ผมว่าผู้ปฏิบัติธรรมต้องลดอัตตาลง ต้องนอบน้อมถ่อมตน ถ้าอีโก้สูงหรืออัตตาแรง เขาจะยึดติดตัวตนของเขา เพราะที่จริงแล้วร่างกายของเรายังไม่อยู่กับเราตลอด มันต้องเสื่อมสลายเป็นตามสภาพเดิมของมัน ดั่งคำว่า "ชีวิตคือละครโรงใหญ่" มีตัวเราเป็นเหมือนพระเอก แต่สักวันก็ต้องเก็บฉากละครเหมือนกันทุกคน ถ้าไม่เข้าใจก็ยากจะเข้าถึงธรรมะ เรียกว่า "อวิชชา" คือ ความไม่รู้เท่าทันแห่งทุกข์ การเกิดก็มีทุกข์ พอแก่ก็มีทุกข์ เจ็บก็ทุกข์อีก พอตายก็ทุกข์ ปวดหัว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
