11 ก.พ. เวลา 07:34 • ครอบครัว & เด็ก

ปัญหาเดียวของมนุษย์เพราะไม่เชื่อพระเจ้า

ตอนนี้กำลังมองกับชีวิตของผมเอง ถ้าจะกลับไปบ้านที่พังงา ไปอยู่กับภรรยาลูกแล้วใช้ชีวิตด้วยความเชื่อเพียงพระเจ้า?
มองย้อนช่วงที่ผ่านมาก็มีเรื่องให้ชวนหงุดหงิดกับภรรยาเยอะครับ เพราะใกล้ชิดกันมากที่สุด แต่ถ้าคิดต่อให้ลึกลงไปปัญหาคือผมเองที่พาเขาเข้าสู่ความเชื่อในพระเจ้าไม่ได้ แต่สำคัญที่สุดแล้วตัวผมล่ะ เชื่อเพียงพระเจ้าอยู่จริงไหม?
ภรรยามีความคาดหวังเห็นผมเป็นคนแบบอาจารย์หลายๆคน แบบนั้นที่เธอเห็นว่าพวกเขาเชื่อวางใจพระเจ้า แต่มองผมมันไม่ใช่ เห็นแต่ความไม่เชื่อเธอพูดเรื่อยๆ ก็ไม่ใช่เพียงแต่เธอ อาจารย์หลายคนก็พูดว่าพระเจ้าที่ผมเชื่อคือตัวผมเอง ไม่ใช่พระเจ้าในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล
แล้วยังไง จะดึงดันโต้แย้งว่าตัวเองเชื่อพระเจ้าอย่างนั้นหรือ แต่เพื่ออะไร? ก็ลองหันกลับมามองตัวเองอย่างพินิจพิจารณาดูก็ได้เห็นว่านับตั้งแต่ผมได้เริ่มรู้จักกับพระเจ้ามา ผมใช้ชีวิตเชื่อพระเจ้าแบบเน้นตามใจตัวเองสะดวกมากกว่าครับ ไม่ได้จริงจังขนาดแทบทุกเรื่องเหมือนกับอาจารย์ครับ คือเอาชีวิตประจำวันมาอธิบายเป็นเรื่องเป็นราวได้แบบอาจารย์ ผมไม่เคยครับ
อาจารย์มองผมก็บอกผมไม่ได้เชื่อพระเจ้า ให้ผมอธิบายเชื่อยังไงก็แค่เชื่อว่าพระเจ้ามีจริง เชื่อว่าพระเยซูได้มาตายไถ่บาปให้ผมได้กลายเป็นคนบริสุทธิ์ชอบธรรม แต่ให้อธิบายเรื่องการใช้ชีวิตประจำวันติดตามพระเจ้ายังไง ติดตามพระคำยังไงผมอธิบายออกมาแบบอาจารย์ไม่ได้ครับ
อาจารย์บอกผมไม่ยอมทิ้งความเชื่อพระเจ้าแบบเดิมๆ ที่เคยรับมาจากโบสถ์อื่นที่ผมเริ่มได้รู้จักพระเจ้า ก็อย่างที่ผมบอกไปครับคือกำลังตามความคิดตามความเคยชิน ตามจิตสำนึกดีชั่ว ยังตามมาตรฐานโลกนี้อยู่ครับ ยังตามจิตใจที่มารซาตานให้อยู่ เหมือนพวกฟาริสีในยุคพระเยซูครับ ก็เน้นกับการทำตัวเป็นคนดียังไงให้สังคมยอมรับ ไม่ได้สนใจว่าสภาพจิตใจแท้จริงของตัวเองนั้นเป็นอย่างไร ปากอย่างใจอย่างก็ไม่ได้รู้สึกว่านี้คือสกปรกชั่วร้ายยังไงในสายตาพระเจ้าที่กำลังมองว่ากำลังโกหกหลอกลวงผู้อื่นอยู่
ขึ้นมาพบกับอาจารย์ครั้งนี้ก็ได้ฟังพระคำจากอาจารย์หลายเรื่องแล้วมันก็เริ่มได้คิด เริ่มจะเกิดความสนใจขึ้นมากับโลกความเชื่อวางใจเพียงพระเจ้า ได้ฟังเรื่องของผู้วินิจฉัยหลายคนแล้วได้เห็นกับสภาพชีวิตแท้จริงของตัวเองที่กำลังใช้ชีวิตแบบผิด กำลังพาตัวเองไปสู่ความวิบัติยังไง
กับเรื่องของกิเดโอนก็ทำให้ผมคิดได้ว่าผมกำลังใช้ชีวิตที่เป็นทาส ทั้งๆ ที่พระเจ้าก็ได้ให้ชัยชนะแก่ผมแล้วผ่านทางพระเยซู แต่ผมกลับกำลังใช้ชีวิตแบบขลาดกลัวมาโดยตลอดครับ ทำไม?พระคำบอกเป็นเพราะยังพยายามจะปกป้องตัวเองนี้แหล่ะ เหมือนชาวอิสราเอลที่ขุดถ้ำสร้างป้อมเพื่อจะหลบซ่อนคนมีเดียน คิดจมอยู่แต่กับเรื่องนี้
