#23 Catch Up
เมื่อวานนี้ เรามีนัดกับเพื่อนสนิท นัดเจอ คุยกัน แต่เพื่อนเราคนนี้เป็นคนที่ always late สายสุด ช้าสุดตลอดเวลา เราที่เป็นคนที่ทำอะไรเร็วๆ บวกกับการที่มี plan จะดูแลผิวหน้าอยู่แล้วช่วงนี้ เลยว่าจะเข้าคลินิกดูแลผิวหน้าสักหน่อย สายๆเราก็เลยออกจากบ้านนั่งรถไฟฟ้า คล้ายๆมาทำงาน
แล้วเลือกลงสถานีสยาม เดินตามหาคลินิก เดินมาถึงชั้น มี 2 ทางให้เลือก ซ้ายและขวา 'ขวาร้าย ซ้ายดี..' ซ้ายแล้วกัน เดินวนไปจนสุดทาง สุดท้ายก็เจอ ซึ่งก็คือ ถ้าเลือกทางขวา ถึงนานแล้ว... เป็นแบบนี้เสมอ ไม่รู้ทำไม เลือกอะไรไป ไม่เคยจะถูกในครั้งแรกเลย ซื้อหวยก็ไม่ถูก เลือก counter ชำระเงินที่ร้านสะดวกซื้อ ยังไม่ถูกเลย เลือกแถวสั้นแล้วก็รอนานอยู่ดี เพลีย...
เข้าคลินิก ไม่เคยมีประวัติมาก่อน ห่างหายจากการดูแลผิวหน้ามานานมาก มากกว่า 7 ปีได้ ตื่นเต้นแปลกๆ ตื่นเต้นว่าครั้งนี้จะโดนกี่บาทน้า...ฮ่าๆ แต่ research มาแล้วคร่าวๆ ก็น่าจะพันนิดๆ สบายๆน่า.. นั่งรอสักพัก พนักงานก็เรียกไปทำความสะอาดหน้า เราก็เตรียมตัวพอประมาณ ไม่แต่งหน้า ทาแค่ครีม และกันแดดมา เช็ดหน้าทำอะไรเรียบร้อย ก็ออกมานั่งรอ ในคลินิกมีคนรอร่วม 10 คน แต่มีห้องเจอหมออยู่ 2 ห้อง รอไปจ้ะ แชทบอกเพื่อน ว่าไม่ต้องรีบออกมา น่าจะใช้เวลานานอยู่
พักใหญ่ถูกเรียกไปเจอหมอ คุณหมอน่ารัก แนะนำการดูแล แนวทางการรักษา ให้เรารู้จักสภาพผิวตัวเอง และครีม+ยาที่ต้องใช้ และ...คุณหมอขายเก่งมาก.. ออกมารอด้านนอกอีกครั้ง พนักงานเรียกมาชำระเงิน คุยไปคุยมา โดนขายไปขายมา จากค่าใช้จ่ายน่าจะ 1 พันนิดๆ เลข 0 ต่อท้ายมาอีก 1 ตัวได้ยังไงก็ไม่รู้ แต่ไม่ใช่ค่ารักษาคร้ังนี้ทีเดียว เป็นค่ารักษาสำหรับครั้งถัดๆไปด้วย ฟีลโปรโมชั่น เพื่อที่จะให้เราเป็นลูกค้าระยะยาว จ้ะ...กระเป๋าฟีบไป
พบคุณหมออีกครั้ง ฉีดสิว คุณหมอก็ฉีดให้ฉ่ำ จิ้มไม่ต่ำกว่า 10 เข็ม ตามด้วยเลเซอร์ลดรอยดำ เป็นร้อยๆ shots โอเค..จ่ายไปคุ้มอยู่ หมอยิงเลเซอร์ฉ่ำเหมือนกัน ออกมาส่องกระจก โอเค..ผลลัพธ์เป็นที่น่าพอใจ หน้าใส glow ว้าวอยู่ รับยา ออกจากคลินิก เพื่อนมาถึงพอดี
ทักทายกันเบื้องต้น ด้วยเวลา 3 โมงแล้ว ก็เลยหาร้านอาหารนั่งทานกัน ถามกันไปกันมา ว่าจะเลือกร้านไหนดี จริงๆ คือถามกันมาหลายวันแล้ว ไม่ลงสักที จนวันมาเจอกันก็ยังถามอยู่ สรุปคือ ไม่เอาบุฟเฟ่ต์ ก็เหลืออาหารเซ็ต ญี่ปุ่น เกาหลี เพราะทานเป็นคนอิ่มพอดี เดินคิดกันไปมา ได้ร้านอาหารซูชิสายพานเจ้าดัง เรายังไม่เคยทาน แต่เพื่อนเคยทานแล้ว "สอนด้วย ว่าทำยังไง" หลังจากเปิดประสบการณ์ใหม่ที่ตื่นเต้นและท้องที่อิ่มแบบพอดีๆ แต่...ทานของคาวแล้ว ก็ต้องต่อด้วยของหวานมาะ
เพื่อนบอกว่าอยากทานชาไข่มุก อ่า...หา จะเอายี่ห้ออะไร ด้วยความที่สิ้นปีนี้ พวกเรามี plan จะไปเที่ยวต่างประเทศกัน เลือกว่าจะไปประเทศไต้หวัน "งั้น ก็ทานยี่ห้อที่เค้าบอกว่าเป็นเจ้าแรกของโลกไหมล่ะ" "เคยทานไหม" "หึ" เพื่อนไม่เคยทาน เราก็เลยเปิด google หาว่าร้านอยู่แถวไหน อ้อ..อยู่อีกฝั่ง "ไปๆเธอ...ข้ามฝั่ง" ด้วยความที่ไม่คุ้นเคยกับห้างฝั่งนี้ ไม่รู้ทิศรู้ทาง จับทางไม่ถูก เดินหาไปพักนึงก็ยังไม่เจอ สายตามองไปทางนักท่องเที่ยว เค้ากำลังโชว์โทรศัพท์แล้วถามทางกับน้องรปภ.อยู่
