๐ฉันตื่นนอนยามรุ่งรางสว่างแล้ว
ฉันมิแคล้วยินเสียงกระซิบอย่างชัดแน่
ของคืนหนึ่งพฤศจิกาฯดึกดื่นแท้
ตอนนั้นฉันยังแลดูเยาว์วัย
๐ฉันพบเขาในมวลไม้ได้ไงเล่า
ใบหน้าเขาแสนอบอุ่นอ่อนโยนไฉน
คนรักผู้แปลกหน้าในความมืดไซร้
แทงลึกเข้าไปในใจของฉันพลัน
๐ขอเดี๋ยวนี้มิฉะนั้นก็ไม่ต้อง
ขอให้อยู่เป็นคู่ครองนิรันดร์มั่น
บอกกับฉันว่าเรานั้นสัญญากัน
ไม่มีวันที่จะพรากจากกันไป
๐ที่ดวงตาของเขามีเงาปรากฏ
ทรยศคำโกหกเชื่อไม่ได้
สิ่งที่ว่านั้นมันเสียบทะลวงไซร้
เสมือนหนึ่งความมืดไงที่ไคลคลา