ใต้เงาไม้ ใต้เงาความคิด...
แสงแดดอ่อนในยามเช้าสะท้อนลงผิวน้ำ เสียงปลาคราแหวกว่าย ดั่งบทกวีที่ธรรมชาติบรรเลง ฉันยืนอยู่ที่นี่… ณ มุมสงบที่ต้นไผ่เอนอิง สายน้ำเคลื่อนไหว ไร้ซึ่งคำถาม แต่ทิ้งคำตอบให้เราค้นหา...
ฉันเดินทอดน่องช้า ๆ สัมผัสลมเย็นที่พัดแผ่วผ่านใบไม้ ความเขียวชอุ่มของพืชพรรณให้ความรู้สึกราวกับโลกนี้ยังมีที่ให้หัวใจได้พักพิง ฉันคิดถึงความเปลี่ยนแปลงที่เราต่างเผชิญมาในแต่ละวัน เหมือนใบไม้ที่ผลัดใบ เหมือนสายน้ำที่ไม่มีวันไหลย้อนกลับ...
"ใบไม้พลิ้วไหวไปตามลม
ดั่งใจขื่นขมพลิ้วไปไกล
แต่รากยังมั่นไม่หวั่นไหว
ดั่งใจที่ไม่คลอนแคลน"
ตรงมุมศาลาเก่าแก่ ฉันพบต้นไม้ใบด่างที่ไล่เฉดสีเขียวอ่อน-แก่ ดูเหมือนธรรมชาติกำลังวาดลวดลายของตนเองไว้บนใบไม้แต่ละใบ ไม่มีใบใดเหมือนกัน เช่นเดียวกับชีวิตเรา ที่ล้วนมีเรื่องราวและบทเรียนเป็นของตัวเอง...
ฉันยืนมองผืนน้ำที่สะท้อนเงาของท้องฟ้า ความนิ่งเงียบของมันช่างตราตรึง… ถ้าเราเป็นเหมือนสายน้ำนี้ได้ก็คงดี นิ่งรับสิ่งต่าง ๆ โดยไม่หวั่นไหว ไหลไปข้างหน้าโดยไม่อาลัยสิ่งที่พ้นผ่าน
แล้วเธอล่ะ… เคยมีช่วงเวลาที่ปล่อยใจนิ่งสงบ อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ แล้วฟังเสียงหัวใจของตัวเองบ้างไหม?
....
ปลายดาวอินฟินิตี้
28 ก.พ.68
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
