้นมาให้ประหารชีวิตเสีย เพราะเขาได้พังแท่นของพระบาอัล และโค่นอาเชราห์ที่อยู่ข้างแท่นนั้น>> [31] แต่โยอาชได้ตอบคนที่มาฟ้องนั้นว่า <<ท่านทั้งหลายจะเป็นพยานแทนพระบาอัลหรือ จะสู้ความแทนหรือ ผู้ใดที่เป็นทนายแทนพระบาอัลจะต้องถูก ประหารชีวิตเช้านี้แหละ ถ้าพระบาอัลเป็นพระแท้ก็ให้สู้คดีเองเถิด เพราะมีคนมาพังแท่นของท่านลง>> [32] วันนั้นเขาจึงตั้งชื่อท่านว่า เยรุบบาอัล ใจความว่า <<ให้บาอัลสู้คดีเอง>> เพราะเขาพังแท่นของท่าน
ตอนที่ผมได้ฟังพระคำเรื่องนี้และได้คุยกันกับอาจารย์คิมฮักชิล ผมได้คิดมองย้อนไปกับชีวิตในความเชื่อพระเจ้าของผมที่ผ่านมา มันเป็นเหมือนกับกิเดโอนตอนก่อนพบกับพระเจ้าตอนนี้ครับ คือมันมีแต่ความกังวลกับสภาพชีวิตของตัวเองครับ มันไม่สามารถยอมรับได้กับสภาพที่ตัวเองเป็น จึงหยุดที่จะพยายามแก้ไขหรือปกป้องตัวเองไม่ได้เลยครับ
คือไม่สามารถเชื่อได้ว่ามีพระเจ้าที่คอยดูแลรับผิดชอบให้กับชีวิตของผมทุกเรื่องจริงๆ ถึงแม้ผมจะเป็นคนสอนพระคัมภีร์ฯ แต่มันก็แค่พูดแต่ปากเท่านั้น แต่ในใจจริงๆ ไม่เชื่อครับ อาจารย์บอกผมนับถือรูปเคารพหรือพระอื่นของโลก ไม่ใช่พระเจ้า
แล้วก็ไม่รู้สึกตัวเองด้วยว่ากำลังมีปัญหาแบบนั้น เพราะมันใช้ชีวิตแบบนั้นมาจนชินไปแล้ว จนเชื่อว่าไม่ใช่ปัญหาไปแล้วแบบนี้ครับ คือกำลังมีชีวิตอยู่กับการโกหกตัวเองและผู้อื่นแบบไม่รู้สึกตัวเลยแบบนี้ครับ
ถ้าเป็นปกติมันก็ควรจะรู้สึกละอายใจที่จะใช้ชีวิตแบบนั้นใช่ไหมครับ แต่นี่มันไม่ใช่เลยครับ โกหกเป็นปกติชิวๆเหมือนหายใจเหมือนกินข้าวเลยครับ เหมือนคนบ้าคนหน้าด้านที่ทำผิดแล้วยังทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนี้ครับ
อาจารย์บอกจิตใจมันเหมือนกับกิเดโอนตลอดมาก่อนพระเจ้าจะเรียกใช้เขา แต่หลังจากที่เขาหักห้ามใจทำตามที่พระเจ้าบอก ถึงแม้จะกล้าๆกลัวๆ สถานการมันกลับไม่จบลงที่ความตายอย่างที่เขาคิดเขากลัวครับ
ผมก็เลยได้คิดตามครับว่า ความจริงการมีอาจารย์หรือคริสตจักรมันสำคัญมากครับ เพราะถึงแม้ว่าผมอยู่ใกล้ชิดกับอาจารย์มาก ก็ยังยากที่จะรู้สึกตัวตอนที่ถูกมารซาตานหลอก แต่เพราะอยู่ใกล้อาจารย์ ก็จะคอยเตือนสติให้เรื่อยๆ ทั้งสอนพระคำหรือเตือนตรงๆเลย