แต่ความจริงมนุษย์มีพระเจ้าที่คอยปกป้องดูแลรับผิดชอบให้กับชีวิตอยู่แล้ว แต่มารซาตานมันก็คอยหลอกเรื่อยๆ ว่าไม่มี ต้องดูแลตัวเอง และคนมากมายก็เชื่อมารฯด้วย
ตอนนี้ผมก็ไม่ได้มีทรัพย์สมบัตินอกกายอะไรให้คาดหวังเหมือนหลายคน แต่มันก็ยังมีความคิดนี้แหล่ะที่ยังเหลือให้มารซาตานใช้หลอกลวงผมได้เรื่อยๆ คือให้ผมมีพระเจ้าอีกองค์หนึ่งซึ่งแตกต่างจากพระเจ้าของอาจารย์หรือคริสตจักรครับ เป็นถ้ำเป็นป้อมปราการของผมเอง
เหตุเพราะชาวอิสราเอลไม่ทำลายรูปเคารพและฆ่าชาวคานาอันให้หมด แต่แต่งงานกับพวกเขาออกลูกหลานเยอะแยะตามมา อาจารย์บอกมันก็เหมือนกับการไม่ยอมทิ้งกับความคิดนับตั้งแต่วันที่ได้เริ่มรู้จักพระเจ้า แค่ประนีประนอม ใช้ชีวิตแบบคนสองใจผสมกันพระเจ้าด้วยความคิดแบบโลกด้วย ถ้าพระคำบอกอันไหนมันดูตามง่ายก็ตาม ถ้ายากก็ไม่ตามแบบนี้ครับ
สามสิบปีตั้งแต่ได้เริ่มรู้จักกับพระเจ้ามาก็ใช้ชีวิตมาแบบนี้ มาวันนี้จะลุกขึ้นเอาจริงกับพระเจ้าปุ้บปั้บมันก็เลยไม่ง่ายแล้วครับ แต่ก็ต้องไป ยากลำบากแค่ไหนก็ต้องไปเพื่อจะได้หลุดพ้นจากการเป็นทาสเนื้อหนังที่มีแต่ความกลัวแบบนี้ครับ ใช้ชีวิตไม่เป็นเลยถ้าไม่มีเงิน
1
พระเจ้าก็เรียกกิเดโอนว่า"เจ้าบุรุษผู้กล้าหาญเอ๋ย พระเจ้าทรงสถิตย์กับเจ้า" แล้วก็ใช้ให้เขาไปทำลายรูปเคารพที่พ่อกับชาวบ้านพากันบูชากราบไหว้ จริงๆ เขาก็มีความกลัวกับการทำงานนี้ครับ แต่พอเขาตัดสินใจทำผลลัพธ์ก็ไม่ได้ออกมาเป็นอย่างที่เขาคิดครับ กลับกลายเป็นว่าพ่อเขาลุกขึ้นมาปกป้องตัวเขาให้รอดจากการถูกชาวบ้านรุมทำร้ายแบบนี้ครับ
ผมก็เลยได้คิดแบบนี้ครับ คือผมแต่งงานอยู่กับภรรยาก็เข้าสิบเอ็ดปีแล้ว แต่ผมเห็นสภาพจิตใจตัวเองมันยังมีความกังวลมากๆ ตอนที่มันไม่มีเงินครับ มันจะพยายามไม่ให้ตัวเองมาถึงจุดนี้ครับ จะต้องใช้หัวคิดจะหาเงินเข้ามาได้ยังไง ไม่ชอบการรอคอยให้พระเจ้าส่งมาให้เลยครับ กระวนกระวายมาก ไม่กล้าเชื่อว่าพระเจ้าจะให้จริงๆ
ผมได้ฟังคำพยานจากผู้รับใช้พระเจ้าหลายคนเขารอคอยครับ ไม่มีเงินก็ไม่ต้องใช้ อดบ้าง เดินบ้างเพราะไม่มีค่ารถ แต่แล้วก็ได้เห็นการจัดเตรียมของพระเจ้าจริงๆ ในที่สุด พระเจ้าไม่เคยปล่อยให้อดหรือเดินไกลมากจนตายสักคน คำพยานพวกนี้ของผมถ้าให้คิดถึงมันนึกแทบไม่ออกเลยครับว่าเคยมีไหม?
ตอนนี้พอได้ฟังกับเรื่องของกิเดโอน มันก็เลยเกิดจิตใจที่อยากจะรอคอยพระเจ้าครับ ไอ้รูปเคารพของผมที่พระเจ้าอยากให้ทำลายก็คือความไมเชื่อพระเจ้านี้ครับ ไอ้จิตใจที่เชื่อแต่ความคิดตัวเองนี้ครับ มันจะได้พูดเต็มปากแบบอาจารย์ว่าพระเจ้าดูแลรับผิดชอบครอบครัวผมอยู่จริงๆ พระเจ้าทำงานกับอาจารย์ได้ กับกิเดโอนได้ พระเจ้าก็จะทำงานกับผมได้เหมือนกันก็เกิดความหวังขึ้นมาในใจแบบนี้ครับ
โฆษณา