เอาบ้าง ถามบ้าง "น้องคะ...พอจะทราบไหมคะ ร้านนี้อยู่ตรงไหน" พร้อมโชว์ภาพร้าน น้องคิดสักแปบ พร้อทบอกทาง "ตรงไปทางนั้นสุดทาง แล้วเลี้ยวขวานะครับ" "โอเค..ขอบคุณมากค่ะ" ตอบรับมาก่อน แล้วค่อยๆคลำทางเอา มาได้ครึ่งทาง เอ...ทำไมมันมีทางแยก "เลี้ยวนี่ไหมเธอ..?" "ไม่สิ..น้องบอกสุดทาง" ร้านค้าตรงนั้นกว่า 100 ร้านค้า เราทั้ง 2 คนก็นึกว่าน้องเค้าจำได้ยังไง "เค้าคงต้องฝึกไหมอ่ะ ไหนจะความคุ้นเคย" "หรือว่า...น้องเค้าบอกทางมั่วๆ เพื่อให้เราไปหาต่อเอาเอง แค่ให้ไปไกลๆจากเค้าวะ...ฮ่าๆ"
เรา 2 คนก็เม้าส์กันไปเรื่อย ตัวเดินแหวกทาง เพราะคนเยอะมาก ตาก็มองหาร้าน สักพัก มีเสียงคนวิ่งมาด้านหลังเรา พร้อมสะกิด "พี่ครับๆ ขอโทษครับ ที่ผมบอกเลี้ยวขวา ต้องไปทางซ้ายนะครับ ผมบอกผิด" "อ้อ..โอเค ขอบคุณมากนะคะ" เรา 2 คนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก "น้องได้ยินเราป่าววะ" "น่าจะไม่นา..." โอ้ย... แล้วเราเดินมาจากจุดนั้นตั้งไกลแล้ว แถมยังมีคนตั้งมากมาย น้องก็ยังตามหาเรา เพื่อมาแก้ไขข้อมูลให้อีก ใส่ใจมาก..พอเราเดินไปจนสุดทาง แล้วเปลี่ยนจากต้องเลี้ยวขวา เป็นซ้ายแทนตามที่น้องบอก
เดินวนๆครบ 2 รอบ ไม่เจอ..."น้องมั่วว่ะ" อาหารญี่ปุ่นเริ่มย่อยละ เราหันไปตามเพื่อน "เธอยังอยากทานอยู่ไหม" "ตอนแรกไม่อยากมาก แต่ตอนนี้อยากทานมากละ อยากเอาชนะ" อ่ะ งั้นเปิด map แล้วเดินหาเลย วนไปวนมาอีก 2 รอบ ไม่เจอ...เลยเปิดโหมดโคนัน ยอดนักสืบ เปิดภาพที่คนถ่ายรีวิวต่างๆ แกะรอยสิ่งรอบด้าน ใช่แล้วแหล่ะ ซุ้มร้านนี้มีไม้ฉากปิดอยู่ แค่จุดเดียว พร้อมป้าย เตรียมพบกับน้ำปั่น เร็วๆนี้ น้องบอกทางถูกแล้ว แต่แค่ข้อมูลไม่ update
ไม่ยอมแพ้ เปิดหาสาขาต่อ ว่ายังมีไหม เดินข้ามไปข้ามมาก็ยอม สรุป...ไม่มี อดนะเพื่อน "เป็น target ละล่ะ ว่ายังไงเราต้องไปไต้หวัน ไปทานของ original ให้ได้เลย" คิดเข้าข้างตัวเองไปอีก แต่เพื่อนอยากทานชาไข่มุก เราก็เบนเข็มไปเจ้าที่หาง่ายๆแทน ทานให้หายอยากไป 1 เปราะ
เดินออกจากห้าง หาที่นั่ง คุยสาระทุกข์สุขดิบ หน้าที่การงาน partner ของแต่ละคน พร้อมทั้งอนาคต ว่าอยากเปลี่ยนงานไหม อยากทำอะไร สุดท้าย ก็จบที่เรา 2 คน อยากทำงานที่มีรายได้เยอะๆ ได้ทำอะไรตามที่เราหวัง เพราะเราทั้งคู่ มาจากครอบครัวฐานะปานกลาง มีพี่มีน้อง ไม่ใช่ลูกคนเดียว ที่ผ่านมาใช้ชีวิตจะมีคำว่าต้องเสียสละ ต้องแบ่งปันอยู่ จบด้วยร่างกาย ขอให้สุขภาพแข็งแรง
นั่งคุยกันตั้งแต่ฟ้าสว่างจนฟ้าสลัว จนฟ้ามืดในที่สุด ก็ร่ำลากัน ด้วยความคิดถึง ความเป็นห่วงเป็นใย ที่คอยติดตามซึ่งกันและกัน ความรักมีหลายด้าน...คนที่เรารักและรักเรา หาไม่ได้ง่ายๆ ดูแลคนที่รักกันดีๆนะทุกคน เราอยู่ตัวคนเดียวบนโลกไม่ได้ มอบความรักให้กันเยอะๆนะคะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
