มรณา กายนี้ไม่เที่ยง มีสติว่ามันตายได้ กินแล้วโต แก่เจ็บตาย ...วันนี้ มีกายให้อาศัย เดินไปนั้นไปนี้ ทำสิ่งนั่นสิ่งนี้ เอาเรื่องนั้นเรื่องนี้ ต้องใช้กายนี้ไปหามา กายเค้าเหน็ดเหนื่อย เอากายไปกลืนกินน้ำเลือดน้ำหนองผู้ที่มีกรรม เป็นเนื้อของกรรม กลืนกินเข้าไป ต้องทำให้ผู้ที่มีสังขารกรรม นั้นตายเสียก่อน เอาควมาอยากความโลภโกรธหลง อารมณ์ปรุงรสนั่นรสนี้ ปรุงแต่งอาหาร ให้เอร็ดอร่อย .ไปถึงโคนลิ้น