เรื่องราวของการบวช ไปครองผ้ากาสาวพัสตร์ มีผู้ที่ให้ความหมายของผ้ากาสาวพัสตร์ ที่เป็นเครื่องหมายของธรรม ว่าจะเป็นผู้ที่ที่จะประพฤติปฏิบัติธรรม ตามรอยคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เหมือนเจ้าชายสิทธัตถะ ท่านทิ้งเวียงวัง ทิ้งยศฐานบรรดาศักดิ์ ทิ้งทรัพย์สมบัติ ..ไปอยู่ป่า ..แล้วท่านก็สำเร็จบรรลุธรรม .ครองผ้ากาสาวพัสตร์ .พระอรหันต์ ท่านก็ครองผ้ากาสาวพัสตร์
เรานั้นบุญน้อย ไม่ได่มีโอกาส ไปบวชกับเค้า ..แต่ก็ พยายามเรียนรู้จัก ในสิ่งทีพระท่านสอน ..ให้ลดละอารมณ์ ให้มีสติสัมปชัญญะในกิริยา เดิน ยืน นั่ง นอน .ลดละอารมณ์ .อะไรต่างๆ เมื่อจิตมันไม่มีเรื่องราวของอารมณ์ ..พอละ ..เรื่อบราวของโลก ที่ปรนเปรอให้เรามีกรรม มีอารมณ์อยาก อยากให้ตาหูจมูกลิ้นกายใจ สัมผัสเรื่องนั้นเรื่องนี้ แล้วก็ใช้กาย..เคลื่อนที่ไปตามอารมณ์ ไปเอาสิ่งนั้นสิ่งนี้ ยึดมา..โดยที่ไม่รู้ว่า อารมณ์นั่นยึดเข้ามา เก็บไว้ สะสมไว้กับธาตุทั้งสี่
การบวช ก็เหมือนกับการได้ ปลีกตัวละ เรื่องราว การสัมผัส นำกายไปที่นั่นที่นี้ ไปอารมณ์กรรม พอใจไม่พอใจ ต้องห่วงเรื่องการทำมาหากิน ไปออกแรงกาย..ถึงจะได้เงินได้ทอง
พอ..มาครองผ้ากาสาวพัสตร์ ครองเครื่องหมายธรรม เหมือนว่า จะเป็นผู้ที่จะเดินถเยออกไปจากเรื่องราวของโลก ไม่ต้อง ไปใช้กายทำมาหากิน ดต้ิบไม่มีอารมณ์ต่างๆ เกิดขึ้น พอมาบวช ..ญาติโยมเค้าก็เห็นผู้ที่ครองเครื่องหมายธรรม เมาห่อหุ้มกาย ญาติโยมเค้าก็อยากได้บุญเ เค้าก็ทำบุญใส่บาตร .อนุเคราะต่อผู้ที่ครองเครื่องหมายธรรม
เหมือนว่า เมื่อมาครองแล้ว..เครื่องหมายนี้ ก็ช่วยให่ไม่ต้องวิตกกังวล เรื่องราวอาหารการกิน ญาติโยมเค้าช่วยส่งเสริม ใหผู้ที่ครองจะได้มีเวลาปฏิบัติธรรมได้เต็มที่ สะสมนิสัย เวลาปฏิบัติธรรม ไม่มีเวลาไปวุ่นวายเรื่องต่างๆของโลก
เรื่องราวของการบวช นั่นเหมือนเป็นการขอนสัยพระ มาฝึกหัด ไม่วุ่นวายเรื่องราวของโลก มุ่งหมายให่กายมีบุญ จ้ตมีทำ ..ทำไปจนถึงขั้น กายพระ จิตก็เป็นพระ เรืองรองด้วย เครื่องหมายธรรม ด้วยแสงสี่พระรัตนะ กายเป็นกายแก้ว กายของพระ สะอาดสะอ้านบริสุทธิ์ จิตก็สะอาดสะอ้านบริสุทธิ์
นั่นจึง เป็นเรื่องราว ของที่ก่อนจะบวช ที่ควรทำความเข้าใจ เพราะพอบวชแล้ว อาหารภัตตาหาร ที่ญาติโยมใส่ลงในบาตร เค้าเหน็ดในการทำมาหากิน เค้าแบ่งปันมา ใสบาตร เพราะเค้าต้ิงการบุญกุศล นั้นก็เป็นเรื่องหนึ่ง ที่ว่า เราไปฉันของญาติโยม แล้วเรามีอะไร ส่งคืนไปให้จิตของญาติโยม ที่ใสของลงไปในบาตร นั่นก็ควรเรียนรู้จัก คำว่า กรรม แล้วทำอย่างไร ไม่ให้ตัวเองมีกรรม เพิ่มพูนขึ้น
โชคดีดี ที่ไม่ได้บวช ..นี้หากบวชไป บวชแบบไม่รู้ว่า บวชไปทำไม . คงเป็นหนี้ ข้าวสุกที่ญาติโยมปรนเปรอเลี้ยงดู เอาของดีๆ ทั้งนั้นมาทำบุญทำทาน เหนื่อยกายเหนื่อยใจ กว่าจะได้เงินทอง ..เราคงเป็นหนี้ .ไม่รู้จะเอาอะไรส่งคืนให้ญาติโยม .จะไปทำเรื่องราว ของนั้นศักดิ์สิทธิ์ ส่งให้เค้าไปยึดถือ ..หากไปทำเยี่ยงนั้น มันจะยุติเกิดแก่เจ็บตายได้มั้ย .มันมีแต่หนี้เวรกรรม ต้องมาเกิด..เกิดๆตายๆ ไปอีกยาวนาน
หากว่าบวชแล้ว ปฏิบัติธรรมให้สมกับที่ครองผ้ากาสาวพัสตร์ มีเวลาปฏิบัติธรรม..ไม่ใช้อารมณ์โลภโกรธหลง จิตมีเวลาอยู่กับพระ ไม่ไปอยู่กับอารมณ์กรรม ตัวกระทำ ก็คงได้อานิสงส์ ลดละเวรกรรมไปได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
