ตอนที่ 4
ห้อง 203 (ตอนจบ: ความลับของเธอ)
นพยืนตัวแข็งทื่อ ใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกจากอก เงาของหญิงสาวยังคงอยู่ที่หน้าต่างห้อง 203 รอยยิ้มของเธอไม่ได้เปลี่ยนไป แต่ในดวงตากลับมีบางอย่างที่ลึกลงไป... มืดดำและว่างเปล่า
"ไม่นะ... เป็นไปไม่ได้"
นพพยายามหาเหตุผลมาหักล้างสิ่งที่ชายห้อง 205 บอก บางทีเขาอาจจะเข้าใจผิด หรือบางทีชายคนนั้นอาจแค่แกล้งหลอกเขา
แต่เสียงก๊อกน้ำหยด… ดังออกมาอีกครั้ง
เสียงนั้นดังมาจากข้างหลัง
ในห้องของเขาเอง...
นพหันขวับไปมอง
ห้องน้ำของเขามืดสนิท แต่เสียงหยดน้ำยังดังต่อเนื่องเหมือนเสียงเต้นของหัวใจที่ค่อย ๆ ช้าลง
"มันเป็นไปไม่ได้... ฉันคงคิดไปเอง"
นพพยายามตั้งสติ หายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินเข้าไปปิดก๊อกน้ำ แต่พอเขาหันกลับมา
หญิงสาวจากห้อง 203 ยืนอยู่ตรงหน้าห้องน้ำของเขา
"ขอบคุณที่ช่วยซ่อมก๊อกน้ำให้นะคะ"
เสียงเธอนุ่มนวลเหมือนเดิม แต่ดวงตาของเธอกลับดำสนิท รอยยิ้มของเธอกว้างขึ้น... กว้างเกินไป
เธอค่อย ๆ ก้าวเข้ามาใกล้
"ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่คนเดียวแล้ว... อยู่กับฉันนะคะ"
ร่างของเธอเริ่มเปลี่ยนไป ผิวขาวซีดของเธอเริ่มเปื่อยยุ่ยเหมือนเนื้อเน่าที่ถูกแช่น้ำ ดวงตากลวงลึกจนเห็นแต่ความมืดมิด
"อยู่กับฉัน... อยู่กับฉัน..."
เสียงของเธอแปรเปลี่ยนเป็นเสียงแหลมสูง นพพยายามก้าวถอยหลัง แต่ร่างของเขากลับหนักอึ้ง
มือเย็นเฉียบของเธอยื่นมาจับแขนเขา นิ้วมือซีดเซียวของเธอแน่นขึ้น ร่างของนพเริ่มชา... ความเย็นไหลเข้ามาในเส้นเลือดของเขาเหมือนน้ำแข็งที่กัดกินไปทั่วร่าง
ทุกอย่างค่อย ๆ มืดลง...
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น
นพสะดุ้งตื่น หายใจหอบหนัก
"ฝันไป..." เขาพึมพำกับตัวเอง
แสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา ห้องของเขายังเหมือนเดิม ทุกอย่างดูปกติ นพถอนหายใจยาว พยายามตั้งสติ
เขาตัดสินใจเดินออกจากห้องเพื่อไปหาเจ้าของหอพัก เขาต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แต่เมื่อเขาเปิดประตูออกมา
สิ่งที่เขาเห็นทำให้ร่างทั้งร่างเย็นวาบ
ทางเดินเงียบเชียบ... ห้อง 205 ไม่มีอยู่ตรงนั้น มีเพียงกำแพงเก่า ๆ ที่ปิดตาย
และที่สำคัญ... ห้องของเขา—204—ก็ไม่มีอยู่เช่นกัน
มีเพียงป้ายเก่าผุ ๆ ที่เขียนว่า "ห้อง 203"
"อะ... อะไร..."
นพเริ่มหายใจติดขัด หัวใจเต้นรัว เขาหันกลับไปดูหมายเลขห้องของตัวเองอีกครั้ง
204 ไม่มีอยู่จริง
มีเพียง 203...
เขายืนอยู่หน้าห้องของตัวเอง—ห้องที่เขาคิดว่าเป็น 204—แต่ในความเป็นจริง...
เขาอยู่ในห้อง 203 มาโดยตลอด
เสียงก๊อกน้ำหยดดังขึ้นอีกครั้ง...
นพค่อย ๆ หันกลับไปมอง
ที่หน้ากระจกห้องน้ำ
ร่างของหญิงสาวยืนอยู่ตรงนั้น เธอยิ้มให้เขา ดวงตาสีดำสนิทของเธอจับจ้องมาที่เขา
และร่างของเขา... ก็สะท้อนอยู่ในกระจกเช่นกัน...
แต่เป็นร่างที่ซีดเผือด... ไร้วิญญาณ...
"ขอบคุณที่มาอยู่เป็นเพื่อนฉันนะคะ..."
เสียงของเธอดังก้องไปทั่วห้อง... ก่อนทุกอย่างจะดับวูบลง...
THE END...
( ถ้าชอบนิยายเรื่องสั้นแนวนี้ฝาก กดติดตาม กดถูกใจ เพจ sarnsomp กันด้วยนะครับ... )
แล้วพบนิยาย แนวสยองขวัญ ในเรื่องต่อไปเร็วๆนี้ครับ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
