เรื่องราวของอารมณ์ นี้มันพูดยาก ..มันอยู่ที่ ..สิ่งที่เกิดขึ้นในกาย ..กายนี้ ..มันมีอะไรที่นำพา เกิดขึ้นบ้าง อารมณ์นั้นอารมณ์นี้ ความยึดถือ อะไรต่างมากมาย เวลามันเกิดขึ้นมา ก็เหมือน อยากกินข้าว ก็ใช้นำกายไป หาข้าวกิน กินอิ่ม ..ได้เท่าที่อิ่ม อารมณ์ที่หิว นั้นก็ดับลงไป นอนลงไปอยู่ข้างจิต เดี๋ยว ..อารมณ์นั้น ก็ผุดขึ้นมาใหม่หิวอีก อยากกินอีก
เรื่องการสัมผัส ..ของวิญญาณทั้งหก สัมผัสแล้วเกิดอารมณ์อะไรบ้าง อารมณ์นึกคิดอะไรบ้าง .ที่ปรุงแต่ง ในคำว่า รูปรสกลิ่นเสียง ..นั่น มันสัมผัส มีขอบไม่ชอบ ไม่เหมือนกัน ..แต่ทั้งหมด มันก็อยู่ในความว่าโลภโกรธหลง ตัณหาราคะ ที่เกิดขึ้นในกาย
..แล้วก็กายนี้ มันก็อยู่ได้ไม่นาน เมื่อกายนี้ไม่อำนวย เจ็บป่วย พิกลพิการได้ แก่เฒ่าได้ การสัมผัสรับรู้อะไรมันก็เสื่อมไปด้วย เพราะฉะนั้น .การรู้จักการใช้กาย สังขารนี้มันไม่เที่ยง หากโลภมากทะเยอทะยาน จนลืมดูแลกาย .ใช้กายมาก มันก็เสื่อมสลาย
เรื่องของกายที่อาศัยมันมีสิ่งที่ อารมณ์นำพาจิตใช้กายไปหาเวรกรรม แต่จิตที่อาศัยในกายก็ถูกอารมณ์ปิดบัง ไม่ให้รู้จัก ว่า สิ่งที่อารมณ์พาไป นำพาทุกข์ นำพากรรมเข้ามาในกาย ทัยถมกาย .จนจิตนั่นก็ไม่รู้จักจืตของตนเอง ก็จมอยู่กับกรรม อยู่กับอารมณ์นานาชนิดที่ห้อมล้อมจิต
ชีวิตก็มีแต่อารมณ์กรรมที่ปรุงแต่ง ด้วยอารมณ์ที่ปรุงว่าเป็นสุข ..แต่จิตนั่น ก็ไม่รู้จักคำว่าทุกข์ ด้วยกรรมนั้นปิดบังจิต ..มืดสนิทอยู่ในกายที่อาศัย ..ก็ต้องมีกายๆ นานาชนิดเป็นที่อาศัย ..นับกาลเวลาไม่ได้เลย ชาตินี้ได้กายพ่อแม่เป็นมนุษย์ ชาติหน้าไม่รู้ว่าได้กายพ่อแม่เป็นอะไร
คนเรามันก็สนใจ มุ่งมั่นเอาสุขเพียงชาตินี้ สุขที่ไม่เที่ยงของอารมณ์ ที่อารมณ์พาไป มีผิดหวังสมหวัง ในโลกธรรม แล้วกายนั้น ก็เป็นไปตาม ..คำว่า ทุกขัง ขังจิตอยู่ในกายที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์อนิจจัง รอคำว่า อนัตตา มันเกิดขึ้น ..กายนี้ก็สลายหายไปจากโลก ..ไม่มีกายที่เป็นตัวตนในโลกให้จิตอาศัย .ก็เหลือแต่จิต ..น่ากลัวนักหนา ว่าแบกอะไรไปกับจิต ..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
