TSMC ตอนที่ 3: ซูมอินชีวิตการทำงานเบื้องต้นของมอริส จาง
ตอนที่เขาเรียนจบปริญญาโท แต่สอบตก qualification exam ถึงสองครั้งที่ MIT ที่มีกฎไว้ว่าสอบได้ไม่เกิน 2 ครั้ง ทำให้เขาหมดโอกาสที่จะเรียนปริญญาเอกที่นั่น เขาจึงต้องเริ่มหางาน และก็ได้งานทั้งหมด 4 งาน ซึ่งคือ Ford และ Sylvania โดย Sylvania ยื่นข้อเสนอให้เงินเดือนเขา 480 เหรียญสหรัฐต่อเดือน ส่วน Ford ให้เขา 479 เหรียญสหรัฐต่อเดือน ใจจริงเขาอยากทำงานที่ Ford มากกว่าบริษัทโนเนมอย่าง Sylvania
จึงได้พยายามต่อรองกับ Ford เพื่อขอเงินเดือนขึ้น แต่ Ford ก็ไม่ยอมขยับแม้กระทั่งเซ็นต์เดียว แถมยังโมโหใส่เขาอีกด้วย เขาจึงตัดสินใจไปทำงานกับ Sylvania แทน ทั้งๆ ที่แทบไม่รู้เลยด้วยว่าบริษัททำอะไร ซึ่งตรงนี้เขาบอกว่า นั่นคือจุดเริ่มต้นของชีวิตในวงการเซมิคอนดักเตอร์ของเขา และมันเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมจริงๆ เพียงแค่เงิน 1 เหรียญสหรัฐที่ Ford ไม่ยอม match ให้ กลับทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล
ที่ Sylvania เขาถูกมอบหมายให้ดูแลการผลิต transistor จาก germanium ที่นิยมใช้กันในเวลานั้น โดยเริ่มจากการพัฒนาประสิทธิภาพในการผลิต (yield) ซึ่งในตอนนั้นมีปัญหามาก transistor แต่ละตัว ต้องมีกระบวนการที่ซับซ้อนหลายขั้น ซึ่งแค่กระบวนการ bonding หรือการเชื่อมสายไฟฟ้าเข้ากับ transistor ก็มีปัญหาแล้ว เพราะพนักงานต้องใช้ความร้อนในการเชื่อม พอความร้อนสูงไปก็ทำให้อุปกรณ์เสียหาย
เขาจึงต้องพยายามเข้าใจ transistor ให้ดีขึ้น จึงเรียนรู้ด้วยตัวเอง และหันไปหาหนังสือ Electrons and Holes in Semiconductors with Applications to Transistor Electronics (1950) ความยาวกว่า 500 หน้าที่เขียนเองโดย William Shockley ปรมาจารย์ผู้คิดค้น transistor ที่หนาจนหนุนนอนได้ในห้องของเขา
แต่หนังสือก็ยากเกินกว่าที่เขาจะเข้าใจทั้งหมด
โชคยังดีที่เขาเจอนักวิศวกรอาวุโสที่บาร์ในโรงแรมเดียวกันที่เขาอยู่ในเมือง Ipswitch, Massachusette ชายคนนี้ดื่มหนักทุกวันหลังเลิกงาน แต่ก็รู้เรื่องมากพอที่มอริสจะถาม และพอได้คำตอบบ้าง
ชีวิตของเขาจึงเป็นการหมกตัวอ่านหนังสือในห้องหลังเลิกงาน และไปนั่งดื่มเหล้ากับรุ่นพี่คนนี้ เพื่อถามคำถาม และแก้จุดที่ติดของเขาไปเรื่อยๆ จนเป็นเหมือนอาจารย์ของเขา
และในที่สุด เขาได้ย้ายไปทำงานในแผนกที่ออกแบบ transistor และเริ่มได้มีโอกาสไปงานสัมมนาต่างๆ รวมทั้งเป็นคณะกรรมการในการกำหนดมาตรฐานต่างๆ จนทำให้เขาได้พบกับคนในวงการจากที่อื่นมากขึ้น
ประกอบกับอยู่ดีๆ รุ่นพี่ขี้เมาคนนั้นวันหนึ่งก็บ่นขึันมาลอยๆ ว่า We (at Sylvania) cannot make what we can sell and we cannot sell what we can make เลยทำให้เขาตัดสินใจเริ่มออกหางานใหม่ เพราะคิดว่าอยู่ที่นี่ต่อไปชีวิตคงไม่รุ่งเป็นแน่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
