13 ก.พ. เวลา 07:53 • ความคิดเห็น
เรื่องราวหนึ่ง ที่ว่า เรื่องราวของการสร้างบุญกุศล บ้างก็เข้ามาขอบวช มาครองผ้ากาสาวพัสตร์ นอบน้อมรับไตรสรณคมน์ มาเป็นที่พึง ..เมื่อมาเป็นทึ่ง .แล้วทำอย่างไรบ้าง ในการพึง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ..ที่มีเรื่องราวของคำว่า แสงสีของธรรม ธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เราก็นำกายนี้มาฝึกหัด ตามรอยของพระ กิริยาของพระ ..ของผู้ที่กมดกเลิส เราก็นำมาฝึกหัด ..เดินไปตามรอยของพระ ..จิตเป็นพระ พอละ เรื่องราวของโลก โลกที่มีความโลภโกรธหลง ที่เอาวิญญาณทั้งหกไปสัมผัส .ของๆโลก เอามายึดมาถือ เอามาใช้ ..เราก็มามาใช้กาย ยึดกาย บำรุงกาย ที่มีอารมณ์อยู่ ..จิตก็ยึดเอาอารมณ์นั้นเป็นจิต เอาอารมณ์นั้นมาเป็นอัตตา มันจิงต้องอมาเกิด ..เกิดตายๆไม่จบสิ้น มีสังขารกรรม ไม่จบสิ้น ..
พอเราปฏิบัติธรรม รับไตรสรณคมน์ ก็เหมือนเราจุดเทียนให้แก่จิต จิตนั้นเป็นเหมือนไส้เทียน กายนั้นก็เหมือนต้นเทียน เมื่อเราจุดเทียนขึ้นมา จิตก็มีแสงรัตนะเกิดขึ้น โดยอาศัยการประพฤติปฏิบัติธรรม ด้วยรอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
1
คราวนี้ เราก็มาได้ยินว่า ผู้ที่เป็นนักบวชมาขอครองผ้ากาสาวพัสตร์ แต่กลับไม่มีการประพฤติปฏิบัติธรรมตามรอยของท่านเลย ..มีพระอเสขะ ..ท่านเล่าให้ฟังว่า มีนักบวชมากมายก่ายกอง เดินลงนรก ก่อนลง เค้าก็ให้ถอดผ้าเหลืองออก แขวนที่ราวเหล็กขนาดใหญ่ ท่านบอกว่า ขนาดราวเหล็กใหญ่ ยังเหมือนกลับราวท่อยาง อ่อน .ตกคล้องช้าง ด้วยน้ำหนักที่ผ้าของนักบวชนั้น วางพาดก่อนลงนรก
นั่นก็เป็นเรื่องราวหนึ่ง ที่เราสนใจ ที่จะเรียนรู้ว่า มาดำรงตน ครองตนอยู่ในศาสนา ทำไมพอจิตออกจากกายมนุษย์ จึงลงนรก . คราวนี้ หากเราไม่เคยพบ ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นนรก จิตรับรู้ไม่ได้ ..เกิดมาทีไร กรรมก็ปกปิด ให้ไม่รู้จัก เรื่องบุญกุศล ..ไม่ให้รู้จักเรื่องราวคำสอนของพระที่ท่าน ไปแล้วไม่กลับมาอีก เราก็ไม่รู้จักกรรม ไม่รู้จักธรรม อยู่กับกรรมก็ไม่รู้จักกรรม
เพราะมันก็ยากที่รู้จักกรรม รู้จักทุกข์ ..แล้วเรื่องของจิตที่กายนั่นหมดไป .เหลือแต่จิตนั่น มัน่ากลัว ..ทุกข์ยากลำบากยิ่งกว่าตอนมีกายเป็นมนุษย์ .แล้วจิตนั้นต้องไปลำบาก มีสังขาร ..ไม่รู้ว่า จะได้สังขารอะไีร .ที่เค้าว่า จิตต้องเดินทางยาวไกล ช่วยไม่ได้ ช่วยได้แต่ตอนเป็นมนุษย์ บอกให้สร้างบุญกุศลบารมี
หากเรารู้จักเรื่องราวเหล่านี้บ้าง เราก็แบ่งปัน คนที่เราใกล้ชิด ให้ฝึกหัดเรียนรู้ขึ้นมาบ้าง เค้าจะได้พึ่งตนเอง สร้างบุญกุศลช่วยเหลือจิตของตนเอง ที่พระท่านบอกว่า มาทางนี้ๆ เหมือนกวักมือเรียก ..มาฝึกหัดปฏิบัติธรรมไปตามทางที่ท่านเคยกระทำเป็นเยี่ยงอย่าง สละวัตถุปัจจัยเป็นทาน เป็นบุญ
..ยังต้องฝึกหัดให้อารมณ์เป็นทาน ก็ฝึกหัด เพื่อตัดขาด ..ความยึดถือ ..ความโลภโกรธหลงออกไป ..ชำระสะสางกายและจิต ด้วยไตรสมณคมณ์ เป็นที่พึ่งของจิต อาศัยแสงสีรัตนะ ขัดถูสิ่งที่เป็นมลทินอยู่ที่ธาตุทั้งสี่ ขัดให้เป็นแก้วเจียระไน ตาหูจมูกลิ้นกายใจ ทำให้เป็น แก้ว ให้ตาเป็นแก้ว หูก็เป็นแก่ว ค่อยๆ ทำขึ้นมา จนถึงคำว่า จิตเป็นแก้วเจียรไน จิตใครจิตมัน ต้องรับปิดชอบ ทำขึ้นมาเอง ให้กายเป็นแก้ว จิตเป็นแก้ว .สะอาดสะอ้านบริสุทธิ์
โฆษณา