ยากที่จะทำตาม แค่นี้พอแล้ว
เวลาผ่านไปอีกหนึ่งปี เราเองก็ใกล้เวลาที่จะไปจากเพื่อนๆ เราคิดอยู่ในใจเพราะเพื่อนหลายคนทยอยจากไปก่อนแล้ว เรานั่งพิจารณาธรรมจากภายใน ที่
ผุดขึ้นก็ให้รู้สึกว่าเราช่างโชคดีที่มีชีวิตอยู่ได้ด้วยตนเอง ผ่านชีวิตมาได้โดยไม่หวั่นไหวกับโลกธรรม เพราะกิเลสมันจะมีความเร็วผุดขึ้นอย่างรวดเร็วและถ้าไม่ปรุงแต่งมันก็จะละลายไปหายไป พอคิดได้อย่างนี้ก็รู้สึกปลาบปลื้มในใจ เพียรพยายามปฏิบัติธรรมมากพอหรือยัง
มีปัญญาละกิเลสได้หรือยัง มีกิเลสอยู่ในจิตในใจนำออกได้หรือยัง เจริญสติปัฏฐาน 4 ได้แล้วหรือยัง แยกแยะความรู้จริงความรู้แจ้งได้แล้วหรือยัง ละกิเลสความรู้ผิดที่เกิดขึ้นแล้วได้แล้วหรือยัง คิดหาทางพ้นทุกข์ ธรรมะของพระพุทธเจ้า งดงามสะอาดหมดจดช่างงดงาม เพราะเกิดจากการดับทุกข์
ดับการเกิดแก่เจ็บตาย พิจารณาหลักปฏิจสมุปบาท เพื่อเป็นการยับยั้งการเกิดตายเวียนไปเวียนมาอยู่กับความทุกข์ พยายามนำหลักสติปัฐาน 4 มาแก้ไขให้จงได้ พอคิดถึงหลักธรรมตรงนี้ ก็สะดุ้งขึ้น เพราะมีคนมาเรียกหาที่หน้าบ้าน ตั้งสติมีคนมาเรียก พบที่หน้าบ้าน ตั้งสติก่อน ให้มีสติอยู่ตลอดเวลา ใครมาใครไป
สมัยก่อนก็กวีกระวาดออกไปดูไปพบ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา มันจะเข้าใกล้ทุกที่สังเกต โดยผู้มาพบตั้งใจให้ดี เจริญสติไปด้วย เฝ้ารู้เฝ้าเห็นไม่ประมาทห่วงดับทุกข์แบบถาวร พอตั้งสติได้ก็ไปพบกับแขกคนสำคัญ เชิญเข้าบ้าน ต้อนรับตามสมควร มากัน 3 คนนะ เราทักทายดี
เลย จะได้คุยกันไม่เหงา ปีใหม่ท่านบอกให้คุยกันด้วยบุญกุศล ต้อนรับอนาคตในปีใหม่นี้ เราคุยเรื่องเป็นมงคล เพื่อจะได้ไม่ผิดใจกัน แต่เหตุปัจจัยไม่เหมือนกัน เจตนาผิดกับที่เราคิดไว้ อะไรหนอมาเยือน ทุกข์สุขมาเยี่ยมเราอีก มีทุกข์มีสุขก็อาศัยกันอยู่ดีจะมีเหตุปัจจัยมาพบหาได้อะไรใหม่ๆ คนที่มี
น้องมาแนะนำตัวให้ทราบ อาชีพความรู้ดีมากค่ะ เราตอบรับเป็นนักวิชาการ มีความรู้ยินดีที่ได้รู้จัก กล่าวด้วยความยินดีกับผู้มาพบ คุณพี่เขียนหนังสือยังใช้ภาษาไม่ถูก ต้องนะ น้องๆบอกมา จะมาแนะนำและชวนให้คนพี่ทำติ๊กต๊อก คุณพี่ใช้ภาษาไม่สละสลวย เนื้อความที่เขียนอ่านแล้วยังไม่ประทับใจ น้องนักวิชาการ
บอกจริงๆแล้วจะบอกให้นะจ๊ะ จิตเราเพิ่งระดับสงบ ความรู้ด้านภาษาน้อยอ่อนแอ ไม่แตกฉาน เราตอบไป ขอแนะนำด้วยนะ เรากล่าว จะขอให้ช่วยอย่างไรน้องช่วยแนะนำได้เลย เพราะจะได้เป็นแนวทาง ขอให้เราให้เขียนให้เป็น
เรื่องงานแบบธุรกิจ ซึ่งแขกผู้มาเยือน กำลังเข้าใจผิด เราไม่ต้องการให้ใครมาเขียนเราต้องการเขียนตามอัธยาศัยของเรา เขียนตามความต้องการของตัวเอง จิตของเรา อยากเขียนเป็นสิ่งที่ประทับใจ เช่นไรก็เขียนไปเช่นนั้น เราบอกไปว่าเราไม่มีงบประมาณจ้างใครเขียน ทุกตัวอักษรที่เขียนนั่นเอง ตามใจตัวเอง อยากเขียน
เราตัดใจจากเรื่องของความโลภแล้ว เพียงเพื่อให้ปัญญาที่เกิดขึ้นจะได้ไม่ลืมไม่หลงสมองทำงาน นึกถึงใครอยากเขียนให้ผู้อื่นฟังเท่านั้นเอง มีเรื่องราวหลายอย่างได้ฟังมา อยากให้คนอื่นได้รู้ได้ฟัง เช่น ข้างบนฟ้า ชาวสวรรค์ มีความสุข ก็อยากเล่าให้ฟัง อยากเล่าให้ฟัง
อยากบอกให้ทุกๆ คนรู้เท่านั้นเอง บอกแขกที่มาเยี่ยม แนะนำและขอโทษที่ปฏิเสธความหวังดี ปฏิบัติตามหลักมัชฉิมาปฏิปทาคือทางสายกลาง ไม่ต้องการอะไรมากมาย ไม่มีความอยาก ที่มีอยู่ในขณะนี้ก็มากพอแล้ว เข้าใจความต้องการที่น้องๆต้องการ สำหรับเราแค่นี้ก็พอแล้ว ความอยากอื่นไม่มีอีกแล้วค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
