97. เล็ก...เลอลักษณ์
"เล็ก" เป็นเพื่อนสนิทในกลุ่ม ที่เรียนจบปริญญาตรีคนหนึ่ง เมื่อไม่ได้เจอกันนานเกิน เราก็เลยรวมเพื่อนสนิทไปเที่ยวปราณบุรีกัน รวมเพื่อนกลุ่มใหญ่ได้เกือบครบ มีเล็กด้วย รุ่นเรามีเพื่อนชื่อเล็กสองคน เวลาเรียกเพื่อนก็จะเรียกชื่อเต็มๆ เล็ก..เลอลักษณ์
เล็กเป็นคนสวยสมชื่อ พ่อกับแม่เป็นเศรษฐีที่ดินแถวบ้านแพ้ว มีสวนขนาดใหญ่ เราเคยไปบ้านเล็ก สนุกมาก ไม่เคยเห็นสวนส้มโอที่ไหนกว้างใหญ่ขนาดนี้มาก่อน สวนมะพร้าวน้ำหอมทั้งละแวกเลยก็ว่าได้
เล็กไม่มีบุคลิกของชาวสวนเลย ขาว สวย ผมยาวประบ่าสีดำสนิท ดวงตากลมโต ยิ้มง่าย ใจดี ไม่มีปากไม่มีเสียงกับใคร ออกตลก เด๋อด๋าให้เพื่อนได้ฮา
เรียนจบเราก็แยกย้ายกันไปทำงานต่างคนต่างมีภาระ พอได้เจอกันครั้งนี้ก็ไม่มีใครฟังใครแย่งกันพูด แย่งกันขำ เล็กนั่งนิ่งๆยิ้ม หัวเราะเหมือนสมัยที่ยังเรียนด้วยกัน จนมีเพื่อนคนหนึ่งถามขึ้นมา เล็กเล่าขรึมๆว่าเธอเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆบ้านใกล้ แต่เล็กไม่สนใจกลัวแต่เขาจะมารวมเอาที่เอาทางของเธอไปด้วย พี่ชายลูกญาติ ๆ ก็คิดแต่จะเอาที่ดินไปขาย พานายหน้ามาซื้อตลอด นอกจากเรื่องที่ดินก็มีเรื่องจับคู่ พ่อกับแม่และญาติๆ จ้องแต่จะคลุมถุงชน เพราะเล็กเป็นลูกคนเดียว กลัวว่าต่อไปเล็กจะลำบากไม่อยากให้เล็กอยู่คนเดียว
เล็กรับราชการครู พออายุสมควร ผู้ใหญ่ก็จับแต่งงานกับหนุ่มเจ้าของโรงงานขนมจีน หน้าตาดี เล็กเคยเห็นกันมาก่อนก็ไม่ได้ขัดใจผู้ใหญ่
เล็กกลายเป็นสะใภ้คนจีนที่ต้องทำงานหนัก เลิกงานต้องรีบกลับบ้านมาช่วยงานที่โรงงาน เล็กทำได้เพราะเธอเป็นคนขยัน แม่สามีปากจัดไม่ด่าเธอ แต่ด่าลูกน้องคนงาน มีบ้างที่ด่ากระทบ เล็กทนได้ เล่าให้สามีฟังเขาก็เฉยๆคงอยู่แบบนี้มาตลอดชีวิต
เครียดเมื่อไหร่เล็กก็กลับบ้าน มาหาแม่ ตอนนั้นพ่อตายแล้ว แม่อยู่บ้านกับลูกพี่ลูกน้องกัน ช่วยงานในสวนได้มากมาย เล็กไม่ต้องห่วง แรกๆแต่งงานเล็กยังไม่รู้สึกว่าจะมีความทุกข์อะไรในบ้านสามี เล็กเป็นคนดีและอดทน ไม่ปริปากให้สามีและแม่ตัวเองได้รับรู้ จนลูกสาวของเล็กอายุ3ขวบ เล็กบอกสามีว่าจะเอาลูกไปเข้าโรงเรียนอนุบาลใกล้บ้านแม่ที่บ้านแพ้ว สามีก็ไม่ได้ว่าอะไร
เล็กตัดสินใจเอาลูกมาอยู่กับแม่ ไม่ต้องห่วงแม่ยังไม่แก่มาก เลี้ยงหลานได้ พี่เลี้ยงมีเต็มบ้าน เธอว่า
"ใครๆก็รักลูกเรา"
ไม่เหมือนบ้านสามี สองตาแม่ย่าไม่แลหลานเลยด้วยซ้ำ เขาไม่อยากได้หลานผู้หญิง เราเป็นสะใภ้คนไทย แม่เขาก็คงไม่ชอบ เมื่อแม่ของเล็กตาย เล็กจึงย้ายจากบ้านสามีมาอยู่บ้านตัวเองด้วยว่าไม่มีใครดูลูก ไม่มีใครดูแลบ้าน เล็กแปลกใจมากไม่มีใครเอ่ยปากห้าม ไม่มีใครช่วยคิดว่าจะแยกบ้านกันทำไม ในเมื่อบ้านของแม่ยังมีผู้คนดูแลให้ได้
สาเหตุใหญ่เล็กไม่อยากอยู่บ้านแม่สามีเพราะบ้านเขาด่าทอ ขว้างปา คนงานในบ้านเสมอ เล็กกลัวลูกชาชินกับการกระทำรุนแรง
ธุรกิจของสามีเติบโตขึ้น ขยายโรงงานเพิ่ม เวลาของครอบครัวจึงน้อยลง
วันหนึ่งสามีบอกว่า เขาจะสมัครรับเลือกตั้งอบต. สักพักใหญ่ๆก็มารบเร้าให้เล็กขายที่ดินแปลงใหญ่ เอาเงินไปใช้ในกิจการเลือกตั้งของตัว เล็กปฏิเสธ สามีไม่พอใจจึงยื่นฟ้องหย่า จุดประสงค์คือขอแบ่งมรดก
เล็กได้หย่าสมใจ และสามีไม่ได้อะไรไป เพราะแม่ของเล็กจดทะเบียนที่ดินทั้งหมดเป็นสินเดิมของเล็กคนเดียว พอเล่าถึงตรงนี้ เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มก็พูดขึ้นว่า
"นั่นไง...เงินใส่ซองแต่งงานมันยังเอาหมด ฉันเห็นเหตุการณ์ แม่เล็กคงรู้ล่ะ"
ไม่มีรอยช้ำในดวงตาของเล็ก ไม่มีวี่แววของเพื่อนคนเดิมที่ขี้กลัว ตื่นตระหนก อ่อนแอ แพ้เขาร่ำไป...
"8 ปีแน่ะ...กว่าเราจะรู้ว่าต้องรักตัวเองให้มากกว่ารักคนอื่น"
เล็กเล่าแถมพูดให้ฮาอีกว่า...
"พรุ่งนี้มีนัดดูตัวชายหนุ่มจะเลือกให้ลูกสาว คลุมถุงชนแบบแม่เล้ย...."
เพื่อนพูดเสียงดัง พร้อมๆกัน
"แกจะบ้าเหรอ"
"Richy"
15 กุมภาพันธ์ 2568
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
