รีวิวหนัง "Perfect Days - ความธรรมดาที่แสนพิเศษ"
"Perfect Days" เป็นหนังญี่ปุ่น
ที่กำกับโดย ผกก.ชาวเยอรมัน
"Wim Wenders" ที่วางเรื่องราว
ร่วมกับนักเขียนบทชาวญี่ปุ่น
นับเป็นความกล้าหาญของผู้สร้าง
ที่ทำเรื่องนี้แบบไม่คำนึงถึงการตลาด
เนื้อเรื่องโฟกัสที่
"ฮิรายามะ (Kojo Yakusho)"
ชายวัยกลางคน
ในมหานครโตเกียว
ผู้มีชีวิตอยู่อย่างสงบและสันโดษ
โดยหนังโฟกัสที่ชีวิตประจำวัน
ของเขาซึ่งพักอาศัยในห้องเช่าเล็กๆ
ที่ตื่นมาก็แปรงฟันล้างหน้า
รดน้ำต้นไม้ริมหน้าต่าง
แต่งตัวไปทำงาน
ออกมาสูดอากาศยามเช้า
และยิ้มให้กับดวงตะวัน
ก่อนจะขับรถส่วนตัวคันเล็กๆ ไปทำงาน
เปิดเทปคาสเซ็ทเพลงยุค 70- 80
นั่งฟังและยิ้มดื่มด่ำไปกับมัน
อาชีพของเขาคือพนักงาน
ทำความสะอาดห้องน้ำสาธารณะ
ซึ่งดูเป็นงานที่ไม่มีเกียรติ
และต้องอยู่กับสิ่งปฏิกูลทุกวัน
ถึงแม้ไม่มีใครสนใจ
แต่ตัวเขาภูมิใจกับงานที่ทำ
ให้ผู้เข้ามาได้รับความสุขสบายใจ
ในการใช้ห้องน้ำกลับไป
ทุกวันเขาทำงานอย่างตั้งใจ
และมีความสุขกับการ
ที่ต้องดูแลห้องน้ำ 3-4 แห่งต่อวัน
พักกลางวันก็ไปนั่งทานมื้อกลางวัน
ในสวนสาธารณะ
ถ่ายรูปแสงแดดที่ลอดผ่านใบไม้
ที่พริ้วไหวยามต้องลม
ด้วยกล้องฟิล์มคอมแพคทั่วไป
ในยุคอนาล็อกตามวิถี Komorebi ของญี่ปุ่น
เมื่อเลิกงานก็ไปเช่าหนังสือ
ปรัชญาเก่าๆ ที่เขาชอบ
อ่านก่อนนอนอย่างสุขใจ
บางคืนก็แวะไปทานมื้อเย็น
ในร้านอาหารเล็กๆ กับคนคุ้นเคย
ซึ่งฮิรายามะพูดน้อยจนแทบไม่พูด
มีเพียงรอยยิ้ม และคำพูด
ผ่านสีหน้าแววตา
โดยหนังไม่ได้เล่า
ถึงเรื่องราวในอดีตของเขา
โฟกัสแต่มุมมองที่ใช้ชีวิต
แต่ละวันให้มีความสุข
จนเมื่อวันที่หลานสาวแวะ
มาพักด้วยในระยะสั้นๆ
เขาใช้เวลาในวันหยุด
พาเธอชมวิวของแม่น้ำกลางกรุงโตเกียว
แสงแดดยามเช้าที่กระทบสายน้ำ
สวยงามราวภาพวาด
หลานสาวเอ่ยว่า
วันนี้ดีจังเลยวันข้างหน้าต่อไป
จะเป็นยังไงเรามาอีกมั้ย?
ลุงฮิรายามะ ยิ้มและบอก
กับเด็กสาวว่า "วันนี้ก็คือวันนี้"
"วันวันหน้าก็คือวันหน้า"
เป็นปรัชญาแนวเซ็นของญี่ปุ่น
ที่โฟกัสอยู่กับปัจจุบันขณะ
สงบนิ่งและมีสติ ไม่อาวรณ์กับอดีต
และไม่กังวลกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
เป็นหนังคุณภาพดีที่ค่อนข้าง
ดำเนินเรื่องแบบสโลว์เบิร์นส์
ไม่มีความตื่นเต้นใดๆ ตลอดเรื่อง
เปรียบเป็นอาหารก็เหมือน
ราเม็งชามใหญ่ที่คุณภาพคับชาม
แต่ไม่มีความแซ่บใดๆ
เปรียบเป็นบทเพลง
ก็เป็นเพลงที่ไม่มีท่อนฮุก
หรือท่อน solo เด็ดๆ
ถ้าเป็นวงการสถาปัตยกรรม
ก็ตรงกับคอนเซ็ปต์ "Less Is More"
แฟนหนังที่ชอบหนังรสจัดอาจจะผิดหวัง
แต่หนังเรื่องนี้ก็ได้สะท้อน
ปรัชญาแห่งการใช้ชีวิตของมนุษย์คนหนึ่ง
ว่า "Perfect Days" ของแต่ละคน
ย่อมมีระดับที่ไม่เท่ากัน
เพราะความคาดหวังของมนุษย์แตกต่างกัน
ตัวเอกของเรื่องเน้นความเป็นอยู่
เฉพาะช่วงเวลาปัจจุบันของชีวิต
ที่ไม่กังวลกับอนาคตข้างหน้า
ไม่เป็นม้าลำปางที่วิ่งไปข้างหน้า
สู่เป้าหมายอย่างเดียว
ที่ละเลยและไม่ได้สัมผัส
ความสุนทรีย์ของทิวทัศน์ข้างทาง
เขาสร้างความสุขให้ตัวเอง
กับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ.ของชีวิตแต่ละวัน
อาจจะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนเดิม
ซึ่งชีวิตคนเราส่วนใหญ่ก็เป็นเช่นนั้น
หนังได้รับรางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยม
จากเทศกาลหนังเมืองคานส์
และเป็นหนังที่เข้าชิงรางวัลออสการ์
1 ใน 5 ของหนังต่างประเทศยอดเยี่ยมปีนี้
การถ่ายภาพที่สวยงามด้วยแสงธรรมชาติ
การแสดงของ "Koji Yakusho"
ที่มักจะพูดด้วยภาษากาย
แต่เข้าใจได้ในการชม
ห้องน้ำสาธารณะสวยๆ ในโตเกียว
ที่ออกแบบโดยสถาปนิกชั้นนำหลายประเทศ
เพลงประกอบที่ไพเราะในอดีต
ขับกล่อมประกอบบทหนัง
เช่น House of the rising sun,
Pale Blue Eyes หรือ
เพลงperfect days
เมื่อได้ฟังในการชมก็ยิ่งได้อารมณ์ยิ่ง
เป็นหนังดีที่ควรดูครับ
อาจจะดูยาก แต่เข้าใจได้
หากมีสมาธิเพียงพอในการชม
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
