7 ก.พ. เวลา 02:10 • ความคิดเห็น
ในโลกโซเชียลเชื่อมต่อ
ส่วนใหญ่ที่ลงกัน คือ กระบี่ กระบอง ในคนยุคเก่า
เช่น ยุค 90 คนส่วนใหญ่ไม่ได้เอาทักษะนั้นไปใช้กันในชีวิตจริง
แต่ถ้าให้เราเรียนวิชานี้ ในยุคนี้ ถ้าเอากลับมาสอนอีก
ส่วนตัวเราอยากเรียนนะ
เราเอามาใช้ได้หมด ในชีวิต
เรามาพูดตอนผ่านพ้นวัยมาแล้ว
แต่สมัยที่เราเรียน เราก็ไม่ได้อยากเรียนมากเท่านี้
สมัยที่เรียน เราไม่ชอบด้วยซ้ำ วิชาพละ และลูกเสือ
เราชอบแต่วิชา ศิลปะวาดรูป
ความไม่สนใจ ไม่ชอบ ไม่ตั้งใจ และอาจจะบวกกับสมอง
ปัญญา หัวช้าของเราในวัยนั้น
ทำให้เราผูกเงื่อนเชือกไม่เป็นเลยในปัจจุบันนี้ เงื่อนต่างๆ
เงื่อนต่างๆที่เขาสอนมาในวิชาลูกเสือ
เราผูกได้เงื่อนเดียวที่ถูกต้อง คือ เงื่อนผูกเชือกรองเท้า
แล้วจำได้ว่าไม่ได้ผูกเป็นเพราะวิชาลูกเสือด้วย
เราผูกเชือกรองเท้าเป็น เพราะพ่อสอนเราผูก
ปัจจุบันนี้ให้มาเรียนรู้เองก็ได้แหละในแหล่งข้อมูลในโลกไซเบอร์ วิธีการผูกเงื่อนต่างๆ แต่ก็ไม่ได้ไปคิดสนใจ
ไปสนแต่สิ่งที่ชอบมากกว่า
จนเราได้ไปตั้งแคมป์ กางเต็นท์ เที่ยวกับเพื่อน
แล้วเราต้องช่วยกันกางเต็นท์ใหญ่ และต้องมีการผูกเชือก
กับต้นไม้ หรือกับสมอเต็นท์ เราก็ไปผูกเงื่อนที่ผิดหมด
พอจะกลับ มันแกะออกยากมาก เพื่อนถามใครผูกวะ
เราบอกเราผูกเองจำได้ มันเป็นส่วนที่ต้องผูกกับต้นไม้
เพื่อนตอบเราว่า มึงผูกเงื่อนตาย มันแกะลำบาก
และการผูกเชือกเงื่อนปมต่างๆ นอกจากเชือกรองเท้า
เราก็ผูกไม่เป็นมาโดยตลอดแบบนั้น
กลายเป็นปมเงื่อนชีวิต เงื่อนตาย
เพราะความไม่สนใจของเรา
แต่บางครั้งมันต้องใช้ในชีวิตจริง และใช้บ่อยเหมือนกัน
การช่วยเหลือคน กู้ชีพ กู้ภัย กู้ตัวเอง ก็ต้องใช้
คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า
เด็กฝรั่งบางคนมาเห็น วิชากระบี่กระบอง ที่สอนในโรงเรียน
เขาบอกอยากเรียน สัจธรรม ต่างที่ต่างทาง ต่างอารย
ต่างวัฒนธรรม ต่างเสน่ห์ ต่างสนใจ ต่างไม่สนใจ
นานาจิต
โฆษณา