มองกิเดโอนที่เขาตอบสนองกับพระเจ้าแม้จะมีความกลัว แต่ก็รับเสียงของพระเจ้าลุกไปทำลายพระบาอัลกับอาเชราห์ที่พ่อของเขาและประชาชนกราบไหว้นับถือ แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาก็ไม่เป็นแบบที่เขาคิด กลายเป็นพ่อของเขาลุกขึ้นมาปกป้องแก้ต่างให้ ถ้าพระบาอัลมีฤทธิ์อำนาจจริงก็ให้ลุกขึ้นมาสู้กับกิเดโอนเอง ทุกคนไม่ต้องมาสู้แทนพระบาอัล พระเจ้าก็ปกป้องกับกิเดโอนแบบนี้ครับ
เมื่อสองวันหลังสอนพระคำเรื่องกิเดโอนตอนนี้จบอาจารย์ก็พาผมกับเพื่อนๆผู้เผยแพร่ฯ ไปเทปูนสร้างโบสถ์ที่ชลบุรี รองเท้าบู้ทที่ใส่ของผมมันแตก น้ำปูนเข้าได้ แต่ของใหม่ก็ไม่มี ตอนแรกกะเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น กลัวปูนกัด แต่เห็นคนอื่นเขาใส่รองเท้าแตะก็มี ก็ได้นึกถึงพระคำตอนหนึ่ง
ลูกา 17:33 TH1971
[33] ผู้ใดอุตส่าห์เอาชีวิตของตนรอด ผู้นั้นจะเสียชีวิต แต่ผู้ใดจะสู้เสียชีวิตผู้นั้นจะได้ชีวิตรอด
ก็เลยทำต่อจนเสร็จครับ กลับมาก็ไม่มีปัญหาอะไรครับทั้งเท้าและมือที่ใส่ถุงมือผ้าเฉยๆ ไม่ได้ใส่ถุงมือยาง แต่กับคนข้างๆ ที่ทำด้วยกัน โดนปูนกัดมือจนเลือดชุ่มเลยครับตอนถอดถุงมือผ้าออกมา
ได้ฟังพระคำจากอาจารย์ก็ได้คิดเห็นกับตัวผมเองมันใช้ชีวิตกราบไหว้รูปเคารพมานาน ไม่เชื่อว่ามีพระเจ้าปกป้องครับ ทำอะไรก็เลยเหมือนเล่นๆลวกๆครับ พอรู้สึกยากนิดนึงก็พร้อมจะหยุดไม่ยอมไปต่อ มันก็เลยไม่ทันได้เห็นว่าพระเจ้าจะช่วยพาให้ก้าวข้ามอุปสรรคนี้ไปได้ยังไง แต่กิเดโอนเขาก็มีความกลัวเหมือนกัน แต่ก็ยังไปแล้วก็เลยได้เห็นพระเจ้าทำงานปกป้องให้แบบนี้ครับ
ปกป้องไม่ให้ปูนกัด ฟังดูคงเป็นเรื่องเล็กน้อยมากสำหรับหลายคน แต่สำหรับผมมันดูใหญ่โตมาก สำหรับคนที่ใช้ชีวิตอยู่ในขีดจำกัดของตัวเองมานาน ไม่อยากจะลองเสี่ยงกับอะไรเลย อย่างน้อยกับเรื่องนี้มันก็ได้ช่วยจุดประกายให้กับผมในการจะก้าวเข้าสู่ชีวิตในความเชื่อที่ใหญ่โตก้าวต่อๆไปแบบอาจารย์นี้ครับ
วันที่10-12 เดือนนี้ ก็อยากจะเชิญชวนท่านผู้อ่านได้ไปเข้าร่วมงานอบรมพระคัมภีร์ฯ ซึ่งผู้บรรยายหลักคืออาจารย์คิมฮ้กเชิลครับ เพื่อจะได้หลุดพ้นจากความสิ้นหวังและพบกับความสุขที่แท้จริงตอนที่ได้เห็นและรู้จักกับตัวเองอย่างชัดเจนครับ
ติดต่อสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมกรือสำรองที่นั่ง,ที่พักโทร 085-083-5433,094-432-0889
ขอบคุณครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
